Φοβού τους κέρατα φέροντες

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους τα συμπαθητικά αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια και οι στέκες για το κεφάλι με τα κερατάκια του Τάρανδου. Αυτά σε συνδυασμό με το ότι σε λιγότερο από 20 μέρες μπαίνουμε και στο ζώδιο του Αιγόκερου, παναγία μου, μου προκαλούν σύγκρυο. Πραγματικά, οτιδήποτε σε "κερατούκλη" μου προκαλεί πολύ αρνητικά συναισθήματα, κυρίως τη μανία  να πάρω δρόμο όσο γίνεται πιο γρήγορα και πιο μακριά. Κι εντάξει, δεν είμαι καμιά φανατική των ζωδίων, ούτε πιστεύω στις μελλοντικές προβλέψεις, θεωρώ ότι τη μοίρα μας την ορίζουμε μόνοι μας. Αλλά, έχοντας γνωρίσει κόσμο και κοσμάκη στα 33μου, μπορώ με άνεση να πω ότι δεν πρόκεται για ανθυποβολή όταν εντοπίζεις κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα σε ανθρώπους με το ίδιο ζώδιο. Οι προσωπικές μου στατιστικές συγκλίνουν όλες στο συμπέρασμα ότι όταν εφεξής συναντάς Αιγόκερους, πρέπει να λες μια δικαιολογία και να εξαφανίζεσαι από προσώπου γης. Γιατί αν κάνεις το λάθος και αφεθείς, το έγκλημα είναι προδιαγεγραμμένο.
ΟΚ, έκανα προσφάτως μια κουβέντα με ένα φίλο ότι όλα αυτά περί ζωδίων είναι αηδίες και κουραφέξαλα και έως ένα βαθμό συμφώνησα. Ωροσκόποι, ανάδρομοι, συναστρίες και πράσσειν άλογα. Μέσα μου όμως ήξερα πως ό,τι και να μου 'λεγε για να με πείσει πως δεν υπάρχουν κοινές συμπεριφορές και γνωρίσματα, δεν υπήρχε περίπτωση να μου βγάλει από το μυαλό πως τόσα χρόνια έχω εισπράξει τα ίδια σκατά από όλους τους τράγους και τις κατσίκες. Να μου πεις, και τα κριάρια κερασφόρα είναι, όμως μην ξεχνάμε πως πρόκειται για πρόβατα και δεν είναι τυχαία η πραότητα που διέπει όσους Κριούς έχω γνωρίσει. Αυτοί τα κέρατα τα έχουν μόνο για το θεαθήναι και να λένε πως κάτι κάνουν στον τομέα της δυναμικής και της αποφασιστικότητας. Οι Αιγόκαιροι, από την άλλη, έχουν τα κέρατα και τη μορφή του Βελζεβούλ. Και τις ιδιότητες του, φυσικά, που δεν είναι άλλες από το να παρουσιάζονται σαν τους πιο ελκυστικούς κι ενδιαφέροντες ανθρώπους, να σε παρασύρουν με τα θέλγητρα τους στην ακολασία και μετά να εξαφανίζονται γελώντας σαρδόνια εις βάρος σου.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε άνδρες, γιατί κι οι ελάχιστες γυναίκες κάτω από αυτό το ζώδιο, έχουν πολλάκις καταφέρει να με βγάλουν έξω από τα ρούχα μου. Βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι όλους κι όλες τις λάτρεψα σε μέγιστο βαθμό.  Τις φίλες Αιγοκερίνες τις έκανα ινδάλματα και τους άνδρες Αιγόκερους τους ερωτεύτηκα παράφορα, τους θεοποίησα. Κι όλοι τους με απογοητεύσανε οικτρά, με πονέσανε, με άφησαν στα όρια της κατάθλιψης με τη συμπεριφορά τους, την ασυναισθησία τους, τον εγωισμό, το σταρχιδισμό τους. Αυτάρεσκα άντλησαν όλη την αγάπη που τους έδειξα, εκμεταλλεύτηκαν όλη τη αδυναμία μου και το χειρότερο απορούσαν που δεν ήμουν ικανοποιημένη με τα ψίχουλα στοργής κι ενδιαφέροντος που μου έδειχναν όταν ήταν στα μεγάλα τους ντουζένια. Τρεις παιδικές φίλες (μία στο δημοτικό, δύο από το Γυμνάσιο-Λύκειο) και τέσσερις σύντροφοι στο βιογραφκό με το συγκεκριμένο ζώδιο, επτά κανονικοί οδοστρωτήρες που πέρασαν, ισοπέδωσαν κι αποχώρησαν, χωρίς οίκτο.
Να πω βέβαια την πικρή αλήθεια, δεν αποχώρησαν μόνοι τους, αλλά όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, τους έβγαλα όλους ανεξαιρέτως προτεινόμενους εγώ. Γιατί, κατά κάποιο τρόπο, ενώ κάθε φορά με εντάσεις, συγκρούσεις, παρεξηγήσεις και διαφόρων άλλων ειδών τσαλίμια και τερτίπια με κάνανε ρετάλι και με πετούσαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, μετά από λίγο γυρνούσαν όλοι/ες γιατί ξέρανε πως μπορούσα να αντέξω κι άλλο. Και ξανά τα ίδια από την αρχή, εγώ να δίνω κι εκείνοι με τα βλοσηρά τους κέρατα να με εμβολίζουν και να με στέλνουν στο απόσπασμα. Εγώ να συγχωρώ, να δίνω ελαφρυντικά για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους, για την ασυνέπεια που διέκκρινε όλους κι όλες τους ανεξαρτήτως, να τρέφω ελπίδες πως θα αλλάξουν και θα σταματήσουν κάποια στιγμή να σκέφτονται μόνο την πάρτη τους και πως θα επιστρέψουν λίγη από την αγάπη που εισέπραταν από μένα. Καλά σκατούλες. Κάθε φορά έτρωγα τα μούτρα μου μέχρι που για όλους τους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και με προσωπική υπερ-προσπάθεια (η καρδούλα μου το ξέρει) σηκώθηκα και πήρα των οματιών μου.
Δεν ξέρω πόσο ανόητο ακούγεται για έναν υπέρμαχο της λογικής και του ρεαλισμού να διακατέχεται από σύνδρομο καταδίωξης ανθρώπων που ανήκουν σε συγκεκριμένο ζώδιο. Αλλά, πώς να το κάνουμε, όταν στις 2 πιο αγαπημένες κολητές η μία και στους 5 πιο αγαπημένους συντρόφους οι 4 ήταν αιγόκαιροι, κάτι πρέπει να μου λέει για τις επιλογές μου. Άσε που ακόμα μου συμβαίνει να αναρωτιέμαι αν για κάθε καινούριο άνθρωπο που γνωρίζω κι υπάρχει χημεία από το πρώτο δευτερόλεπτο, αν έχω πέσει στα δίχτυα πάλι κανενός "κερατά". Γιατί, αυτές οι σκληρές εκφύσεις της κεφαλής σε μαγνητίζουν πριν προλάβεις καν να αντιδράσεις, σε αιχμαλωτίζουν και άντε μετά να μαζεύεις (πάλι) τα κομμάτια σου. Δρόμοοοοο λοιπόν.