Σταμούτρασου

Έχω καταντήσει (ή μπορεί να ήμουν κι ανέκαθεν) πολύ ωμή και κυνική, αλλά τουλάχιστον έχω τη συνείδηση μου ήσυχη. Λέω στα μούτρα του άλλου αυτό που πιστεύω και δεν προσπαθώ ούτε στο ελάχιστο πλέον να είμαι διπλωμάτης. Ίσως γιατί έχοντας δοκιμάσει να κερδίσω έναν άνθρωπο χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό τρόπο, την ειλικρίνεια, το σεβασμό, την επιμονή, την υπομονή, την πουτανιά, το νάζι, την τρέλα, την αδιαφορία μέχρι και την κακία και παίρνοντας πάραυτα περίτρανα κι ασάλιωτα τον πούλο, κατέληξα στο συμπέρασμα πως σαν Έφη έκλεισα με τις "τακτικές". θα τα λέω από την αρχή και θα εξηγώ πώς έχουν τα πράγματα και θα αφήνω τον άλλον να το διαχειριστεί, και ή να παίξει μπάλα ή να πάρει δρόμο, να αραιώνουμε σιγά σιγά και να βρίσκει ο καθένας το δρόμο του. Δεν έχω άλλες αντοχές να προσπαθώ να φανώ κάπως, έχω κουραστεί να δίνω ευκαρίες και δεν έχω καμία διάθεση απολύτως για εκπτώσεις. Τα πράγματα φιλαράκο μου είναι έτσι, γουστάρεις να με παίξεις στην ομάδα σου; Ναι; Έχει καλώς. Όχι; Άντε στα τσακίδια και παράτα μας.
Το θέμα φυσικά είναι ότι σε κανένα δεν αρέσει από το καλημέρα να του λένε έτσι είναι κι άμα σου αρέσει. Οι περισσότεροι βουρλίζονται και από αντίδραση και μόνο κάνουν κάτι εντελώς σπασμωδικές κινήσεις που φτάνουν μέχρι και να θέλουν να σε ξεφτιλίσουν. Γιατί, όμως, δεν καταλαβαίνω;  Προτιμούν την κοροϊδία, το χάιδεμα των αυτιών, το δούλεμα γιατί είναι πιο ήπιο ή γιατί τρέφουν ελπίδες πως μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, παρά τις ενδείξεις εναντίον τους; Κι όμως, επιμένω πως παρά το σοκ της πρώτης εντύπωσης, το να είναι ο άλλος ευθύς μαζί σου και να έχει το θάρρος να σε απορρίψει, ή να σου ξεκαθαρίσει αντρίκια και σταράτα πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα, είναι έντιμο και κάποια στιγμή, στο απώτερο μέλλον, όταν θα σκέφτεσαι καθαρά, όταν θα έχεις δει τι σκατά σαπίλα κυκλοφορεί εκεί έξω, θα το εκτιμήσεις. Και τότε, θα εύχεσαι να είχανε όλοι τα αρχίδια να στα πούν έτσι.
Πονάει να είσαι ειλικρινής. Και είναι ένας δρόμος γεμάτος μοναξιά. Γιατί στην πορεία χάνεις πολύ κόσμο από δίπλα σου που απλά δεν αντέχουν και δεν μπορούν να επεξεργαστούν το πόσο άνετα κι απλά ξεστομίζεις αλήθειες, γεγονότα, παρουσιάζεις καταστάσεις de facto. Πληγώνονται όταν συνειδητοποιούν ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου, όταν είναι αναλώσιμοι. Δεν είναι δα και το καλύτερο πράγμα να τρως χυλόπιτα, να σου λένε ότι δεν είσαι αρκετά καλός για αυτό που ψάχνουν, να σε απορρίπτουν με συνοπτικές. Ωστόσο, πονάει ακόμα περισσότερο να πρέπει να είσαι εσύ αυτός που θα σταθεί απέναντι στον άλλον και θα πρέπει να του πεις την αλήθεια. Είναι αβάσταχτο φορτίο, μεγάλη ευθύνη, γι'αυτό κι άλλωστε ο περισσότερος κόσμος δεν το τολμά. Βολεύονται στα μισόλογα, στις υπεκφυγές, στις αοριστίες, στα χλιαρά και τους συμβιβασμούς γιατί είναι μεγάλο ζόρι να πρέπει να αναλάβεις το ρόλο του κακού.
Δε μου αρέσει να χρυσώνω το χάπι κανενός. Έπαψα καιρό να το παίζω γατούλα για να προσεγγίσω κόσμο, να γίνω αρεστή και αποδεκτή. Ίσως να έχω φτάσει και στο άλλο άκρο, να τα παρουσιάζω ακόμα πιο χειρότερα απ'ότι είναι, αλλά μα το θεό, θέλω το βράδυ να κοιμάμαι ήρεμη. Πιο πολύ με αγχώνει να αφήνω περιθώρια παρεξηγήσεων και να χάνονται στη μετάφραση οι προθέσεις μου, να δημιουργούνται αλυσιδωτές αντιδράσεις επειδή δε μίλησα έγκαιρα κι ανοιχτά και να εμπλέκομαι σε φαρσοκωμωδίες επειδή είναι πιο εύκολο να στρουθοκαμηλίζω. Χίλιες φορές προτιμότερο να μου κόψουν την καλημέρα, να με βάλουν black list, να με διαγράψουν, παρά να έχουν απαιτήσεις από μένα που ούτε θα εκπληρώσω ούτε θα καταπιεστώ να σταθώ στο ύψος των δικών τους περιστάσεων. Αυτά είναι τα δεδομένα. Αν δε με αντέχετε, δεν είστε υποχρεωμένοι να με κάνετε παρέα. Το να τα λέω έξω από τα δόντια το κάνω από σεβασμό, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνετε. Θα ήμουν σταρχιδίστρια κι ανήθικη αν δεν το έκανα. Άκομψα, μεν, τίμια δε. Φιλιά.