Ζήλεια, ψώρρα και η κακιά η γλώσσα

Περονόσπορος, δεν εξηγείται αλλιώς. Ευχέλαια, αγιασμοί, μαύρη μαγεία, όλα καλοδεχούμενα. Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα την αδερφή μου (τελικά αυτό το jinx ως alias της μάλλον είναι προφητικό)... Γιατί ενός κακού, μύρια έπονται. Αλλά πού θα μου πάει, δε θα τη πιάσω στα χέρια μου την καρ@$%& τη μασατζού, θα την πιάσω και όταν θα λογαριαστώ μαζί της, για ολική συναρμολόγηση θα την πάει ο γιόκας της στο νοσοκομείο. This is not a threat, it's a promise, παλιομαλάκω. Γλωσσοφαγιά, ζήλεια, κακία... όλα μαζί να βάλλουν τη οικογένεια μου, δεν το δέχομαι... ΟΥΣΤ!
Αυτά που έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες είναι σενάρια για σαπουνόπερες. Ο γαμπρός τρακάρει, σπάει πόδι και το σκουτεράκι τους γίνεται μπίλιες. Ο πεθερός της αρρωσταίνει με Η1Ν1. Οι δυο καλύτερες της υπάλληλοι μένουν έγγυοι ταυτόχρονα (αυτό είναι χαρμόσυνο για τις ίδιες, δε λέω, ζόρι όμως για τη sister). Η ίδια παθαίνει γαστρεντερίτιδα μερικές μέρες μετά. Η κολλητή της αρρωσταίνει με ουρολοίμωξη. Κι όλα αυτά λίγες μέρες πριν φύγουμε οι 4 μας (αδερφή, γαμπρός, η κολλητή τους και η υπογράφουσα) για Παρίσι. Δηλαδή, αν όλα αυτά είναι συμπτώσεις, τι να πω... Απλά, δεν παίζει... Το μόνο που απομένει είναι να πάθω κι εγώ τίποτα και να δούμε μετά ποιος θα ταξιδέψει. Κάντε αιτήσεις για τα εισιτήρια που περισσεύουν, τι να πω.
Γράφω για τα κόμπλεξ, γράφω για τις κουλαμάρες, γράφω για τη μαύρη απελπισία, διαπιστώνω όμως ότι για την κακαντρέχεια και τη μιζέρια είναι που πρέπει να πω δυο λογάκια. Λυπάμαι για τους μικρούς ανθρωπάκους που τραβάνε ζόρια με την καλοτυχία των άλλων. Η ζωή είναι άδικη, είναι αλήθεια και η δικαιοσύνη λένε είναι τυφλή. Τι να κάνουμε που κάποιοι είναι πιο έξυπνοι, πιο δουλευταράδες, πιο καλοί επιχειρηματίες, πιο λεφτάδες, τι να κάνουμε που κάποιοι είναι πιο ψηλοί, πιο όμορφοι, πιο καλλίγραμμοι. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν είμαστε όλοι ίσοι. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα είμασταν στρουμφάκια. Οι ιδιαιτερότητες και οι προσωπικές ικανότητες είναι αυτά που μας διαχωρίζουν από την πλέμπα. Και δεν μπορούν όλοι να τα έχουν όλα. Έχω πει πολλάκις ότι όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια. Γι' αυτό κι ορισμένοι που αισθάνονται λίγοι αντί να κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν τα όσα καλά διαθέτουν (όσο λίγα κι αν είναι) τρώγονται με τα ρούχα τους και κοιτάζουν πως θα υποδαυλίσουν την προσπάθεια των άλλων, πως θα μειώσουν τον αγώνα όσων είναι καλύτεροι των και πως θα τους βάλουν τρικλοποδιά. Η κουτοπονηριά είναι κι αυτή χαρακτηριστικό τέτοιων τρισάθλιων χαρακτήρων.
Αλλά υπάρχει και η θεία δίκη. Και όσο άθεη αν είμαι, άλλο τόσο πιστεύω πως στη ζωή θερίζεις ό,τι σπέρνεις γιατί ο "θεός" είναι μεγάλος. Και σε αυτούς που φθονούν την ευτυχία των γύρω τους, θα φέρει οσονούπω μεγάλες περιπέτειες. Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα έρθει η ώρα να πληρώσουν. Κι ειλικρινά εύχομαι να μην είναι βαρύς ο πέλεκυς. Δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος, φτάνει όμως να μην πειράξει κανείς ανθρώπους που αγαπώ. Εκεί θα είμαι αμείλικτη και δεν ξέρω αν θα έχω την υπομονή η προαναφερόμενη "κυρία" να το βρει από αλλού. Προς το παρόν, σκόρδα και φτου φτου μας, μπας και καταφέρουμε να το πάμε το ρημάδι το τριημεράκι μας στη disney. Και φιλική συμβουλή, να μην εποφθαλμιείτε ούτε τη ζωή, ούτε τα αγαθά των άλλων, παρά να εκμεταλλευτείτε το χρόνο σας και τις ικανότητες σς ούτως ώστε να αποκτήσετε δικά σας, να κάνετε δικά σας επιτεύγματα και να είστε εσείς πάντα καλύτεροι όλων. Η ζήλεια είναι κατά την ταπεινή μου άποψη το χειρότερο από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα... Φιλιά