ΟΚ, ένας μήνας απουσίας, κάτι οι διακοπές, κάτι η πολλή η ζέστη και η βαρεμάρα, κάτι ότι το laptop έκαψε φλάτζα (μαζί με το τίμιο ματίζ) ... δεν ήθελε και πολύ για να παραμελήσω το αγαπημένο μου σπορ και να επιδοθώ σε άλλες ασχολίες. Μου έλειψε η αλήθεια να λέγεται, ειδικά σε κάτι στιγμές που ένιωθα το δημιουργικό οίστρο να με πλημμυρίζει ή σε κάτι φάσεις που ήμουν έτοιμη να κόψω φλέβες από την τόση ηρεμία, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως από τις 29 Ιουλίου είμαι σχεδόν 24/7 με παρέα, ο χρόνος που μου απέμενε για να αποτυπώσω ολοκληρωμένα και γλαφυρά τις σκέψεις μου και τις εμπειρίες μου ήταν περιορισμένος. Τις πρώτες μέρες δε με ένοιαζε κιόλας, έλεγα πως είχα τόσα πράγματα να κάνω, που δε βαριέσαι βρε αδερφέ, θα κρατήσω little notes και θα συντάξω ένα πλήρες κείμενο αργότερα. Μετά την πρώτη εβδομάδα με έπιασε η νοσταλγία, ειδικά όταν δεν είχα αγοράσει και κάνα βιβλίο της προκοπής να διαβάζω στην παραλία κι όταν έβλεπα γύρω μου άλλους να γράφουν στα δικά τους notebooks. Ε, στην πορεία μου έφυγε η κάψα και είπα θα κάνω ένα (και καλό) συγκεντρωτικό post κι από Σεπτέμβριο θα πιάσω σοβαρά δουλειά στο γράψιμο.
Πάντως κι άνευ ιστολογίου, πέρασα καλά. Πέρασα ένα γεμάτο, γαμάτο καλοκαίρι. Που και αυτή τη χρονιά (πώς το 'παθα) ξεκίνησε καλά από την πρώτη μέρα της άδειας μου, παρά το ότι χρειάστηκε την ημέρα των γενεθλίων μου να ταξιδέψω μόνη μου για το νησί. Το μενού περιελάμβανε ποικιλία από νησιά, χωριά, ράχες, βουνά, εκδρομές. περιπέτειες. μπιτσόμπαρα, αιώρες, chaise longue, κοκτέηλ όλων των ειδών, σφηνάκια, βασιλικά πρωινά, πορτοκαλόπιτες, καφέδες καραβίσιους, ψημμένες ρακές, πασάλειμα με coppertone & hei poa με άρωμα καρύδας, μασάζ στην παραλία, survivor καταστάσεις εν πλω με τον θρυλικό Σκοπελίτη, bbq, μπυρόνια, φάση - καφάσι, souvenir shopping, εκκλησίες, μοναστήρια, baby sitting, παιδιά, γατιά, σκυλιά, πουλιά, ποντίκια, επιτραπέζια, φαγητά γκουρμέ, σουβλάκια με το κιλό, καλαμπόκια να φάνε και οι κότες, κάστρα, παράγκες, ομπρέλες, σκηνές, μηχανές, ποδήλατα, σαμπρέλες, στρώματα θαλάσης, μπρατσάκια, κουβαδάκια, croc's, havaianas, καπέλα πάναμα, σαλβάρια, κολιέ, flower power, manicure & hair styling on the beach, αποκλειστικά Ρέμος-Βέρτης-Βίσση-Μαρινέλλα στο ελληνικό ρεπερτόριο, (θαλασσο)Lykke Li, In my bedroom και black and yellow στο ξένο να εναλλάσσονται στο ipod και το ραδιοκασσετόφωνο, σήμα καμπάνα στου διαόλου στη Γραμβούσα και ανυπαρξία σήματος στον Πύργο Ηλιείας, whatsapp, check-ins και πολύ γέλιο. Και μια μέλισα τον Αύγουστο, να με τσιμπήσει για να δέσει πανηγυρικά το γλυκό.
Overdose από good time λέγεται αυτό που έζησα κι ειλικρινά εύχομαι σε όλους να περάσατε ανάλογα. Για πολλοστή φορά επαληθεύτηκε η ρήση πως όταν έχεις καλή παρέα περνάς παντού καλά, ακόμα κι όταν όλα δεν πάνε και τόσο ρόδινα, γιατί εντάξει, είχαμε και τις αναποδιές μας, είχαμε και κάποιες ταλαιπωρίες, αλλά η διάθεση μας ήταν πάντα στα ύψη και η όρεξη μας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) αμείωτη. Ακόμα και ύπνο χόρτασα, γιατί ήταν τόσο πολυ-πολιτισμικές οι φετινές διακοπές που κατάφερα να κάνω λίγο απ' όλα, να τα ΄"μοντάρω" όλα σωστά και να μπορώ να απαντώ σε όλους πως όλα ΚΟΜΠΛΕ. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στις 4 partners in crime, ένα μικρό "επιφυλάσσομαι" σε όσους δεν κατάφερα να συναντήσω ενώ το είχα υποσχεθεί (αλλά πώς να γίνω Τιραμόλα...), ένα γλυκό "κουράγιο" στην αγαπημένη μου κουμπάρα/κολλητή/μανούλα, ένα αει σιχτήρ στους κομπλεξικούς, μια βαθιά υπόκκλιση to those who indulged me, ένα ταπεινό respect σε αυτούς που με καθήλωσαν με το attitude τους και μια μεγάλη αγκαλιά σε όσους με φιλοξένησαν, με τάισαν, με πότισαν και με περιθάλψανε αυτόν τον ένα μήνα. Χωρίς εσάς, το καλοκαίρι απλά δε θα ήταν το ίδιο. Χωρίς εσάς, απλά δε θα ήταν καλοκαίρι. Σας αγαπώ. Φιλιά.
