Περί ενός διαζυγίου

Έχοντας πιάσει το θέμα "γάμος" τώρα τελευταία κι έχοντας αναλύσει μερικές από τις πλευρές του, στις διαστάσεις που αφορούν εμένα προσωπικά, θα'θελα να κάνω αναφορά ενός περιστατικού κάποιου οικείου μου προσώπου, το οποίο βρέθηκε πρόσφατα (και βρίσκεται δηλαδή ακόμα) στη δυσάρεστη φάση του διαζυγίου. Φίλη, λοιπόν, καλή βρέθηκε τη χωρίζει ο άνδρας της με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να αφήνει το παραμικρό περιθώριο για λύση του προβλήματος ή επανασύνδεση. Εν μία νυκτί την "άδειασε" κυριολεκτικά, απαρίθμησε εκεί μερικές παπαριές ως δικαιολογίες για το τέλος του γάμου τους, πήρε τα μπογαλάκια του, μετακόμισε από το σπίτι, παραιτήθηκε από τη δουλειά του (όπου εργάζονταν κι οι δυο), ακύρωσε το κινητό του, ζήτησε από την τράπεζα άρση της υποθήκης για το σπίτι που είχαν αγοράσει από κοινού με δάνειο, έκανε αίτηση διαζυγίου κι εξαφανίστηκε. Κι όλα μέσα σε ένα μήνα.
Περιττό να πω, πως η φιλενάδα ούτε που είχε πάρει μυρωδιά, ούτε πρόλαβε να αντιδράσει. Όλες της οι προσπάθεις εκλογίκευσης, όλες οι απόπειρες επανένωσης, τα κλάματα, τα παρακάλια, οι υστερίες πέσανε στο κενό. Αμετάκλητος ο λεγάμενος, άφαντος εντελώς και "ο συνδρομητής που καλέσατε είναι απενεργοποιημένος". Μέσω δικηγόρων και πληρεξουσιών η οποιαδήποτε περαιτέρω επικοινωνία, ακόμα και για τα βασικά διαδικαστικά. Ακόμα κι οι συγγενείς δήλωναν μια αληθοφανή άγνοια, καλά καλά δεν μπορούσαν να χωνέψουν το πόσο ξαφνικά είχαν όλα εκτυλιχθεί. Αδιανόητο για μια σχέση οκτώ χρόνων από τα οποία τα τέσσερα παντρεμένοι. Και κλασσικά, όπως γίνεται πάντα με τους "ηττημένους", η φιλενάδα να κατηγορεί τον εαυτό της, να αναζητάει μάταια κάποια λογική εξήγηση, να φθείρεται ψυχολογικά και να φτάνει στο όριο της κατάρρευσης.
Επειδή εγώ έχω βρεθεί σε αντίστοιχη θέση, πριν από πολλά χρόνια, το κουδουνάκι-συναγερμός μου χτύπησε αμέσως και συμβούλεψα τη φιλενάδα πως σίγουρα είναι εμπλεκόμενη άλλη γυναίκα. Δεν εξηγείται αλλιώς, ο άλλος να σβήνει μέσα σε μια νύχτα μια ολόκληρη ζωή και να αλλάζει κεφάλαιο εν ριπή οφθαλμού. Δεν άργησα να επιβεβαιωθώ, άλλωστε ουδέν κρυπτόν υπό το φως του ηλίου. Ο παπάρας ώντας περιοδεύων πωλητής εις το επάγγελμα, είχε πολλά ταξίδια εκτός έδρας και ως εκ τούτου, έλλειπε συνέχεια από το σπίτι του. Σε κάποιο από αυτά προφανώς ξεμυαλίστηκε, ξενοπήδηξε και ποιος ξέρει τι άλλο, σε βαθμό που κρίθηκε αναγκαίο να χωρίσει άμεσα κι επιτακτικά. Η φιλενάδα δεν το έμαθε ούτε από την οικογένεια, ούτε από τους συναδέλφους του, ούτε από τους κολλητούς του, που έτσι κι αλλιώς ήταν αναμενόμενο να είναι δεσμευμένοι από το "απόρρητο". Το έμαθε από το μεγαλύτερο ρουφιάνο της εποχής μας, το facebook. Κι επειδή ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη, ενώ ο τύπος δε διατηρούσε ποτέ λογαριασμό στο φατσοβιβλίο (μην τυχόν και πιαστεί μαλάκας) η καινούρια του "κατάκτηση" πανηγυρικά ανακοίνωνε τον μεταξύ τους αρραβώνα κι αναρτούσε φωτογραφίες με τρυφερά ενσταντανέ σε διακοπές και γιορτές.
Περιττό να αναφερθεί πως η φιλενάδα έχει εξαγριωθεί, έχει απογοητευθεί, έχει απελπιστεί. Με την απάτη, την κοροϊδία, την ανανδρία. Κι ενώ μέχρι χθες θεωρούσε πως το μόνο που απέμενε  για να πέσουν οι τίτλοι του τέλους στην κωμωδία ήταν η υπογραφή της στο κωλόχαρτο του διαζυγίου, τώρα υπό το πρίσμα των αποκαλύψεων έχει μουλαρώσει και θέλει να εκδικηθεί. "Δε θα του το δώσω αμαχητί, που να χτυπιέται", μου είπε. Και δηλώνει έτοιμη να εμπλακεί σε ένα κυκεώνα προστριβών, καθυστερήσεων (όσο της το επιτρέπει ο νόμος) και ενδεχομένως καυγάδων, προκειμένου να αποδείξει στον παλιομαλάκα πως δεν είναι ηλίθια. Και διερωτώμαι εγώ, τι θα κερδίσει με αυτή την τακτική; Να την πει καριόλα ο άλλος, να μουλαρώσει, να δημιουργηθεί ένα εντελώς αρνητικό κλίμα και μια άσχημη αύρα, να τους πεισμώσει αμφότερους και να βρει απέναντι της ένα κοινό μέτωπο, γιατί αργά ή γρήγορα θα συστρατευθούν υπέρ του φίλοι και συγγενείς. Αυτά που θα χάσει είναι περισσότερα, θα χάσει την αξιοπρέπεια της, θα χάσει την ηρεμία της, θα χάσει ένα κομμάτι του εαυτού της. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να του αποδείξει τι; ότι δε θα τα βρει τόσο εύκολα, όσο του ήρθανε μέχρι τώρα;
Δεν ξέρω, αν και άτομο από τη φύση μου πολύ εκρηκτικό, δεν πιστεύω στην εκδίκηση. Εκτός του ότι το βρίσκω τρομερά κατινίστικο και γυναικουλίστικο, το θες να πληρώσεις κάποιον με το ίδιο νόμισμα μου βγάζει κάτι σε αδυναμία χαρακτήρα. Σέβομαι ότι η φιλενάδα βράζει μέσα της, σέβομαι κι αναγνωρίζω την αδικία εις βάρος της, αλλά είμαι υπέρμαχος της άποψης πως όταν η ζωή σε κερνάει λεμόνια, εσύ να φτιάχνεις μαργαρίτες και ντάκιουρι με αυτά. Κοινώς, υπέγραψε κι όπου φύγει φύγει. Κοίτα να φτιάξεις τη ζωή σου, να εκμεταλλευτείς ποικιλοτρόπως τον ελεύθερο χρόνο που έχεις πλέον, να περιποιηθείς και να κανακέψεις την αφεντιά σου, να ταξιδέψεις, να γιορτάσεις, να διασκεδάσεις, να επιμορφωθείς, να ξεκουραστείς. Κι άσε το μαλάκα να κουρεύεται και να ταλαιπωρείται από μόνος του. Γιατί κάποια στιγμή θα το βρεί από αλλού (ακούστηκε μοιρολατρικό αυτό, πιστεύω, όμως, ακράδαντα στη Θεία Δίκη, κι έρχεται για όλους μας το πλήρωμα του χρόνου). Και στην τελική, αν το θέμα της είναι να δείξει πως δεν είναι κορόϊδο, στα μάτια και στην καρδιά όλως όσων την αγαπάμε, το δίκιο ήταν και θα είναι με το μέρος της, δε χρειάζεται να μας αποδείξει το παραμικρό. Φιλιά