Λόγια Φιλικά

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, εγώ θα έχω να λέω ότι φιλία ανάμεσα σε γυναίκα και άντρα πολύ δύσκολο, έως απίθανο να είναι αγνή και ανιδιοτελής. Δεν ξέρω γιατί επιμένουν τόσοι να (μας) πείσουν πως οι πρώην με τους οποίους έχουν διατηρήσει καλές επαφές αυτόματα έχουν μεταμορφωθεί από γκομενάκια σε κολλητούς. Είμαι, μάλλον υπερβολικά καχύποπτη, αλλά πώς να το κάνουμε, δεν πείθομαι. Ο άνδρας θα είναι πάντα άνδρας και όσο κι αν χτυπιέται πως είσαι παιδική του φίλη, κολλητή του, "αδερφή" του, άμα του γυρίσει το μάτι στην πρώτη ευκαιρία θα νιώσει την επιθυμία να στον καρφώσει. Ενδόμυχα πάντα θα σε ορέγεται, πάντα θα σαμποτάρει με λόγια ή με καταστάσεις το καινούριο σου αίσθημα, πάντα, ρε παιδί μου, η "φιλική" αγκαλιά του θα είναι έτοιμη να σε πιάσει σα βεντούζα, να σε κολλήσει σε κάνα τοίχο και να σου πετάξει τα μάτια έξω.  Εκτός κι αν είναι λούστρος.
Αλλά να κοροιδευόμαστε και να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και να λέμε πως κάθε καινούριος άνδρας που σε προσεγγίζει, αν δε σου αρέσει, για να μην του χαλάσεις τη διάθεση μπορείς να τον κατατάξεις σε φίλο, άστο καλύτερα. Στα τριαντατόσα μας, τις φίλες και τους φίλους μας τους έχουμε ορίσει όλοι, ξέρουμε πολύ καλά πως δεν έχουμε ανάγκη να διερύνουμε τη λίστα με "επιλαχόντες". Να κάνεις παρέα κάπως, άντε πες ναι να πάει στο διάολο, με κάποιον που γνώρισες μόλις κομματάκι περίεργο , αλλά δεν σου κάνει κούκου ερωτικά. Να είσαι ειλικρινής, όμως, και να τα έχεις ξεκάθαρα μέσα σου, ότι αυτός είναι drinking buddy. Δεν είναι ο κολλητός σου. Τον απέρριψες, θυμάσαι; Του' ριξες μια πίττα να είναι όλη δική του, δηλαδή με το να τον αποκαλείς "φίλο" σου του χρυσώνεις το χάπι; Άσε, που πάντα αν καταδεχτεί να μείνει στη ζωή σου υπό το καθεστώς της νεοσύστατης "φιλίας", τον καθιστά κι αυτόν υποκριτή και mega bucks loser.
Όσο για το κολλητηλίκι με πρώην δεσμούς, να γελιέσαι πως ενώ με έναν άνθρωπο πηδιόσουν τόσα χρόνια, χωρίσατε (είτε με ωραίο, είτε με άσχημο τρόπο) και ξαφνικά την έχετε δει "κουμπάρες" και τηλεφωνιόσαστε να μάθετε τις εξελίξεις ο καθένας στα γκομενικά του άλλου, ε δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου έρχεται ναυτία από την υποκρισία. Αυτά τα "απελευθερωμένα" κι αυτή η "άνεση", δε με συγκινούν. Μη σου πω, πως μου κάνουν και σε ανασφάλεια, ή που δε θες να ξεκόψεις από το παρελθόν και βαφτίζεις "φιλία" το καινούριο status quo με τον πρώην για να έχεις το απυρόβλητο ή που κυριολεκτικά δεν έχεις πραγματικούς φίλους να βασιστείς, δεν έχεις δική σου ζωή να προχωρήσεις. Όταν τελειώσει κάτι, καλό είναι να μείνει εκεί που έληξε, για να είναι τίμιο και καθαρό.
Δεν ακυρώνω φυσικά τις ελάχιστες εξαιρέσεις να είναι δυο άτομα του αντίθετου φύλου φίλοι καρδιακοί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ένας από τους δυο σίγουρα δε βλέπεται ή είναι τόσο ντεκαβλέ που δε θα περνούσε από το μυαλό του άλλου ούτε κατά διάννοια να τον δει αλλιώς. Δηλαδή, το ερωτικό στοιχείο λείπει από την αρχή της εξίσωσης. Άντε αν είναι συγγενείς, αν είναι φίλοι από μικρά παιδιά, γιατί οι γονείς τους κάνανε παρέα, αν είναι συμμαθητές από το προνήπιο και διπλανοί στο θρανίο σε όλα τα χρόνια του σχολείου. Και πάλι, όμως, είναι στην ανθρώπινη φύση κάποια στιγμή να προκύψει ακούσια ερωτική έλξη και τότε είναι που γαμιέται ο Δίας. Πώς να είναι μετά αντικειμενικοί στην κρίση τους, πώς να βλέπουν καθαρά κι αμερόληπτα κάποιες καταστάσεις, χαρακτηριστικά ζώσης σημασίας σε ένα φίλο. Πώς να αγαπούν χωρίς υστεροβουλία, πώς να στηρίζουν με ανιδιοτέλεια; Η καύλα θολώνει το μυαλό κι άντε μετά να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας.
Και ναι τα γράφω όλα αυτά από προσωπική εμπειρία. (Ούτως ή αλλως, ανέκαθεν ό,τι έγραφα ήταν καταστάσεις που έχω βιώσει). Δε θέλω να μειώσω τους κατά τα άλλα αγαπημένους άνδρες γνωστούς που έχω. Δεν είναι πολλοί, λίγοι και καλοί, και κατά ένα περίεργο τρόπο όλοι τους μου έχουν προκύψει από το πανεπιστήμιο. Δεν υπήρξα γκόμενα κανενός τους καί δεν έχω αφήσει ούτε την απειροελάχιστη αμφιβολία ότι η σχέση μας θα μπορούσε να έχει άλλον χαρακτήρα. Κι επειδή κι εκείνοι προφανώς ασπάζονται την ίδια φιλοσοφία, έχουν κρατήσει τις νόρμες και τις αποστάσεις τους με αξιοπρέπεια. Και τους εκτιμώ, όσο εκτιμώ τις κολλητές μου. Αλλά, το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω για κανέναν, για το αν γουστάρουν ή γούσταραν και το ξεπέρασαν. Θα διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, γιατί οι άνδρες τείνουν συχνά να σκέφτονται (και να συσκέφτονται) με το κάτω κεφάλι. Πέρα από αυτούς τους λίγους (που με τη βία μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) φίλους-φίλους άνδρες δεν έχω.  Έχω έναν τεράστιο κύκλο με λογιών-λογιών buddies, αλλά για τις φάσεις "φίλοι, φίλοι, σου γαμώ το καριοφίλι" επιφυλάσσομαι. Σματς.