Μύκονος γιοκ

Διθυραμβικά θα το ομολογήσω: φέτος ΔΕΝ ΠΗΓΑ. Έμεινα με τα εισιτήρια του highspeed στο χέρι. Δεν έχει, λοιπόν, εντυπώσεις από το opening του Cantina ή από τη Μυκονιάτικη έκδοση του Rock στο Pierro's. Δεν έχει φωτό με μένα και την κολλητή σε φάσεις κόκκαλο σαν τον μαυρούλη του Alors on danse. Δεν έχει mobile uploads με τα coctails υπερπαραγωγή του Caprice. Δεν έχει καυτηριασμό και σάτυρα από τα ευτράπελα που λάβανε χώρα στο νησί ή από τους καμμένους που συναντήσαμε. Φέτος, για λόγους τους οποίους δε θα αναφέρω εδώ γιατί πολύ απλούστατα θα εκνευριστώ και θα αρχίσω τα γαμοσταυρίδια, δήλωσα απούσα από το νησί και έδωσα αντιθέτως το παρών σε ταπεινές αγαπημένες συνήθειες στη Γλυφάδα. Κι αποδείχτηκε πως κι άλλες ψυχές πράξανε αναλόγως, συνεπώς να μη το φέρω και βαρέως...
Θα μπορούσα να αναλωθώ σε μίζερες δικαιολογίες αναφορικά με τον σκατόκαιρο, με λάθος προγραμματισμό, με καλύτερες προτάσεις στην Αθήνα, με θέματα υγείας κλπ κλπ. Δε θα το κάνω. Φέτος γαμήθηκε ο Δίας και μαζί του και η καθιερωμένη εξόρμηση. Κι έμεινα με το κινητό στο χέρι, να λαμβάνω εκστατικά sms και mms με mykonos report, με κλήσεις να μου αφιερώνουν Ρέμους, με κλήσεις να με βρίζουν που δεν πήγα, με κλήσεις να με ρωτάνε πώς περνάω (καλά ναι, γιούχου, με παίρνανε τηλέφωνα θεωρώντας δεδομένο πως η παρτάλω θα ήμουν σε κάνα beach bar να χτυπιέμαι ). ΟΚ, λοιπόν, τα άκουσα και τα διάβασα όλα στωικά. Καλά περάσατε όσοι πήγατε, αφήστε μας, όμως, κι εμάς στον πόνο μας. Προφανώς και η αποχή δεν ήταν εσκεμμένη, προφανώς και την Παρασκευή ήμουν με πλερέζες, προφανώς χθες βράδυ κόντεψα να ρίξω όλους τους τοίχους κάτω από τα νεύρα μου. Δε φταίει, όμως, κανείς. Φταίω εγώ και μόνο εγώ... Ας πρόσεχα.
Ελπίζω, λοιπόν, όλοι εσείς που εκδράματε να περάσατε όμορφα, να ξενυχτήσατε, να τα δώσατε όλα, να γυρίσετε απόψε ανανεωμένοι. Εντάξει, οι θερμοκρασίες και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ιδανικές, αλλά αν είχατε τη σωστή παρέα, είμαι σίγουρη πως το καταδιασκεδάσατε. Απ'ότι μπορώ να συμπεράνω από τα πρώτα status updates, πολλοί από τους συνήθεις υπόπτους προτίμησαν άλλους προορισμούς, όπως τη Σέριφο, τη Σκιάθο, τη Σύρο και τη Σαντορίνη (φιλενάδες αγαπημένες πήγανε για εναλλακτικό τουρισμό). Στην Πάρο πάντως οι αναφορές που έδωσε η μαμά μαρτυρούν μια μέτρια κινητικότητα και μια υποτονικότητα. Το νησί δε βούλιαξε. Οι παραλίες ήταν άδειες γιατί έκανε το κρύο της αρκούδας και πολλά μαγαζιά δεν άνοιξαν ακόμα. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι αντίστοιχο για την κοσμοπολίτισσα Μύκονο, αλλά δεν κόβω και τους επισκέπτες της να γυρίσουν με κάνα τροπικό μαύρισμα.
Από την όλη κατάσταση, το μόνο πράγμα που ειλικρινά μετάνιωσα ήταν που δεν έμεινα παραπάνω στην Κωνσταντινούπολη, να περάσω εκεί το τριήμερο. Είχε πάει κι ο κολλητός με τις δικές του, μια χαρά θα περνούσα μαζί τους. Άσε που λιγότερα λεφτά θα χαλούσα εκεί. Με 100€ τη βραδυά μένεις σε πεντάστερο ξενοδοχείο, όχι σαν τη Μύκονο που αυτό το ποσό σου εξασφαλίζει κατάλυμμα με σουηδικά έπιπλα και μπάνιο μικρότερο κι από το wc του σπιτιού μου. Θα'χα δει και την εγκυμονούσα Τουρκάλα φίλη μου, θα'χα πάει για χορό σε κάνα Reina και Sortie, θα'χα σηκώσει το μισό Harvey Nichol's. Τι να πω, είμαι εντελώς χαϊβάνι. Tough luck καρντάσι, tough luck. Better luck next time... δηλαδή, next weekend που θα κατέβω στο δικό μου νησί. Φιλιά.