Enough with koumbarous

                        

Το ότι έχω την αγαπημένη συνήθεια να κολλάω παρατσούκλια στον κόσμο τη γνωρίζετε. Δεν το κάνω από κακία, για λόγους διαχωρισμού και συντομίας το κάνω. Για να ξεχωρίζω τον έναν κουλό από τον άλλον, άνδρες –γυναίκες. Και όχι, δε μιλάω για χαριτωμένες (my ass) προσφωνήσεις, όπως αυτές του φίτσουλα προς το πρόσωπο μου (φώκια, κότα, ψυχοκαμμένη, τσουλάκι και νυφίτσα – α, αυτό το τελευταίο είναι πιο πρόσφατο, δεν υφίστατο όταν ξεκίνησα το Blog, αλλιώς θα είχε καταλάβει περίτρανα μια θέση στον τίτλο). Μιλάω, βρε αδερφέ, για το πώς αποκαλώ ορισμένους κι ορισμένες που έχουν απασχολήσει με τον άλφα ή το βήτα τρόπο το ενδιαφέρον μου. Ορισμένοι, αν ήθελαν, θα μπορούσαν κάλλιστα να κάνουν χρήση αυτών των παρασυνθηματικών για τα εκάστοτε avatars στα sites κοινωνικής δικτύωσης που ενδεχομένως είναι μέλη. Φαντάζομαι το «διπλοσώβρακο» να κάνει log-in στο facebook και να κάνει αίτηση φιλίας στο «μπιφτέκι», στη «μοσχαροκεφαλή», στην «κομμώτρια», στον «ΕΛΤΑ», στον «γκριζομάλλη», στο σετ «αλατοπίπερο», στον «ψηλό», στον «κοντό», στον «παπαστρουμφ», στο «μαϊντανό», στο «γιατρό», στο «λαδοπόντικα», στον «λαλάκη», στο «Δ/Δ», στον «Orlando», στην «καρακαλτάκα», στην «junkie» ή τελοσπάντων στον «κουμπάρο».
Με τον όρο κουμπάρο έχω χαρακτηρίσει πολύ κόσμο, που τελικά αποδεικνύεται πως πρόκειται για κατηγορία ανθρώπων και όχι κάποιον συγκεριμένα. Με τα κορίτσια μας είχε κολλήσει κάποιο διάστημα να αποκαλούμε «κουμπάρο» έναν τύπο που σύχναζε στο Rock και συνήθιζε να κάνει το show του ο άνθρωπος. Δεν έχω ποτέ κατονομάσει τα πρόσωπα που κατά καιρούς έχω καυτηριάσει εδώ, άλλωστε όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται κι όποιος τη σφίγγα σφίγγεται και καταλαβαίνουν μόνοι τους (όπως κι όλος ο κόσμος γύρω τους) ότι στο μέγεθος της κουλαμάρας τους και της μαλακίας που τους δέρνει οφείλουν το αστεράκι τους στη λεωφόρο της Δόξας/Φώκιας. Ο προαναφερθείς είναι σίγουρα ο βασιλιάς των κουμπάρων και μάλιστα επειδή η κολλητή κόντεψε να πέσει θύμα της απαράμιλλης γοητείας του, ο φίτσουλας της κόλλησε κι εκείνης το παρατσούκλι «κουμπαρούλα». Ευτυχώς για μας (και για όλους τους θαμώνες) ο τύπος έφαγε κάποια στιγμή την πόρτα του από τον «Παναγιώτη» κι ησυχάσαμε, γιατί πόσο να αντέξουμε το λυπηρό θέαμα να χορεύει moonwalker μπροστά από το Dj booth κι ο κόσμος να ανοίγει χώρο μην τυχόν και φάει καμιά αδέσποτη από τις σπασμωδικές του κινήσεις ή να κάνει striptease πάνω στους δερμάτινους καναπέδες, ή να ανεβαίνει στην μπάρα, να ανοίγει ομπρέλες και να χορεύει singing in the rain. O εν λόγω κουμπάρος με το παραπλανητικό image του κολωνιακώτη golden boy μαθαίνω πως εδώ και 2 χρόνια ελέω face control κάνει τις παραστάσεις του στο doors.
Εκείνη την περίοδο πάλι (circa 2007-2008 αν δε με απατάει η μνήμη μου) οι κουμπάροι δίνανε και παίρνανε στη ζωή της φιλενάδας μου. Αυτό το κορίτσι… τεσπά… επιλογές του καθενός (όπως και οι δικές μου με τους «κολλεγιόπαιδες», όπως με κατηγορούν οι κολλητές). Είχα φτιάξει και απίστευτο γκρουπάκι στο facebook, με φωτό, ορισμό, links και άλλα διακοσμητικά, και μέλη του είμασταν όλες οι συνήθεις ύποπτοι. (Μεγάλη Μαφία, είμασταν το παραδέχομαι). To είχα βγάλει “enough with koumbarous”, γιατί πραγματικά είχαμε αγανακτήσει με την παρουσία και τις δραστηριότητες αυτής της τραγικής κατηγορίας ανδρών. Και μιας και το κείμενο που παρέθετα στη σελίδα του group ήταν δικής μου έμπνευσης και συγγραφής, χωρίς καμιά απολύτως τσίπα και δεύτερη σκέψη το παραθέτω αυτούσιο:
Ως κουμπάρος νοείται ο κάθε ενοχλητικός πέφτουλας σε μπαρ και club. Δεν είναι ο greek kamakis, o mr loverman, όχι… όχι… Συνήθως είναι στυλιζέ και κουστουμαρισμένος, εννίοτε με σπορτίφ ένδυση, το όλο look όμως παραπέμπει απροκάλυπτα σε κουμπάρο. You can’t be mistaken. Έχει τάσεις σπόνσορα: «κορίτσια, να κεράσουμε ένα ποτάκι, ένα σφηνάκι, ένα φαγάκι…». Συχνά το είδος απαντάται ως καπνιστής και πολλάκις μοστράρει μια πουράκλα απ΄ εδώ έως το Πέραμα. Έχει λουστεί στην πανάκριβη κολώνια του πριν τη βραδυνή έξοδο. Έχει πάντα βλέμμα λιγούρη, σε βλέπει και του τρέχουν τα σάλια. Θα σου μιλήσει ακόμα κι αν του έχεις γυρισμένη την πλάτη, θα βρει πάντα ένα καλό πρόσχημα. Θα είναι επιδεικτικός (show-off) στους φίλους του αναφορικά με το αμάξι του, το ρολόι, τα ρούχα, την ομάδα, τη δουλειά του ή τα ταξίδια που έχει κάνει (εάν έχει πάει πουθενά, γιατί παίζει και το σκηνικό να μην έχει δει ούτε τη Λάρισα) . Κοινώς, θέλει να κάνει την παρουσία του αισθητή με κάθε τρόπο. Ηλικιακά ο κουμπάρος είναι μεγαλύτερος από εσένα, δυστυχώς, όμως, έχει παρουσιαστεί και το φαινόμενο του νεαρού (μικρομέγαλο) κουμπάρου (ευτυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει περιθώριο αποθεραπείας). Το πιο σημαντικό: είναι πάντα λιγδιάρης και κακάσχημος αλλά θεωρεί τον εαυτό του τουλάχιστον Brad Pitt. Είσαι για εκείνον πάντα ένα τρόπαιο, που πρέπει να αποκτήσει, καθότι ούτε στα πιο τρελά του όνειρα να του κάτσει γυναίκα σαν κι εσένα.
Απορώ γιατί εγκατέλειψα το administration αυτού του group και γιατί συμβούλεψα και τις φιλενάδες να πράξουν ανάλογα. Είχαμε δώσει ρεσιτάλ με ατάκες στο wall και καταγεγραμμένα σκηνικά με πρωταγωνιστές αυτό το «θεόσταλτο» ανθρώπινο είδος. Αλλά, η σάτυρα κάποια στιγμή κουράζει και εμείς αποχωρήσαμε ως θεατές. Οι θιασώτες γαμώτο συνεχίζουν, έχει πολλά επεισόδια από δαύτους. Κeep koymparizing… Οπότε, κυρίες μου, you’ve been warned. Μετά μην πάτε και λέτε ότι έχει γεμίσει ο κόσμος μαλάκες, αυτοί έχουν φωτεινή επιγραφή από πάνω τους που αναβοσβήνει (ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙ). Αν πάλι, αρέσκεστε σε τέτοιου είδους προσεγγίσεις, τι να σας πω, είστε άξιες της μοίρας σας. Εγώ πάλι, τέτοια τρωκτικά φροντίζω όχι μόνο να μην τα συναναστρέφομαι, αλλά ούτε και να με πλησιάζουν στα είκοσι μέτρα. (Είμαι του καλλιτεχνικού, βλέπε DoublePants). Φιλιά