Ξανα-ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Χειμερία Νάρκη Τέλος! Οκ, είμαι απαράδεκτη, τόσο καιρό δε βρίσκω τα λεφτά να πάρω ένα καινούριο ρημάδι λάπι τόπι να κάνω τη δουλειά μου (ή τέλος πάντων, τα διέθετα για άλλες ανάγκης, must prioritize!!!) ε είπα άει  σιχτήρ, θα κλέψω καμιά ώρα από τη δουλειά να γράψω , γιατί μισό χρόνο έχει γεμίσει το μυαλό μου άπειρες σκέψεις και έχω άπειρα ερεθίσματα κι αφορμές για να χώσω.  6 μήνες απουσίας από το πνευματικό μου παιδί, δεν είναι και λίγος καιρός και η αλήθεια είναι πως και μου έλειψε και εσχάτως η αδράνεια στη συγγραφική μου δραστηριότητα μου έχει δημιουργήσει μεγάλα κενά στην ορθογραφία, εδικά όταν βιάζομαι και γράφω μηνύματα στο ποδάρι. Άσε που γέμισα και παρακλήσεις για επιστροφή στο βήμα και στην έκθεση ιδεών, οπότε κάλλιο αργά παρά ποτέ, back to black, back for good.

Αυτό το διάστημα πολλά έγιναν, πολλές ανατροπές, πολλά new entries και φυσικά in a true Efoulinian way, κάποιοι και κάποιες πήρανε τον πούλο (in truly royal style).  OK κι εξελίξεις στην προσωπική μου ζωή, αλλά αυτό βασικά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και το αφήνω να αιωρείται προς το παρόν, μέχρι να νιώσω confident enough να αυτοσαρκαστώ σε αυτό το κομμάτι. Κατά τα άλλα, ω  τι έκπληξις, κατάφερα να διαολοστείλω κόσμο και κοσμάκη,  να χάσω μερικά κιλά, να κερδίσω μερικά γραμμάρια μυϊκής μάζας, να κάνω αποτοξίνωση από το αλκοόλ, να κόψω τις ακατάσχετες κραιπάλες και να τη δω σούπερ ντούπερ φιτ. Kάποιος ανεγκέφαλος μου έκλεψε το ποδήλατο στα μέσα Οκτωβρίου και τι του’ σουρα στο διαδίκτυο δεν περιγράφεται, ΓΑΠ τον ανέβαζα, ΓΑΠ τον κατέβαζα (κοινώς καθυστερημένο και μαλάκα), ωστόσο από μια άποψη να ναι καλά ο άνθρωπος γιατί μου κάνανε δώρο μια ποδηλατάρα 100 φορές καλύτερη και μου δόθηκε η ευκαιρία να παίρνω τους δρόμους πιο συχνά (για να αθλούμαι, το τονίζω).

Παράλληλα, αρχίσανε και οι περικοπές από διάφορα έξοδα, ακολουθώντας τις τάσεις και τις επιταγές της εποχής, καθώς κι εμένα μου κουτσουρεύτηκε το εισόδημα κι εμένα αυξήθηκε κατακόρυφα το κόστος ζωής, από τα κοινόχρηστα και το πετρέλαιο,  από τα λεφτά για τις ασφάλειες, το κινητό, τη βενζίνη και τα καθημερινά έξοδα, που πραγματικά έχω ταρακουνηθεί κι έχω μπει σε ένα καθεστώς διαρκούς εποπτίας. Πλέον καταγράφω τα πάντα, κάνω εβδομαδιαίο πλάνο εξόδων (στήλη εσόδων γιοκ), αφήνω Post it πάνω στο γραφείο για να μου υπενθυμίζω τι πρέπει να πληρωθεί και πότε και σκέφτομαι διπλά και τριπλά πριν προβώ στην οποιαδήποτε (άχρηστη) αγορά. Κι αν αυτό φαντάζει αντιφατικό, σε σχέση με τη φωτογραφία που πρόσφατα ανήρτησα στο προφίλ μου στο φατσο-βιβλίο, έχω να πω πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Keep calm, που λένε κι οι Βρετανοί.

Σε αυτό που δεν πρόκειται, όμως, να κάνω οικονομία jamais των ζαμών είναι στο σάλιο, όσο ζω θα εξαπολύω τα γνωστά μου μπινελίκια και την αναγκαία  ποσότητα υγρού για την κατάπτυστη φάτσα ορισμένων, που δυστυχώς ούτε το νερό του Δούναβη δεν τους ξεπλένει.   ‘Οσο έχω φωνή που λέει κι η αοιδός, θα τα ακούνε, θένε δε θένε. Κι ας λέει η αδερφή μου ότι τσάμπα συγχύζομαι. Ε αφού είναι τσάμπα, εσύ τι σκας? Πάρτε μερικα φτου σας να χετε να πορεύεστε . Και δεν αναφέρομαι μόνο σε πρόσωπα πολιτικά, που όλος ο κόσμος πλέον έχει απωθημένα και χώνει (μαζί κι εγώ, από τον καναπέ,  όπως με κατηγόρησαν κάποιοι επαναστάτες του κώλου, δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι στις πορείες εγώ μαζί  με άπλυτους που δεν ξέρουν καν για ποιο πράγμα διαδηλώνουν δεν κατεβαίνω) αλλά και σε πρόσωπα φιλικά, που τελευταία κάτι είχε το νερό που τους ποτίζουν κι έχουν αφηνιάσει τα γίδια και τα βόϊδια  (υπενθύμιση να κάνω κάνα αντιλυσσικό εμβόλιο, ποτέ δεν ξέρεις).

Βack to basics, λοιπόν, με πολύ αποστειρωμένο σάλιο, με ακλόνητες αντιλήψεις περί αδίστακτης τιμωρίας της απανταχού γαϊδουριάς , με εμμονή στις σταθερές αξίες της φιλίας και της εμπιστοσύνης, με έντονη αίσθηση της αξιοπρέπειας και με άφθονη διάθεση για γέλιο. Για τα υπόλοιπα, ε τι να πω, υπάρχει το twitter και ο Λαζόπουλος. Φιλιά!