Έξω ψυχή

Ακόμα κι ο γείτονας, ο τελευταίος άσχετος ή τέλος πάντων ο κάθε ξερολίδης θα σου πει πως η κακή ψυχολογία ευθύνεται για κάθε τι που ξεσπάει στο σώμα σου, για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που εκδηλώνεται στο δέρμα σου, στα μαλλιά σου, στο γεννητικό σου σύστημα. Τα "ψυχοσωματικά" έχουν γίνει η εξήγηση - καραμέλα του κάθε γιατρού/ομοιοπαθητικού/κομπογιαννίτη που θέλει να αποδώσει το ξέσπασμα του οργανισμού σου σε οτιδήποτε είναι πέρα των δυνατοτήτων του και θεωρεί πως μ' ένα "σταμάτα να αγχώνεσαι, να ζορίζεσαι, να εξάπτεσαι" έχει πετάξει το μπαλάκι σε σένα να αντιμετωπίσεις το θέμα μόνος σου. ΟΚ κύριε μου, μόνη μου θα το παλέψω, αλλά σε παρακαλώ δώσε πίσω και τα 50-100 ευρώπουλα της επίσκεψης, που θες και αμοιβή για να ακούσω το αυτονόητο. Όξω ρε.

Λοιπόν, παίδες, εγώ θα πω το αντίθετο: αρχίστε να ξεσπάτε και να τα βγάζετε όλα από μέσα σας. Τα μπινελίκια κάνουν καλό. Δυστυχώς για μένα, όσο διάστημα δεν ενέδωσα στην προσφιλή μου ασχολία (το χώσιμο μέσω του Blogging) έδωσα τροφή σε κάτι αυτοάνοσο να αναπτυχθεί και για λίγο διάστημα να με καταβάλλει ψυχολογικά. Όσο καιρό είπα να είμαι λιγότερο επιθετική κι αυστηρή με τους ανθρώπους, το σώμα μου έγινε κακό με μένα, γιατί απλούστατα με το να μην εξωτερικεύω τις παρορμήσεις μου και να κρατάω τα σχόλια μόνο σε επίπεδο σκέψης, μάλλον λίγο λίγο έφαγα τον εαυτό μου. Όταν ξεκίνησα τη φώκια περνούσα μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής μου, είχα καημούς, είχα θυμό, είχα παράπονο (δώσε πόνοοοοοοο). Κι όμως, μου έκανε τόσο καλό να γράφω και να ξεσπάω εδώ, πέρασα σχεδόν αναίμακτα εκείνη την περίοδο και  πήρα και τα πάνω μου σε χρόνο d-t. 

Τα γράφω για να τα διαβάζω κι εγώ, αλλά η φιλική μου συμβουλή: βγείτε, ξεσαλώστε, εξαντληθείτε. Ερωτευθείτε, γαμηθείτε (γιατί χανόμαστε), ξεσκιστείτε. Φωνάχτε, ουρλιάχτε. Ρίξτε και σφαλιάρες αλά Κασιδιάρη, άμα λάχει. Χώστε και σώστε. Με το να κάθεστε απαθείς και comme il faut το μόνο που θα επιτύχετε είναι να μουτζώνεστε κάποια στιγμή στο μέλλον. Βγάλτε τα από μέσα σας, γράψτε τα, τραγουδήστε τα, εξωτερικεύστε τα με όποιον τρόπο σας ταιριάζει. Μην τα κρατάτε μέσα σας, η τάχα μου ψυχραιμία, που τελικά αποδεικνύεται ένα καζάνι που σιγοβράζει, αργά ή γρήγορα θα σας βγάλει καπνούς από όλες τις οπές σας (ναι ναι κι από εκεί) και στο τέλος θα σκάσετε. Η ζωή είναι όμως πολύ μικρή για να σκάμε για μαλακίες και μαλάκες (ή μαλακισμένες). Ξεμπροστιάστε τους όλα κι όλους και προχωρήστε. Κι όταν λέμε όλους, εννοούμε ΌΛΟΥΣ. Φιλιά!