Ν'ακούς, να συμβουλεύεις αλλά έως που;

Με έχει πιάσει τρομερή στενοχώρια τις τελευταίες μέρες γιατί η καλύτερη μου φίλη περνάει δύσκολες ώρες και αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να κάνω πολλά. Να μου πεις, δεν είναι η θέση μου να λύσω εγώ τα προβλήματα του κόσμου (άλλωστε, έχω κι εγώ πολλά δικά μου άλυτα), αλλά πονάω να τη βλέπω να υποφέρει και σπάω το κεφάλι μου να προτείνω τρόπους για να ανακουφιστεί. Το αστείο είναι (αν φυσικά μπορεί κανείς να αναφερθεί στην όλη κατάσταση ως αστείο) ότι περνάει ζόρια που έχω κι εγώ η ίδια βιώσει το τελευταίο διάστημα, απλά αλλάζουν τα ονόματα, τα περιστατικά και οι αφορμές. Κι ενώ η εμπειρία και μόνο θα ήταν σωστός σύμβουλος και καθοδηγητής, τελικά διαπιστώνω ότι είναι εύκολο να λες τη γνώμη σου αλλά πολύ δύσκολο να κάνεις τον άλλον να καταλάβει ότι αυτά που του λες τα λες επειδή you've been there yourself, επειδή έχεις φάει κι εσύ τα σκατά. Το διαπιστώνω γιατί όλες αυτές τις μέρες εισπράττω την πολύ λογική απάντηση: "ναι, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς".
Κι έχει απόλυτο δίκιο. Κι εγώ είχα την "τύχη" να ακούσω χιλιάδες απόψεις και συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσω μια συγκεκριμένη κατάσταση, κι εμένα μου βάλανε τις φωνές και με πρήξανε στις νουθεσίες, κι εμένα με στήσανε στον τοίχο και μου απαριθμήσανε ένα προς ένα τα σφάλματα, κι εμένα μου υπέδειξαν με κάθε δυνατό τρόπο τη ματαιότητα του να επιμένω πώς όλα κάποια στιγμή θα φτιάξουν προς το καλύτερο. Μέσα μου, όμως, σκεφτόμουν ότι δεν είναι "ακριβώς έτσι", γιατί εγώ τα ζω κι εγώ τα εισπράττω και στο κάτω κάτω μόνο εγώ μπορώ να αποδώσω σωστά τις ερμηνείες, οι τρίτοι απλά μπορούν να επιχειρηματολογούν. Κι εν τέλει, έκανα ΠΑΝΤΑ του κεφαλιού μου. ΠΑΝΤΑ!!!
Άρα, θα πρέπει μάλλον να είμαι πιο χαλαρή και να αφήσω τη φίλη μου να φάει κι αυτή τα μούτρα της και να να κάνει στην τελική αυτό που νομίζει εκείνη ότι θα της κάνει καλό, όσο κι αν ξέρω ότι στο τέλος απλά θα καταλήξει εκεί που άρχισε. Θα έχει ωστόσο την ανακούφιση μέσα της (που αυτό μου επισημαίνει διαρκώς) ότι έχει εξαντλήσει όλες τις πιθανές ευκαιρίες. Θα πρέπει να εγκαταλείψω το ρόλο του δικαστή και να παραμείνω απλά ακροατής. Ωστόσο, σήμερα βρίσκομαι στη θέση από όλους τους κοντινούς μου ανθρώπους να ευχαριστώ και να αναγνωρίζω τα λόγια της πιο επικριτικής απ'όλες τις "δικαστίνες", γιατί απλά σκέφτομαι καθαρά κι απελευθερωμένη από πάθη και συναισθηματισμούς.
Αγχώνομαι, όμως, γιατί ήδη έχω εκφράσει κάποιες απόψεις και κάποια στιγμή έφαγα τη φλασιά μήπως έχω πει παραπάνω από αυτά που αρμόζουν στην περίσταση και μάλιστα πριν μια εβδομάδα έφτασα στο τραγικό σημείο να αμφισβητώ τον εαυτό μου, για τα κίνητρα μου δηλαδή. Πάνω απ'όλα αγχώθηκα για το αν έχω πιέσει καταστάσεις ή αν έχω δώσει την εντύπωση ότι πρέπει κι εκείνη να λυτρωθεί με τον τρόπο που λυτρώθηκα εγώ. Κι αν έχω κάνει λάθος; Κι αν ακόμα οι δικοί μου συμβουλάτορες είχαν λάθος και ήταν κι αυτοί τυφλωμένοι από δικά τους βιώματα, δεν ξέρω είναι μεγάλο το φορτίο και δε νομίζω να θέλω να κουβαλήσω ακόμα ένα στην πλάτη μου. Δε θέλω να νομίζει ότι την ξεσηκώνω, ότι την ωθώ σε ενέργειες και σκέψεις που ουσιστικά αντικατοπτρίζουν τη δική μου κοσμο-αντίληψη. Και όχι γιατί φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή γυρίσει και μου ζητήσει τα ρέστα, κάθε άλλο (σε αυτό είμαι απόλυτη, τα ρέστα δεν έχει ΚΑΝΕΙΣ δικαίωμα να στα ζητήσει επειδή σε άκουσε και πήρε τις αποφάσεις του - καθείς είναι υπεύθυνος για τις συνέπειες των πράξεων του), αλλά γιατί σε καμία περίπτωση δε θέλω να στενοχωριέται διπλά. Boh!
Άσε, που στη ζωή καμιά φορά τα πράγματα γυρίζουν boomerang και λαμβάνουν χώρα καταστάσεις του τύπου "δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις"... Δηλαδή εκεί που συμβουλεύεις και υποδεικνύεις και ασκείς κριτική, τσουπ να σου κάτσει κάτι αντίστοιχο και να κάνεις χειρότερα και τρεισχειρότερα από τα κακώς κείμενα που μοχθείς να αποφύγει η φίλη σου. Γάμησε τα εκεί, δε μαζεύεται με τίποτα...
Γι'αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να περιορίσω από την πλευρά μου ολίγον τις συζητήσεις με το φλέγον θέμα και να επίδίδομαι σε κουβέντες με χαρακτήρα πιο ανάλαφρο, πιο ¨"κους-κους". Να προτείνω τρόπους "φυγής" - είτε βόλτες κυριολεκτικές, είτε νοερές. Στο κάτω κάτω, καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να έχουμε το μυαλό μας στις εξορμήσεις!!!Ακροάτρια λοιπόν και travel agent, αντί για δικαστής και μαχητής του Πόνου!