Πρόσωπο με πρόσωπο

Face2face βρεθήκαμε πριν λίγες μέρες με την Αννούλα και τον Σάκη. Ναι τον γνωστό, μωρέ, αυτόν που επί ματαίω προσπαθεί να βγάλει κάνα χρήμα "σχεδιάζοντας" ρούχα για γνωστή αλυσίδα σπορ ένδυσης. Και την Απόλυτη. Τώρα, εγώ να πω το κρίμα μου, που παρά το γεγονός ότι παρέστην στο Αθηνών Αρένα την επομένη της πρεμιέρας, που υποτίθεται πως το όλο show θα 'πρεπε να μας καθηλώσει, προσωπικά το βρήκα μια βλακεία και μισή; Δεν ξέρω τι έφταιγε, ειλικρινά, και να πεις ότι είχα πάει με λάθος παρέα, άντε να βγάλεις λίγους πόντους για το dissatisfaction μου από εκεί (no offence, μια χαρά ήταν τα παιδιά, απλά μάλλον το μπουζουκερί δεν είναι το φόρτε τους, δεν εξηγείται αλλιώς το ότι στο τραπέζι από τις 03.30 και μετά είχαμε μείνει όλοι κι όλοι τρεις). Να πεις ότι δε μας είχανε βάλει σε καλή θέση, τσου, μια χαρά βλέπαμε, ίσα ίσα φέτος έχουν κάνει τη μισή σκηνή πασαρέλα για να πηγαινοέρχεται το δίδυμο και να παρελαύνει το μπαλέτο. Ακουστική μια χαρά, air condition σε λογικά επίπεδα, θαμώνες οι συνήθεις ύποπτοι, service νωχελικό αλλά τελοσπάντων τη δουλειά μας την κάναμε, κάπνισμα επιτρεπόταν (δυστυχώς), τιμές αναμενόμενα υψηλές. Τότε, τι;
Με κούρασε καταρχάς ο Sakisssssssss. Πολύ. Σε σημείο βαρεμάρας, να σε πάρει ο ύπνος και να έχεις αφήσει σημείωμα να σε ξυπνήσουν όταν βγει η Βίσση. Ρουβίτσα δεν είμαι, τουλάχιστον όχι με την έννοια της φανατικής οπαδού. Ακούω τα περισσότερα τραγούδια του, λικνίζομαι στο όλα γύρω σου γυρίζουν, θα ρίξω κι εγώ ένα κοροϊδευτικό ουρλιαχτό ΣΑΚΗΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ τιμής ένεκεν, αλλά μέχρι εκεί. Θα μου πεις, βέβαια, γιατί πήγα και τον είδα και πέρσυ και πρόπερσυ, που ουσιαστικά ήταν one man show. Ε, πέρσυ λοιπόν, λίγο από περιέργεια, λίγο γιατί ήταν επιτακτική βραδυνή έξοδος, λίγο γιατί ένα οφθαλμόλουτρο όλες λίγο πολύ το έχουμε ανάγκη (και ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω την αντικειμενικά άψογη εξωτερική εμφάνιση του αοιδού), λίγο κι επειδή ήταν πολύ trendy να λες "σήμερα πάω σάκη και στα καπάκια ένα ροκ".  This was soooooo last year. Φέτος, o Σάκης μου έκανε σαν support. Βγήκε, είπε τα χαζοτραγουδάκια του για μια ώρα, έκανε τις φιγούρες του, τράβηξαν οι σεκιουριτάδες μια υστερική ρουβίτσα από πάνω του, δολοφόνησε τρία τραγούδια του Αντωνάκη και τράβηξε προς τα καμαρίνια, έχοντας προθερμάνει την αίθουσα για να υποδεχτεί την Απόλυτη Ελληνίδα Σταρ.
Που εντάξει, ρε παιδιά, respect στο εύρος της φωνής της, respect στη δισκογραφία της, respect στους εξέχοντες μουσικούς και καλλιτέχνες με τους οποίους έχει μέχρι τώρα συνεργαστεί, αλλά ντροπή της, ντροπή και στον Καρβέλα. Είπαμε να έχεις φρέσκιες ιδέες, να προσπαθείς να έρθεις πιο κοντά στη νεολαία, να το παίζεις μοντέρνος και μέσα στα πράγματα, αλλά να ξεφτιλίζεσαι τραγουδώντας με όλο σου το είναι για τα κομμένα νύχια, τη μύξα και τη μπίχλα στο αυτί του αγαπημένου σου, sorry αλλά είναι τουλάχιστον κατάντια. Όχι, ότι και το περσυνό σουξεδάκι δια χειρός Κοντοβά με τις τσούλες είχε κάτι καλύτερο να αποδείξει. Λυπάμαι πολύ, αλλά τέτοιο στίχοι σαν το κολλημένο σουσάμι στα δόντια και τον λεβιέ των ταχυτήτων με παραπέμπουν σε μουσικές οντότητες σαν τον Βας-Βας και τον Σχιζοφρενή με το Πριόνι. Για τους οποίους επάξια έγραψε μουσική και στίχους ο Καρβέλας και φρόντισε να τους αποθεώσει μέσω της εκπομπής τσίρκο-πανηγύρι της γυναίκας του. Αλλά, όταν η  Βίσση έχει τραγουδήσει Θοδωράκη, έχει συνεργαστεί με Νταλάρα κι έχει πει τραγούδια όπως η Μεθυσμένη Πολιτεία, είναι τουλάχιστον ιεροσυλία να της δίνεις τραγούδι που να μιλάει για σκονισμένα παπούτσια και ιδρωμένα μπλουζάκια και κομμένα νύχια. Έλεος.
Πάντως, σα γνήσια περφόρμερ, έκανε εκεί τα επικοινωνιακά της, εντυπωσίασε με την απουσία εκκεντρικής γκαρνταρόμπας (έμαθα το ενδυματολογικό το επιμελήθηκε η κόρη της) και κράτησε όλο το πρόγραμμα μέχρι τα ξημερώματα. Σε αλά-Ρέμος φάση που μετά τις 03.30 και το ολιγόλεπτο διάλειμα που μας διασκέδασε ο DJ, βγήκε επιτέλους να πει πιο διαχρονικά κομμάτια και να ακούσουμε επιτέλους κάτι πιο ποιοτικό (λέμε τώρα). ΟΚ, δεν πείστηκα. Έφυγα με έντονη την αίσθηση της απογοήτευσης και κυρίαρχο συναίσθημα το "αυτό ήταν όλο;". Δηλαδή, πραγματικά, μπορούσε και καλύτερα. Και δε λέω για το Σάκη, ούτως ή άλλως αυτός φωνητικά είναι ΕΠΕ. Αλλα από μια φωνάρα σαν τη Βίσση περίμενα κάτι περισσότερο από το show της αρπαχτής. Γιατί αγάπες μου, το μπουκαλάκι 240 ευρώ και να μη φεύγεις και χορτάτος είναι too much, όσες φορές και να σου πει το "δώδεκα", όσες φορές και να πει το "κλίμα τροπικό", που είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια της. Θα ξαναπάω μπας και καταφέρει να με αποζημιώσει, γιατί εκ των υστέρων διάβασα πως αμφότεροι σταρς υπέκυψαν στις πιέσεις του μαγαζάτορα να ανοίξει το πρόγραμμα νωρίς (μην τυχόν και χάσει κάνα φράγκο) ενώ δεν ήταν ακόμα 100% στρωμένο. Αλλά, ειλικρινά θα πάω μετά τις 03.30... ίσως χτυπώντας ένα ροκ πριν! Φιλιά.