Δίπλα από τη Μύκονο, σε απόσταση αναπνοής από το πιο κοσμοπολίτικο νησί του Αιγαίου, βρίσκονται δυο άλλα νησιά τα οποία δε χαίρουν της ίδιας επισκεψιμότητας, γιατί απλούστατα δεν είναι κατοικήσιμα. Πρόκειται για τη γνωστή σε όλους Δήλο και για την άγνωστη στους περισσότερους Ρήνεια. Και δε μιλάμε για καμιά βραχονησίδα του ενός τετραγωνικού, ανοίχτε το google maps να καταλάβετε τα μεγέθη. Μιλάμε για νησιά πιο μεγάλα από το hip Κουφονήσι και την εσχάτως ιδιαίτερα δημοφιλή Σχοινούσα Είναι λοιπόν δυο πανέμορφα νησιά, όχι γιατί έχουν καμιά καταπράσινη βλάστηση ή τίποτα μαγευτικά τοπία, αλλά προσφέρουν πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά για κολύμπι και ιδανικά σημεία για ψάρεμα. Βέβαια, όλα αυτά μόνο αν η πρόσβαση γίνει με κάποιο σκάφος, είτε φουσκωτό ή ιστιοπλοϊκό είτε με κάποιο εκδρομικό καραβάκι από τη Μύκονο ή την Παροναξία.
Η Δήλος πόλος έλξης για τους τουρίστες που αρέσκονται στους αρχαιολογικούς χώρους είναι από μόνη της θεσμός. Την είχα επισκεφτεί και παιδί μαζί με τους γονείς μου, θυμόμουν αρκετά πράγματα, κυρίως τα περίφημα λιοντάρια, αλλά ομολογώ πως φέτος την απόλαυσα σε όλο της το μεγαλείο. Παραμείναμε στο νησί κάτι παραπάνω από τρεις ώρες, όσες δηλαδή προτείνουν και οι φύλακες προκειμένου να δεις όλους τους χώρους και το μουσείο. Δεν το συζητώ, η εμπειρία ήταν μοναδική. Βέβαια, πρέπει οπωσδήποτε να φτάσεις όσο νωρίτερα γίνεται, γιατί μετά τις 10.00 ο ήλιος είναι ντάλα και η ζέστη αφόρητη, το καπέλο και το παγωμώνο νερό επιτακτικά εφόδια. Α, και τα αθλητικά παπούτσια, γιατί έχει πολύ περπάτημα και πολύ ανάβαση, ειδικά αν θες να προσεγγίσεις κάποια ιερά που είναι πάνω σε υψώματα και ένα λόφο του οποίου τα λαξεμένα σκαλιά θυμίζουν πολύ Μάτσου Πίτσου (εντάξει, μικροσκοπικής εμβέλειας, δεν κάνω σύγκριση με ένα από τα θαύματα του κόσμου). Αξίζει να τον ανεβείτε, καθότι η θέα από την κορφή είναι απίστευτη και γιατί όλοι οι προηγούμενοι επισκέπτες έχουν δημιουργήσει μια ασυνήθιστη τάση: να δημιουργούν πυργάκια στοιβάζοντας πετρούλες τη μία πάνω στην άλλη. Όλη η κορφή είναι γεμάτη από αυτά τα "μνημεία" λες και ο καθένας που βρέθηκε εκεί πάνω να θέλει να δηλώσει πως "ήταν κι αυτός εκεί".
Έχω να πω πως οι υπάλληλοι της αρχαιολογικής υπηρεσίας που βρίσκονται στο νησί είναι πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να δώσουν οδηγίες και εξηγήσεις. Οι εγκαταστάσεις είναι σε καλό επίπεδο και μάλιστα το κυλικείο, ίσως θέλοντας να κλέψει κάτι από τη δόξα του Νέου Μουσείου της Ακροπόλεως, προσφέρει πολύ καλά σνακ και ολόφρεσκες φρουτοσαλάτες σε μια περιποιημένη και καθαρή βεράντα, με γλαστρούλες, διακοσμητικά καλάθια με πορτοκάλια και υπό τους ήχους lounge μουσικής. Κι απο κάτω θέα-πιάτο όλος ο αρχαιολογικός χώρος. Αισθάνεσαι πως δεν είσαι στην taliban Ελλάδα, αλλά κάπου προσεγμένα. Κι εκεί έρχεται η απορία: γιατί οι μόνοι Έλληνες επισκέπτες είμασταν εμείς; Τα εκδρομικά από τα γύρω νησιά έφταναν το ένα μετά το άλλο, κατάμεστα στους Αμερικανούς και τους Λατίνους τουρίστες. Σε κάποια ερείπια επικρατούσε συνωστισμός για να βγουν φωτογραφίες και οι ξεναγοί φωνάζαν για να ακουστούν. Αλλά κανείς Έλληνας. Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Προφανώς η Ψαρού και τα Ματογιάννια είναι τα μόνα αξιοθέατα που έλκουν το λαό μας. Για αυτό και είμαστε τριτοκοσμικοί, γιατί η παιδεία μας και τα ενδιαφέροντα μας εξαντλούνται στο περιεχόμενο των ειδήσεων του star channel.
Για τη Ρήνεια, δε θέλω να πω πολλά. Όχι βέβαια γιατί δεν είναι όμορφη, αλλά γιατί ίσως θέλω να διατηρήσω επτασφράγιστο το μυστικό που μοιράζονται μόνο οι σκαφάτοι. Εντάξει, ας το πάρει το ποτάμι: έχει ένα δυο κολπίσκους που είναι απλά μαγεία. Απίστευτο χρώμα και διαύγεια τα νερά, τίγκα στα ψαράκια, καθαρή σπυρωτή άμμος και η απόλυτη ηρεμία. Οι ιδανικές συνθήκες για ελεύθερη κατασκήνωση, χαλάρωση και επαφή με τη φύση. Όταν φυσικά δε συρρέουν ορδές από tender μεγάλων θαλαμηγών και δεν κάνουν απόβαση στην παραλία γόνοι Αραβικών πριγκηπάτων με τους ακόλουθους τους και την προίκα τους από ξαπλώστρες, κουβαδάκια, μπρατσάκια, καλάθια πικ νικ και τα σκατόπαιδα τους πάνω στα jetski. Ευτυχώς, όμως, όλοι αυτοί την πολύ ησυχία την βαριούνται και ξεκουμπίζονται γρήγορα για πάνε Μύκονο σε πιο celebrity καταστάσεις. Και μας άφησαν ελεύθερη τη γωνιά, σε μας και δυο ιστιοπλοϊκά. Προσωπικά έκανα την πρώτη μου απόπειρα ελεύθερου camping για ένα βράδυ, όπως επίσης και λίγο snorkeling. Priceless εμπειρία, οι διαθέτοντες βάρκα ή δίπλωμα ιστιοπλοίας σπεύσατε, απλά δε σας λέω ποιος κόλπος ακριβώς. Κάντε τον κόπο να κάνετε το γύρο και των 2 νησιών να τον ανακαλύψετε. Είναι κρίμα αυτές τις ομορφιές να τις χαίρονται μόνο οι ξένοι. Εμπρός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου