Δυο (και τρεις και τέσσερις) καπνισμένες κάννες

Απαγόρευση του καπνίσματος my ass. Καλά, όχι ότι δεν το περιμέναμε, για τα μάτια του κόσμου και για ένα μήνα είχε εφαρμογή το μέτρο. Ή τελοσπάντων, κι αν ακόμα υπάρχουν επιχειρήσεις που το σέβονται είναι ελάχιστες και δεν αφορούν τα νυχτερινά μαγαζιά. Εμείς εδώ στη "φάμπρικα" τηρούμε την υπουργική οδηγία και από τον Ιούλιο όλο το προσωπικό καπνίζει εκτός, δηλαδή διαλειματάκι, πακετάκι, φραπεδάκι και όξω στο δρόμο. Βέβαια, για να ξεκαπνίσει το σύστημα από τα 30 και τόσα χρόνια τσίκνας, θέλει πολύ ακόμα, είμαστε όμως σε καλό δρόμο για μια πιο καθαρή ατμόσφαιρα. Και βάλε, ότι από τους 50 εδώ καπνίζουν οι 45. Και όλοι τους - προς τιμήν τους - δέχτηκαν χωρίς πολλές διαμαρτυρίες την καπνο-απαγόρευση. Δηλαδή, τόσο δύσκολο είναι και για τους υπόλοιπους Έλληνες να πράξουν ανάλογα; Η μόνο μας νοιάζει να μην καπνίζουμε στο χώρο εργασίας και στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά κατά τις νυχτερινές εξόδους να του δίνουμε να καταλάβει;
Ήδη, από το καλοκαίρι στο νησί, είχα εντοπίσει δείγματα σταρχιδισμού και ασυδοσίας στο θέμα. Σε όλα μα όλα τα μπαράκια της Ναούσης γινόταν του "τεκέ". Δεν ξέρω αν η δικαιολογία ήταν ότι όλοι οι χώροι ήταν μικροί και επομένως υπόκεινταν στο όριο των 70τ.μ. ή αν ήταν απλά θέμα νοοτροπίας του στυλ και καλά εδώ είναι νησί και κάνουμε ότι γουστάρουμε. Πάντως, ο κόσμος φούμαρε παντού αδιακρίτως, όλων των ειδών τα "καπνά". Απλά, με το διαρκές έμπα-εύγα σε όλα τα στέκια, δεν προλαβαίναμε να γίνουμε καπνιστές ούτε να τσούξουν τα ματάκια!(τσούζανε από άλλες αιτίες ...)
Άμα τη επιστροφή μας στα hot-spots της πρωτευούσης αρχές Σεπτεμβρίου δεν ήταν δυνατόν να διαπιστώσουμε την καταπάτηση του μέτρου καθότι όσο ο καιρός μας έκανε το χατήρι συχνάζαμε σε μέρη open air. Και στη "αυλή" καπνίζανε μανιωδώς άπαντες, αλλά ένεκα κήπου δε μας απασχόλησε το φαινόμενο ιδιαιτέρως (είχαμε, κατά κοινή ομολογία, άλλα "φαινόμενα" να ασχοληθούμε χαχα). Στην παραλιακή επίσης όλα ήταν "ανοικτά" μαγαζιά, άρα κάτι βεγκέρες και κάτι νήσοι ήταν ψωμοτύρι για μας τις φανατικά αντι-καπνίστριες. 'Ελα μου, όμως, που με τις κωλοβροχές και αυτό το crispy chill (που λέει κι ο μικρός)επισπεύθησαν τα openings των χειμερινών νυχτερινών μαγαζιών και μαζί με αυτά ήρθε και η αναπάντεχη συνειδητοποίηση ότι τελικά μάλλον δεν παίζει να βγαίνουμε άκαπνες φέτος. Πάει, Ριτάκι μου, όλη σου η χαρά για τρελλό πανηγύρι φέτος στο Rock κάθε Σάββατο απόγευμα, πάλι θα σε πιάνουν οι αναθυμιάσεις και τα τρέχουν τα ματάκια σου και πάλι θα μας λες οτι δεν έρχεσαι στο καταγώγιο!!!
Μιλώντας για openings, την περασμένη Πέμπτη είχαμε τη φαεινή ιδέα να αράξουμε σε γνωστό στέκι στο πεζοδρόμιο της Πλουτάρχου, επειδή γινόταν όμως το έλα-να-δεις (η πρώτη μέρα που δεν έβρεχε εδώ και μέρες), η προαναφερθείσα φιλενάδα πρότεινε να πάμε στο ακριβώς απέναντι bar που φέρει το προφητικό όνομα του μεσσία. Ωραιότατος χώρος, ειδικά στο εσωτερικό με chesterfield καναπέδες στα booths, πολυέλαιοι και καθρέπτες rococο, μικρός κηπάκος στο εξωτερικό με rattan σαλονάκια, ενημερωμένος bartender και απλά καλή μουσική. Ο υπεύθυνος του μαγαζιού, φίλος της φίλης, μας πρότεινε να κάτσουμε στο μέσα χώρο εφόσον δεν καπνίζαμε. Καλά, ή ο τύπος επλανάτο πλάνην οικτράν, ή όλοι οι Ελληνάρες τον είχανε γράψει στα παπάρια τους και το φουντώνανε ασυστόλως. Καπνιστό το μαλλί εντελώς. Και μέσα στο σύννεφο καπνού, τσαφ σκάσανε μούρη και οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ του star για ανταπόκριση από το αθηναϊκό night life (εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από έγκυρη πηγή ότι αρκούν 250 euro για κάμεραμαν και τσιλιμπουρδάκη και τα ποτά δωρεάν!!!). Φώτα-κάμερα-action σε χρόνο dt να σου το μικρόφωνο στα μούτρα μας. Ευτυχώς εγώ του 'ριξα δολοφονική ματιά και προφορική απειλή, κρύφτηκα πίσω τους κι άφησα τις φιλενάδες μου να σχολιάσουν περίλαμπρες στην κάμερα για την ατμόσφαιρα και τους θαμώνες του μαγαζιού. Εγώ έλαμψα εξ αποστάσεως στα μακρινά ομιχλώδη πλάνα. Το ρεπορτάζ-ρόμπα έπαιζε όλο το ΠΣΚ στις ειδήσεις του καναλιού, αυτό έχω να πω και τέλος.
Κι αν νομίζετε πως επειδή πήγα σε ένα μαγαζί και έτυχε να καπνίζουν εντός και τα πήρα κάπως υπερβολικά, αναφέρω ότι πήγα και αλλού στα βόρεια προάστεια και γινόταν κι εκεί της καπνισμένης κάννης. Τέτοια foggy κατάσταση είχα να δω από τον Απρίλιο. Τα ρούχα μου πήγανε κατευθείαν πλυντήριο όπως τον παλιό καλό καιρό μετά από το νυχτερινό γυροβόλι. Είπαμε, ορισμένες συνήθειες δεν αλλάζουν ποτέ... Κι έτσι πιστοποιούν και οι προσκλήσεις σε events που έλαβα σήμερα: αντί για RSVP, κάτω κάτω υπήρχε η σημείωσις "και ναι, ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ". E ρε τσίκνες που θα πέσουν και φέτος.