Sing with me

Οι παππούδες που ροκάρουν τελικά είναι πολύ δημοφιλείς στην Ελλάδα. Αν κρίνουμε από το χαμό στον Billy Idol και τους Aerosmith, αν αναλογιστούμε τι γίνεται κάθε φορά που μας επισκέπτονται οι Scorpions αλλά και το τι έπεται να γίνει στους πιο μεταλάδες Metallica/Slayer/Anthrax & σια, δε θέλει και πολύ να καταλάβεις που είμαστε πολύ ροκ λαός. Πάντως χθες βράδυ, παρά το γεγονός ότι το στάδιο Καραϊσκάκη δεν ήταν δα και κατάμεστο, είδα ετερόκλητο πλήθος και χάρηκα, γιατί τελικά η μουσική ενώνει τον κόσμο και γεφυρώνει πολλές διαφορές. Από κάτι τύπους με χαίτη, κολάν και αλυσίδες που μου φάνηκε πως πρέπει να βγήκαν από κάποιο χρονοντούλαπο τίγκα στη ναφθαλίνη, στις κυριούλες στην κερκίδα με τσαντούλα Luis Vuitton και μαλλί κομμωτηρίου, από το σαρανταπεντάρη γιάπη πατέρα που κουβάλησε μαζί το δεκάχρονο γιο του για το ξεκάρφωμα, σε κάτι ανήλικα που τα πιανε η κάμερα να χτυπιούνται και να τραγουδάνε γνωρίζοντας απ'έξω στίχους τραγουδιών που γράφτηκαν πριν ακόμα αυτά γεννηθούν (μην πω πριν καν γεννηθούν και οι γονείς τους).
Δεν ξέρω πόσα εισιτήρια δόθηκαν σε φάση τσαμπέ ή υπό μορφή πρόσκλησης από τους χορηγούς, πάντως στην κερκίδα των 70ευρώ που ήμουν εγώ, γινόταν το αδιαχώρητο. Αντίθετα, στα VIP, το 90% των θέσεων ήταν άδειες. Μπορεί να φταίει το απαράδεκτο ποσό των 200ευρώ που ζητούσε αρχικά ο Ντέμης, μπορεί το ότι οι εγχώριες σταρλέτες και οι λοιποί κοσμικοί μαϊντανοί δεν ενδιαφέρονταν να δώσουν το παρών και να φωτογραφηθούν στη συγκεκριμένη συναυλία, που να 'τρεχαν κιόλας με τόση κίνηση στην παραλιακή από τον Αστέρα μέχρι το Φάληρο.  Δεν ξέρω αν οι διοργανωτές έμειναν ευχαριστημένοι από τις πωλήσεις, όπως προανέφερα δε γινόταν και χαμός. Το παράδοξο είναι ότι ο κόσμος εξακολουθεί και διαθέτει χρήματα για συναυλίες, ακόμα και όταν κοστολογούνται υπέρογκα. Ευτυχώς που οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι κομματάκι πιο συγκαταβατικοί και τη βγάζουν με 20ευρώ ενιαίο εισιτήριο, όπως στη συναυλία της Μόνικα και του Χατζηγιάννη. Γιατί ρε παιδιά, με έχει κουράσει αυτή η ταρίφα του 45. James, Gotan Project, Pink Martini, Cranberries, ό,τι πάρεις 45ευρώ. Δηλαδή, για ένα γεμάτο συναυλιακό καλοκαίρι θες τουλάχιστον 500 ευρώ για να πείς ότι είδες μερικά "καλά ονόματα". Και δε μιλάω καν για τo Rockwave ή τους U2, για τους οποίους αγοράσαμε εισιτήριο από τα πρόπερσυ...
Ευτυχώς ο καιρός είναι σύμμαχος για τα θεάματα στα γήπεδα και τα ανοικτά θέατρα, χθες πάντως είχε κι ένα δροσερό αγεράκι, ήταν πολύ super. Στης Rihana τη συναυλία νομίζω πρέπει να το'ριχνε το ψιλόβροχο, αλλά εντάξει η πιτσιρικαρία που είχε κατακλύσει το χώρο, δε νομίζω να είχε πτοηθεί ιδιαιτέρως. Πέρσυ, όμως, πολλά gigs είχανε γίνει σχεδόν Glastonbury, χρειαζόσουν κι ένα ζευγάρι wellington boots για τη λασπουριά. Και άντε, πες πως αν είσαι σε κάνα festival τύπου River Party στο Νεστόριο, κάτι πάει κι έρχεται, αλλά να είσαι στο Λυκαβητό και να έχουν ανοίξει οι κρουνοί και να μην έχεις πού να καλυφθείς, είναι όσο να΄ναι μεγάλη ήττα. Προς το παρόν, όμως οι καιρικές συνθήκες για όλα τα events έχουν αποδειχθεί ιδανικές, ας ελπίσουμε αυτή η νηνεμία να διατηρηθεί και τους επόμενους μήνες, γιατί έχουμε ακόμα πολύ "ψωμί" από εμφανίσεις (και από βεράντες και αυλές και ρουφ γκάρντενς ;-)) Και να μη ξεχνάμε πως έχει κι Επίδαυρο. Και 3 πανσέληνους να έπονται. Καλοκαιράαααακιιιιιιι... dream on, όπως είπε χθες κι ο κύριος Tyler... Φιλιά.