Ζωή ποδήλατο

Ποιος να μου το 'λεγε πως στα γεράματα θα το 'παιζα Λανς Άρμστρονγκ. Ή έστω Χειμωνέτος. Εντάξει, πλακίτσα κάνω. Απλά, η γιόγκι μου έφυγε για Ελβετία να ολοκληρώσει την πτυχιακή της κι έχω μείνει άπραγη. Και φυσικά, δεν είμαι από αυτές τις απελπισμένες που τρέχουν στα γυμναστήρια ένα μήνα πριν τις διακοπές θεωρώντας πως σε τριάντα μέρες θα γίνουν Πετρουλάκη (πιο πιθανό να της μοιάσουν αν βρουν κάναν Ivic και τις πλακώνει στα μπουκέτα). Ούτως ή αλλως, η γιόγκα τρόπος ζωής και την ξεκίνησα σαν past-time και για να μπορέσω κάποια στιγμή στο μέλλον να κάθομαι και να προχωρώ ευθυτενής, όχι σαν τον καμπούρη Κουασιμόδο που πάω τις περισσότερες φορές. Οπότε, με το που έπεσε τις προάλλες η πρόταση για ποδηλασία, η πάντα μάχιμη Lara Croft που κρύβω μέσα μου έσπευσε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα. Τα μούσκουλα μου έπρεπε με κάποιο τρόπο να παραμείνουν ενεργά και κακά τα ψέματα με το κολύμπι δεν τα πάω και τόσο καλά, ώστε να έχω εναλλακτικές λύσεις εκγύμνασης.
Ευτυχώς για μένα, δε χρειάστηκε να επενδύσω σε εξοπλισμό. Η καλή (και ακόμα πιο μάχιμη) αδερφούλα μου είχε αγοράσει προ αειμνημονεύτων χρόνων ένα ποδηλατάκι για να έρχεται στη δουλειά και να μη χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο της. Βέβαια, ο καιρός πέρασε, η αδερφή άλλαξε δουλειά, το τζιπ παροπλίστηκε λόγω ακρίβειας και το ποδήλατο σκονιζόταν στην αποθήκη της. Μεγάλη ευκαιρία για μένα, γιατί ούτε από τα Jumbo δε διέθετα να αγοράσω καινούριο, ειδικά προτού να δοκιμάσω αν η φάση θα μου αρέσει ή θα εγκατέλειπα την προσπάθεια μετά την πρώτη απόπειρα. Όπως και με το snowboard, στην αρχή κάνεις με νοικιασμένο σανιδάκι από Κλαουδάτο και ρουχαλάκια από τα factory, κι όταν δεις ότι το άθλημα κάνει για σένα, τότε πας και τα σκας στην Burton. Οπότε, τσίμπησα το τίμιο ποδηλατάκι και το πήγα στο "βετεράνο" της δραστηριότητας να φουσκώσει τα λάστιχα, να μου το ρεγουλάρει και να το εξοπλίσει με φωτάκι.
Και ξεχυθήκαμε στους δρόμους και κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως όλη η παραλιακή είναι ένας απέραντος ποδηλατόδρομος. Από τα Αστέρια της Γλυφάδας έως το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάνεις ανενόχλητος τη βόλτα σου και τη γυμναστική σου ταυτόχρονα. Είναι περίεργο, πώς μια διαδρομή που με το αυτοκίνητο μπορεί να φαντάζει τόσο ανιαρή (για μας των Νοτίων Πραστείων που την κάνουμε κάθε μέρα) να είναι τόσο ενδιαφέρουσα και τόσο συναρπαστική. Πραγματικά ξετρελλάθηκα, είχε εναλλαγές σκηνικού, από τις μαρίνες με τα σκάφη, τα αθλητικά γήπεδα του Άγιου Κοσμά, τα beach bars του Αλίμου, την περατζάδα του Φλοίσβου έως την Εσπλανάδα των Ολυμπιακών Ακινήτων και το πάρκιγκ του ΣΕΦ. Μα γιατί δεν κάνει όλος ο κόσμος ποδήλατο; Δεν ξέρουν τι χάνουν! Απέραντη άπλα, αγχολυτική άσκηση, ευγενής άμιλα με τους άλλους ποδηλάτες. Μια εμπειρία εντελώς διαφορετική, ακόμα και τα σλάλομ που χρειάστηκε να κάνω στα σημεία που είχε πολλούς πεζούς που κάνανε την απογευματινή τους βόλτα ήταν σαν ξέφρενο παιχνίδι. Και το ζουζουνίστικο τραμ να σε ακολουθεί, να σε συναγωνίζεται, να σου τέμνει το δρόμο.  Πολύ διασκεδαστικά όλα.
Το μόνο defaux της κατάστασης είναι το πιάσιμο. Όχι, δεν πιαστήκανε τα ποδαράκια μου από τις 2 ώρες που έκανα πετάλι. Ούτε καν κρούσμα κράμπας, που καμιά φορά παθαίνω στη γιόγκα την ώρα της χαλάρωσης. Αυτό που πιάστηκε ήταν ο κώλος μου. Ω ναι, ευθαρσώς το παραδέχομαι, αυτή η σέλα με γάμησε, μου άλλαξε τα φώτα στον κόκκυγα και ως εκ τούτου με έκανε να περπατάω και να στέκομαι σα συγκαμένη. Ήταν παντελώς άβολη και σκληρή και σε κάθε τράνταγμα τα ανύπαρκτα αμορτισέρ μου χάριζαν κι από μια σουβλιά. Κι εντάξει, άντε και κάνεις ορθοπεταλιά όταν έχει ανωμαλίες ο δρόμος ή τίποτα σαμάρια, αλλά και πάλι, τόση ώρα πάνω σε αυτό το σαδιστικό τριγωνικό δερμάτινο κατασκεύασμα, είχε σαν αποτέλεσμα να χρειάζομαι επειγόντως αυτή την ειδική σαμπρελίτσα που δίνουν σε όσους κάνουν εγχείρηση κήλης και δεν μπορούν επ'ουδενί να κάτσουν σε κάθισμα. Από τη μια καλό κι ευεργετικό το άθλημα για το κυκλοφορικό, και η βολτίτσα βάλσαμο για τη ψυχή αφού ήταν σαν να ταξιδεύεις, αλλά στο aftermath η ζωή μου από το κωλοπιάσιμο έχει γίνει ποδήλατο. Ας ελπίσουμε πως θα είναι παροδικό και μέχρι την επόμενη δίτροχη εξόρμηση θα έχει καταλαγιάσει. Γιατί διαφορετικά, θα αναγκαστώ να φοράω Tena με ενίσχυση ή θα ξαναπέσω στα βαριά ναρκωτικά. Φιλιά.