"Και για να έχουμε καλό ερώτημα, εσύ τι θες από τη ζωή σου;" Ατάκα που την ακούω τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, πλέον. Συνήθως προηγείται και κάποια από τις φράσεις "μάλλον δεν ξέρεις τι σου γίνεται", "τα έχεις χαμένα", "φαίνεσαι μπερδεμένη", "είσαι fucked up". Λες και όλοι αυτοί που σου τα λένε ξέρουν τι τους γίνεται κι έχουν όλα τους τα προβλήματα λυμένα. Δεν ξέρω ποιος είναι πιο pathetic, αλλά εγώ δεν κατηγόρησα ποτέ κάποιον ότι δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα επειδή απλά δεν τον γουστάρω και δε θέλω να γκομενίσω μαζί του. Αλλά η κακία βγαίνει εύκολα, προφανώς η προβληματική και η δύστροπη πρέπει να είμαι εγώ. Και κανείς φυσικά να μην κοιτάζει τα δικά του σκατά, τις προσωπικές του αδυναμίες κι ανεπάρκειες. Μόνο να φταίω εγώ. Η καμμένη, όπως έλεγε και πριν κάποια χρόνια ο φίτσουλας.
Ε, λοιπόν, επειδή εγώ όμως έκατσα πολύ καιρό μόνη μου κι έκανα ταμείο και την αυτοκριτική μου, δεν ενέδωσα σε ανασφάλειες, ούτε σε φοβίες και κοινωνικές πιέσεις, δηλώνω πως είμαι μια χαρά. Τα έχω τετρακόσια και ξέρω πολύ καλά και τι μου γίνεται αλλά και τι γίνεται εκεί έξω. Και τη σαπίλα την εντοπίζω από τα πρώτα δέκα λεπτά που συνομιλώ με κάποιον και τη μαλακία τη μυρίζομαι από μακριά και παίρνω δρόμο. Α και στην ηλίθια ερώτηση του τι ζητάω από τη ζωή μου την απάντηση την έχω εύκαιρη. Δε ζητάω τίποτα παραπάνω από αυτό που δικαιούμαι: σεβασμό κι αξιοπρέπεια. Μα, αυτές οι δύο λέξεις είναι κομματάκι βαριές να τις κάνει process o κάθε επηρμένος κακομοίρης, που η μανούλα του κι ο πατερούλης τον μάθανε πως είναι το κέντρο του κόσμου και ότι όλοι γύρω του είναι υπήκοοι και πρέπει να στέκονται σούζα και να ανταποκρίνονται στην κάθε του ανάγκη, όποτε κι όπου του καυλώσει του μάγκα. Δεν τον μάθανε ποτέ τι σημαίνει σεβασμός, ούτε για τις γυναίκες, ούτε για τους φίλους, ούτε για συναδέλφους, ούτε για το συνάνθρωπο. Εγώ, λοιπόν, αυτό διεκδικώ, κι αν αντιληφθώ ότι δεν μπορώ να το εισπράξω, πολύ απλά παίρνω το καπελάκι μου και αλέκος.
Δε ζήτησα από κανέναν πράγματα που δεν μπορεί ή δε θέλει να δώσει. Δε ζήτησα εξασφάλιση, δε ζήτησα χορηγίες. Δε ζητιάνεψα χάδια, στοργή, αγκαλιές, έρωτα. Δεν απαίτησα τυφλή αφοσίωση, πίστη, ενασχόληση, εμμονή. Δε με ενδιαφέρει να με έχει ο άλλος κορώνα στο κεφάλι του, δε θέλω να με υπηρετεί, να με εξυπηρετεί, να με προσκυνάει. Δεν έβαλα το όπλο στο κρόταφο κανενός να συμπεριφερθεί διαφορετικά απ΄ ό,τι αισθάνεται. Περίμενα, ωστόσο κι ακόμα περιμένω, τα αυτονόητα. Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή όμως είναι και τα πιο δύσκολα. Γιατί το να αγαπάς ανιδιοτελώς, να είσαι ειλικρινής και να σέβεσαι τον άλλον είναι μάλλον ανήκουστα στην εντελώς αποχαυνωμένη κοινωνία που ζούμε. Ο καθένας για την πάρτη του και το μουνί του. (Τουλάχιστον, να έχουμε το θάρρος να παραδεχόμαστε όμως ότι είμαστε πουτάνες όταν μας ενδιαφέρει μόνο να περάσουμε καλά.)
Καλώς ή κακώς, όσο ξεδιάντροπο κι ακούγεται, έχω λυμένα τα βιοτικά μου προβλήματα. Δε θα απολογηθώ γι' αυτό. Όποιος έχει θέμα, ας κάνει κάτι με τη ζωή του, δεν του φταίω εγώ επειδή έχει κόμπλεξ κατωτερότητας, δεν του το δημιούργησα ούτε φυσικά προσπάθησα να του το αμβλύνω. Όποιος αισθάνεται "λίγος", ας κάνει την αυτοκριτική του, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθεί να με μειώσει με κάθε μέσο για να αισθανθεί καλύτερα. Δεν έκρινα κανέναν ούτε για τις σπουδές του, ούτε για την καταγωγή του, ούτε για την οικονομική ή κοινωνική του κατάσταση. Εγώ είμαι αυτή που είμαι κι εσύ είσαι αυτός που είσαι και το ζητούμενο είναι αν μπορούμε να κάνουμε χωριό με αυτά τα εφόδια (ή κουσούρια, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς). Όλα τα άλλα είναι ψιλά γράμματα κι αν ασχολείται ο άλλος με τέτοιες μικρότητες, τότε δικαιωματικά είναι "λίγος". Εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορη, επειδή ακριβώς τα έχω λυμένα, έχω προχωρήσει και είμαι σε άλλο επίπεδο αναζήτησης.
Παρόλ' αυτά, μια μικρή τόση δα ενδόμυχη επιθυμία την έχω... Ουτοπικό μεν, αδιαπραγμάτευτο δε. Θέλω να γουστάρω και να με γουστάρουν. Συμβιβασμοί και second best απλά δεν παίζει. Γιατί από εκεί κι έπειτα ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και ξεπετάγονται όλα τα υπόλοιπα κακά. Αν δε σε γουστάρει, δε σ'εκτιμά. Αν δε σ'εκτιμά, δε σε σέβεται. Αν δε σέβεται, σε προσβάλει. Αν σε προσβάλει, σε πληγώνει. Κι όταν πληγώνεσαι, είσαι δυστυχισμένος. Αν κάτι έμαθα όλο το διάστημα που είμαι μόνη μου είναι πως στη μοναξιά δεν είσαι δυστυχισμένος. Νομίζεις πως είσαι δυστυχής, είσαι, όμως, τελικά πιο γεμάτος και πιο χαρούμενος απ'όλους. Γιατί είσαι ελεύθερος, έχεις την αξιοπρέπεια σου και δεν τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Σίγουρα έχω κουραστεί να είμαι εργένισα, σίγουρα έχω βαρεθεί να με ρωτάνε πότε επιτέλους θα βρω τον mr big μου, σίγουρα έχω αηδιάσει με τον ρατσισμό απέναντι στους singles (ειδικά προς τις γυναίκες) και να θεωρούν πως εγώ είμαι η δύσκολη και η σπαστικιά (άρα και εύλογα μόνη). Από την άλλη, έχω ακέραιη την πνευματική μου ηρεμία και κοιμάμαι ήσυχη τα βράδυα. Δεν έχω σκοπό βέβαια και να αγιάσω, αυτά τα παπαριλίκια τα αφήνω για τους ηθικολόγους και τους χρηστοήθεις. Τη ζωούλα μου θα την κάνω μια χαρά, θα περάσω καλά για την πάρτη μου, φτάνει να μη θίγω κανέναν και να μην κάνω αυτά που δε θέλω να μου κάνουν. Και κάποια στιγμή αυτό που ψάχνω θα το βρω, ή θα με βρει. Φιλιά.
Τρίτη 12 Ιουλίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Hi Efie, this is Orion.
ΑπάντησηΔιαγραφήFirst, let me be clear, you should not read too much, if anything, into my appearance here. The interest is purely clinical from my side.
There is a lot of frustration and distress in your last couple of posts. Yet your thesis is flawed. And the reason you reach a flawed thesis is the thought process you apply to get there. This is a cognitive error of sorts in both the analysis as well as application of your conclusions.
A lot of the stuff you say, taken individually, are generally sensible. But when you bring them together, you are connecting the wrong dots, wrongly.
Take for example the view that you have solved your 'living problems'.This is naive. Your living standards are at dramatic risk of declining 30-50% in the next 5 yrs, given the situation in Greece. Both your clients, and suppliers, and the entire economy will depress significantly. You will need EUR 20mn in cash savings simply to sustain your current lifestyle, which i trust you dont have. This is therefore a risk you cant control and a false starting point of a view which has yielded you false confidence.
The cognitive error of underestimating risks and being overconfident in extrapolating implications off otherwise pure assumptions is commonplace. You are commiting it everywhere.
The operative term here is risk. Risk stems from uncertainty about outcomes in all facets of life. Fast-forward 5 years and you could find yourself with a 30-50% depressed lifestyle, 39yrs old and no partner. Or a randomly chosen one, etc. As i have told you in the past, all of this emanates from your bad or lack of approach toward the handling and reduction of such risks. Within that your main weakness is that you are not exploratory in a risk-aware manner. In fact, you are "exploratory" in exactly the wrong way - by lending your body to various ugly coyotes in the sake of 'having fun'. Primitive thinking indeed.
Instead, the correct approach is to recognise that your decisions will ex-ante include a substantial element of uncertainty and risk. You will not know the outcome until ex-post. Your confidence can only emanate from a balanced, ongoing and dynamic approach toward risk. That includes your confidence in your business that sustains your lifestyle - which i find entirely misplaced at this juncture. My quite confident opinion is that the current generations benefiting from the fruit of past ones will have to give it all up and start over. You can only 'insure' against that through your intellectual capital which you cant lose. Instead, you are wholly unaware of this.
My suggestion to you is to go into some sort of meditative state, try to have an 'out of body' experience and reboot entirely your thinking approach. Not jump on the first guy you see obviously or any rushed decisions. But come up with a sophisticated approach of striking the right balances in life and dealing with uncertainty and risk. And be certain that you there are orders of magnitude more of those in your life currently than you seem to be appreciating.
Good luck.
Orion
ORION,
ΑπάντησηΔιαγραφήWELL DONE MATE, EXCELLENT WRITING, STRAIGHT TO THE POINT!
Alright what are the chances that all the below hits me today in one single sheet of paper.... coz it just did. I rest my case!!
ΑπάντησηΔιαγραφήYou can avoid reality, but you cannot avoid the consequences of avoiding reality - Ayn Rand
You may not be interested in war, but war is interested in you - Leon Trotsky
Dont be so humble, you are not that great - Golda Meir
You've got to jump off cliffs all the time and build your wings on the way down - Ray Bradbury
Men's natures are alike; it is their habits that carry them far apart - Confucius
The BEST way to predict the future is to create it - Peter Drucker
Give me a museum and i'll fill it - Picasso
In theory, there is no difference between theory and practice. But in practice, there is - Yogi Berra
And last but not least:
Vitory goes to the player who makes the next-to-last mistake.
Chessmaster Savielly Grigorievitch Tartakower
Τώρα, ποιος είναι πιο lame από τους δυο μας, δεν ξέρω. Αλλά δε θα μπω και στη διαδικασία να ανοίξω μέτωπο με έναν άνθρωπο που απλά είναι stubborn cos he did not get what he wanted. Κοίτα να περνάς καλά εσύ που βρίσκεσαι κι άσε εμάς να γεράσουμε με χάρη ή χωρίς χάρη, με λεφτά ή χωρίς λεφτά, με σύντροφο ή χωρίς σύντροφο. Τουλάχιστον εγώ θα μπορώ να λέω ακόμα και τότε ότι έζησα τη ζωή μου όπως την ήθελα και τελικά κανείς καλός δε χάνεται. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή...lame, stubborn, metwpa... so much stress!! listen, u think i dont realise life doesnt change because of a blogspot? i just told u this was all 'clinical' and it took me about 1min 45secs to write while i was doing another 3 things. so just say thanks for sharing my quotes, thats all u gotta do! kata ta loipa o ka8enas sto dromo & moira tou, no doubts abt that! ciao. Orion.
ΑπάντησηΔιαγραφήSo I got 5 spare mins and thot I'd give u a more thorough answer coz u are so colossally off it's not even funny. Re being stubborn: I did just say that the interest was clinical. Knew u'd take it differently, but nonetheless. Beyond that: u still didnt get anything whatsoever from the above on risk taking. As u know I make daily investment decisions risking one billion dollars. Things don't always work out. I don't get stubborn, I move on with the courage and confidence that my way of thinking about risk will make me right more often than not. I can lose two million, that's fine. I can fail "to get what I want". Thats all part of the game and of the process of taking risk in order to generate positive outcomes. And I do this at world-class level so I never ever get stubborn. Of course it is very unlikely that anyone else u've ever met can make that claim so it's tough to get it at first (nor will anyone else of the local junkies will tell u anything of this sort of coz). So - I play my game straight up, no false promises or dancing around and I am fully aware of the range of possible outcomes and fully accepting of them coz that's what it means to take risk - as long as i am honest to my game that matters more than the actual answer because I KNOW that my game is best-of-class. Which brings us to the second point. The only way to look back at your life eventually and no matter the outcome be able to say at least I did it "my way" is if looking back at "your way" your don't regret it. If say you eventually realize that you under traded yourself by following moronic principles you will bang your head on the wall for the remainder of your life. The whole idea is to discover what "my way" means to each one of us - not just adopt some idiotic stance in life and with the eventual excuse that at least it has always been "my way". And the only way of reaching those high echelons is by taking calculated and aware risks that can generate the positive outcomes that will offset the negative ones that will CERTAINLY happen to everyone even if we stay at home all day. Bad things just happen. Good things are conquered with courage and clear mind. And that's the point you are missing in this clinical debate.
ΑπάντησηΔιαγραφήHahaha...."lame" & "clinical case".....right to the root of the prob...!!
ΑπάντησηΔιαγραφή