Πάει πάνω από χρόνος που έγραψα την ανάρτηση με το παράπονο για τα γενέθλια και τη γιορτή μου που συχνά περνούσαν απαρατήρητα. Για φέτος δεν μπορώ να γρινιάξω, ούτε καν να υπαινιχθώ πως δε με θυμήθηκαν οι φίλοι και οι γνωστοί. Είπαμε, το facebook (is) connecting people. Βροχή, λοιπόν, οι ευχές και τα μηνύματα στον "τοίχο" μου. Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι επικοινώνησαν τηλεφωνικά, όσοι βέβαια τα κατάφεραν να με βρουν. Όχι, δεν έκανα τη δύσκολη αγνοώντας τις κλήσεις τους, απλά σχεδόν όλη την Κυριακή ήμουν εν πλω καθοδόν για το νησί. Και λέγοντας εν πλω, εννοώ κυριολεκτικά ήμουν στην πάλη με τα κύματα, καθότι δεν ήταν κι ο ιδανικός καιρός να βγεις με φουσκωτό και να έχεις βάλει πλώρη το Αιγαίο. Κι επειδή ένα δυνατό αγέρι, μια δροσούλα, ένα spray μας κάλυπτε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το αϊφόνι ήταν ερμητικά αποθηκευμένο σε μέρος στεγανό και αναγκαστικά off reach. Οπότε, άμα τη άφιξη στο νησί, επιδόθηκα στην επανάκκληση των καλούντων, αν και ίσως κάποιους να μην πρόλαβα. Ειλικρινά, δεν το έκανα σκόπιμα.
Κάπου εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσω πως αναφερόμενη στο νησί, δεν εννοώ την Πάρο. Η αλήθεια είναι πως σαλπάροντας από την Ανάβυσσο, ο "καπετάνιος" με ενημέρωσε πως πρώτος σταθμός μας θα ήταν η Ρήνεια για μπάνιο και μετά θα πιάναμε Πάρο. Στη διαδρομή, όμως, και διαπιστώνοντας πως ο καιρός δεν ήταν ακριβώς και με το μέρος μας, ανακαστήκαμε να κάνουμε μια στάση σε ένα γραφικό λιμανάκι της Σύρου που λέγεται Αχλάδι, να πάρουμε μια ανάσα από το πολύ σκαμπανέβασμα και να τσιμπήσουμε το κατιτίς στο ταβερνάκι. Κι εκεί μου φανερώθηκε η έκπληξη: επόμενο λιμάνι η Μύκονος, το απόλυτο νησιιιιιιιιιιι για να γιορτάσω τα γενέθλια μου in absolute style και καταπώς αρμόζει σε μια jetsetter σαν του λόγου μου. Hurrayyyyyy!!!! Mykonoooosssssss, here comes the birthday girl!
Ομολογουμένως τα πιο διαφορετικά γενέθλια ever. Ένας διήμερος επετειακός εορτασμός, που αν και δεν είχα κοντά τις κολλητές μου, ήταν ξεχωριστά για άλλο λόγο. Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό μαζί μου ήταν a special someone... Οπότε, δόθηκε μια διαφορετική νότα, τουλάχιστον την πρώτη βραδυά παραμονής στο νησί, γιατί την επόμενη έγιναν όλα τα έκτροπα αυτά για τα οποία είναι δημοφιλής η Μύκονος. Τούρτα δεν έπαιξε, ούτως ή άλλως χρόνια τώρα τα είχα καταργήσει αυτά τα πανηγυράκια, δε μου αρέσει εκεί στα club να έχουμε πιαστικά πιατάκια,κουταλάκια, κεριά και πασαλείματα, άσε που τις περισσότερες φορές οι καλεσμένοι ούτε καν τρώνε το γλυκό και πάει η τούρτα υπέρ πίστεως, τσάμπα τα 25-30ευρώ που έχει πάει πλέον το κιλό. Φέτος, έσβησα ένα και μοναδικό κεράκι πάνω σε ένα τοσοδούλι μπολάκι με cheesecake, έτσι για το καλό. Μπας και καταφέρναμε να κάνουμε δηλαδή το μαγαζάτορα να φιλοτιμηθεί και να κεράσει και κάνα digestif. Το αστείο της όλης φάσης ήταν ότι φάγαμε σε ένα εστιατόριο που όλοι οι θαμώνες ήταν gay ζευγάρια που κρατούσαν χεράκια και αγκαλιάζονταν και προφανώς αντί για γενέθλια εκείνοι γιόρταζαν τον έρωτα τους. Ο διπλανός μου μάλιστα με το πόδι του έτριβε ναζιάρικα το (ενδεχομένως) πόδι του συντρόφου του κάτω από το τραπέζι. Εμετός.
Επειδή η πρώτη μέρα ήταν κουραστική και μετά το φαγητό μετά βίας καταφέραμε να συρθούμε μέχρι το δωμάτιο, κρεπάλες και 3ενύχτια δεν έλαβαν χώρα. Την επόμενη μέρα, όμως, βιώσαμε full Mykonos fun και birthday bash volume 2. Μπάνιο στο Καλό Λιβάδι δίπλα στους celebrities, μοχιτάκι στην παραλία, φαγητό στο Sol y Mar (πεντανόστιμο pata negra, κοινώς μαύρο ιβηρικό χοιρινό), πολύ ποτό, πολλά σφηνάκια και υποβρύχια (με μαρτίνι φυσικά), χορός και μετά η φωκίτσα να κάνει οχτάρια και να ρίχνει ζεϊμπεκιές από τη ζάλη. Classic stuff, δηλαδή. Πότε γύρισα στο δωμάτιο, πότε σωριάστηκα και πότε πήγε η ώρα τρεις τα ξημερώματα για να ντύνομαι εκ νέου για το δεύτερο γύρο, ούτε που το κατάλαβα. Αλλά, μόνο εγώ θα μπορούσα να το κάνω, να βγω δηλαδή για ποτό στις 4 παρά. Και φυσικά να έχω στάμινα να πάω σε όλα: caprice, Rock, guzel. Παρεπιπτόντως, to μυκονιάτικο rockάκι είναι πανάθλιο, χρειάζεσαι τουλάχιστον αναπνευστήρα για να επιβιώσεις μέσα στον αποπνικτικό θολωτό τάφο, μόνο έξω παλεύεται η κατάσταση, αλλά ακόμα και στο πλακόστρωτο επικρατούσε το αδιαχώρητο. Πάντως του δώσαμε και κατάλαβε, το ξημέρωμα μας βρήκε στα τρεπεζάκια έξω από το guzel δίπλα από την playmate Θάνου, τον ξεφωνημένο Σιανίδη και τον παραγωγό/προγαγωγό Μαλέλη. Μεγάααααλες στιγμές δηλαδή.
Όλες οι σταθερές αξίες πάντως ήταν στο νησί. Οι γνωστοί άγνωστοι σκαφάτοι, οι σταρλέτες, οι μόδιστροι, οι μοντέλες, οι κραγμένες, τα ψώνια, οι Αλβανοί τουρίστες και ... ο συνήθης ύποπτος το εφουλίνι. Και όλα τα must see, must do έγιναν κατά το δοκούν. Ναι ναι.. ακόμα και το shopping. Γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, Μύκονος χωρίς σουλάτσο πάνω κάτω στις μπουτίκ στα Ματογιάννια ίσον τίποτα. Πάντως, πρέπει να παραδεχτώ πως για το πρώτο πενθήμερο του Αυγούστου, εγώ προσωπικά δεν αισθάνθηκα την κοσμοπλημμύρα που είθισται να επικρατεί. Σίγουρα, το νησί είχε κόσμο, αλλά να μη μιλάμε και για πληρότητα 100% που άκουσα μετά στις ειδήσεις. Καμία σχέση. Βέβαια καμία σχέση και τα περί οικονομικής κρίσης. Για πολλοστή φορά επιβεβαίωσα πως αυτοί που έχουν να χαλάσουν λεφτά δεν πτοούνται ουδόλως. Όπως δεν πτοούνται και οι επιχειρηματίες που αξιώνουν φαγητό των 70ευρώ το πιάτο, 15ευρώ το coctail και 15 ευρώ το σετ με τις ξαπλώστρες. Είπαμε, σταθερές αξίες. Αλλά κι από την άλλη, Μύκονος είναι αυτή, δε λένε πως τα μεταξωτά βρακιά θένε κι επιδέξιους κώλους; Άμα κυρά μου θες γενέθλια με χλίδα και θεαθήναι, σκάσε και πλέρωνε. Φιλιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου