Η βραδυά της εργένισας

Έχω πήξει να πηγαίνω σε bachelorette (προσέξτε λιγάκι την κατάληξη, bachelor είναι τα party για το γαμπρό και τους φίλους του, για τη νύφη και τις φίλες της είναι hen night ή όπως προανέφερα). Δεν ξέρω τι τις έχει πιάσει όλες και μία μία παντρεύονται, επιδημία έχει πέσει; Είναι σαν το domino effect, το κάνει η μία και πέφτουν μετά στη λούμπα με τη σειρά μία μία όλες τους. Έχω πήξει στο μπουζουκερί η γυναίκα από την πρωτοχρονιά κι έπειτα. Λες και δεν υπάρχει άλλης μορφής διασκέδαση για το τελευταίο ξεφάντωμα πριν την κρεμάλα. Τώρα, να μου πεις, δικός της είναι ο γάμος της αλληνής, δικό της και το bachelorette, οπότε περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Απλά, διαπιστώνω με λύπη ότι δεν υπάρχει καθόλου φαντασία ή τελοσπάντων καθόλου διάθεση για πρωτοτυπία.  Είμαι γυναίκα του γλεντιού και του μπουζουκιού και του βαρύ κι ασήκωτου λαϊκού, αλλά έλεος όχι άλλον καλλιτέχνη στο μέσον του προγράμματος να ρωτάει τάχα μου αυρθόρμητα αν υπάρχουν τίποτα νύφες στο μαγαζί και να τους αφιερώνουν γαμο-τράγουδα.
Το χειρότερο, βέβαια, δεν ξέρω αν είναι το ότι η επιλογή είναι το μπουζουκομάγαζο ή το ότι ο συνήθης ύποπτος προσκεκλημένος θαμώνας είμαι εγώ. Γιατί, ομολογώ πως προσφάτως προσεκλήθην και σε πάρτυ νύφης την οποία ελάχιστα γνώριζα προσωπικά, αλλά για κακή μου τύχη γνωρίζα τον maitre του μαγαζιού που θα λάβαινε χώρα το happening κι επιτακτικά μου ζητήσανε να μεσολαβήσω. Τι από τα δύο είναι τραγικότερον, το ότι πήγα ή το ότι πέρασα πιο καλά κι από την ίδια τη νύφη και την κουμπάρα και ότι τις έκανα όλες τούτσι στον ποτό; Anyway, ίσως και να υποτιμώ και τον εαυτό μου, και να είμαι ο απαραίτητος clown για τα πανηγύρια, οπότε όπου γάμος και χαρά, και η Βασίλω πρώτη ;-)
Βέβαια, να μου πεις τι άλλες επιλογές υπάρχουν, δηλαδή για να γιορτάσει η μέλλουσα νύφη μαζί με τις φιλενάδες τις τελευταίες της μέρες ως εργένισσα; Να πάμε σε στριπτιτζάδικο; Προσωπικά, η προοπτική να ουρλιάζω βλέποντας έναν καλογυμνασμένο Αλβανό να λικνίζεται και να χαϊδεύει την πασαλειμένη με baby oil  (αλλά πάραυτα γραμμωμένη) κοιλιά του με αφήνει παγερά αδιάφορη. Προτιμώ τα οποιαδήποτε ουρλιαχτά να τα ρίχνω σε άλλο χώρο και χρόνο και πιο πριβέ καταστάσεις. Μετά, τι άλλο, να πάνε όλες οι κυράτσες μαζί σε κάνα σπα, να φοράνε ρόμπες, να πίνουν σαμπάνια και να κάνουν νύχια, μαλλιά, μασάζ κλπ λες και δε θα γίνει το ίδιο πράγμα και λίγο πριν το γάμο, όσο θα ετοιμάζουν τη νύφη. Ή να μπούνε όλες μαζί σε ένα hot tub και να χαχανίζουν και να κουτσομπολεύουν πάλι πίνοντας σαμπάνια; (αυτό το τελευταίο μου κάνει περισσότερο σε φαντασίωση κάποιου αγάμητου κυρίου). Ή αυτό που παίζει πολύ τον τελευταίο καιρό, εκδρομή στη Μύκονο, άραγμα όλη μέρα στις ξαπλώστρες στην παραλία, μοχιτάκια, thai massage, φαγητό στον Πάνορμο, coctail στο Caprice και μετά σφηνάκια και καμάκι στο Remezzo. Give me a break!
Η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση που άκουσα πάντως ήταν από τη Yoggi μου, η οποία παντρεύεται κι αυτή οσονούπω. Δεδομένου ότι έχει εισαγάγει κάτι πολύ καινοτόμες ιδέες στο μάθημα και γενικά είναι ψαγμένο άτομο, πρότεινε την παραμονή του γάμου να κάνουμε κάτι που να έχει σχέση με το αντικείμενο της δουλειάς της. Δηλαδή, άνετο ντύσιμο, meditation μέχρι τελικής πτώσεως. πάνω σκύλους, κάτω σκύλους, δελφίνια και πολεμιστές υπό τους ήχους tribal fusion μουσικής και μετά εντατικά πάνω στους ιμάντες της air yoga, κοινώς ένα air-yogchelor. Και φυσικά, πίνοντας αφεψήματα με πολύ πράσινο τσάι κι άλλα ύποπτα ματζούνια. Η φιλενάδα πρότεινε να έχουμε και κλασσικά coctails και γενικά να εμποτίσουμε εκεί τις πρασινάδες με άφθονη vodka. Και πετάγεται η δασκάλα και λέει ότι μετά θα κάνουμε στριβογυριστές ασκήσεις αντοχής πάνω στους ιμάντες να δούμε ποια θα αντέξει περισσότερο. Αφελείς και οι δυό τους... με μένα στην παρέα και με το κατάλληλο αλκοόλ, θα είναι σα να κλέβω από εκκλησία και δεν την κόβω τη νύφη να φτάνει ποτέ στο δημαρχείο... Εμ, δε θέλανε τίμια μπουζούκια... Φιλιά!