Καιρό έχουμε να τα πούμε. Να'μαι ειλικρινής, ίσως δεν τα χουμε πει και ποτέ από κοντά. Ας κόψουμε, όμως, τις τυπικότητες και τις γαλυφιές. Ανέκαθεν ήμουν κακό κορίτσι. Θα μπορούσα να πω πως ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ιερό και όσιο. Απεχθανόμουν τα θεία όπως ο διάολος το λιβάνι, μου προκαλούσαν εμετό οι θρησκοληψίες και γενικά θεωρούσα απλά γραφικούς όσους και όσες φορούσαν σταυρουδάκια στο λαιμό, έκαναν το σταυρό τους όταν περνούσαν μπροστά απο εκκλησίες, νήστευαν το Πάσχα και πήγαιναν να κοινωνήσουν τις Κυριακές πουρνό πουρνό. Δηλαδή, οποία υποκρισία, γιατί όλοι κι όλες τους ήταν στην ψυχή πιο βρώμικοι κι από σκουπιδιάρα. Οπότε, αφήνω τις επιστολές με τις ντεμέκ μετάνοιες και υποσχέσεις για βελτίωση στους τάχα μου καλούς και θεάρεστους και προχωράω στο δια ταύτα.
Έρχονται Χριστούγεννα. Το'χουμε πάρει ήδη είδηση από τα μαγαζιά που εδώ κι ένα μήνα έχουν στολιστεί με γιρλάντες και λαμπιόνια. Βλέπω τη χαζοχαρούμενη φάτσα σου σχεδόν παντού, και να θέλω να αδιαφορήσω, δε με αφήνουν. Ακόμα και ο καφές μου σήμερα ήρθε σε χάρτινο κυπελλάκι με κάτι αυτιστικά παιδάκια που προσπαθούν να στερεώσουν ένα αστέρι στην κορυφή μιας γλάστρας (αυτοί που σχεδίασαν την καμπάνια του coffee right πρέπει να είναι χειρότεροι από μένα στη ζωγραφική). Οσονούπω θα αρχίσει να ακούγεται στα ραδιόφωνα ο Γιωργάκης Παναγιώτου, με το repeat κάθε μισή ώρα, εκτός κι αν φέτος του κλέψει τη δόξα ο Παντελίδης και ηχογραφήσει κάνα σουξεδάκι σε γιορτινό κλίμα ή το πουλάκι τσίου αλλάξει ήχο μελωδίας και ακούγεται σαν πουλάκι jingle bells. Δηλαδή, πιο γκυ πεθαίνεις. (γκυ=φυτό, δεν ξέχασα επίτηδες το "α").
Λοιπόν, όπως προείπα, ήμουν κακό παιδάκι (δηλαδή μια γαϊδούρα και μισή) κι ως εκ τούτου δεν μπορώ να ζητήσω δώρο για φέτος. Στα @@@@ μου, κύριος! Δε σε έχουμε ανάγκη! Θα την βρω την άκρη μόνη μου. Θα ματώσω, θα με τσούξει λίγο, θα θα σφιχτώ λίγο παραπάνω, αλλά ρε καριόλη Ό,ΤΙ θέλω στη ζωή θα το αποκτήσω μόνη μου. Με την αξία μου, τη δουλειά μου, τον κόπο μου. Δε με νοιάζει να γλύψω τον κώλο καθενός για να πάρω καλύτερο μισθό, δε θα κοιμηθώ με κανένα πατσαβούρη για να μου πληρώνει τα έξοδα μου, δε θα γίνω ζήτουλας στη μαμά μου και το κυριότερο, δε θα ανεχθώ κανενός το μακρύ και το κοντό του για να είμαι sociable. Άντε, γιατί κάτι τελειωμένοι ανίκανοι και κάτι παράσιτα που ζούνε από τις προσπάθειες των αλλονών σε κάνανε αυτό που είσαι. Είσαι που είσαι κι αγαθός, σε εκμεταλλεύονταν και τόσα χρόνια οι γονείς ανά την υφήλιο, σε θυμούνταν μια φορά το χρόνο οι υπόλοιποι και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Για να τελειώνουμε και να μη σε κουράζω κιόλας (θα 'χεις να διαβάσεις κατεβατά αυτές τις μέρες), θα σου πρότεινα φέτος να πάρεις καμιά άδεια και να πας σε κάνα Barbados να ξεκουραστείς, όσο ακόμα προλαβαίνεις. Άλλωστε, όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας και μερικών ακόμα υποανάπτυκτων χωρών στον κόσμο θα σου ζητάνε τα ίδια και τα ίδια, ρουσφέτια, διορισμούς, μεταθέσεις... ουπς, γράψε λάθος, αυτά last year, φέτος όλοι θα σου ζητάνε την παραμονή τους στο δημόσιο, την επιστροφή στη δραχμή, την κατάργηση των δανείων τους και τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Καλό κουράγιο, φίλε μου. Εγώ πάντως σε ξαλάφρωσα από την υποχρέωση, δε θέλω τίποτα. Για όλα τα άλλα υπάρχει η mastercard και τα jumbo. Φιλιά.
