Κάψιμοοοο

Η εβδομάδα των αποκαλύψεων, των ανακοινώσεων, της αναστάτωσης, των σεισμών, των καταποντισμών και της φωτιάς. Όλα μαζί, σε ένα, νοικοκυρεμένα (όπως λέει κι η διαφήμιση). Τόσες συγκινήσεις ειλικρινά δεν μπορώ να τις αντέξω, αλλά ας είναι καλά, γιατί τις προάλλες αισθανόμουν ένα writer's block να με στριμώχνει και είχα αγχωθεί μήπως στέρεψα από αφορμές για χώσιμο. Ευτυχώς, συμβαίνουν κι ένα σωρό κουλά στον κόσμο κι έχω άφθονο υλικό.
Από τη μια, οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, βαρύτατα οικονομικά μέτρα και ο χορός των ακάλυπτων επιταγών στο προσκήνιο. Αυξήσεις, περικοπές, απολύσεις, απεργίες. Φτάσαμε να δούμε απεργούς και τους περιπτεράδες, έλεος. Σχόλιο στο Twitter χθες μας προέτρεπε να αγοράσουμε βαζελίνη τώρα που ακόμα φορολογείται με 19%, από αύριο και η K-Y θα πωλείται ακριβότερα. Προσωπικά, ασάλιωτη μας βλέπω να την τρώμε και την κόβω να είναι και μεγάλη. Στήστε κώλο και κοιτάχτε να το φχαριστηθείτε, γιατί δεν υπάρχει διαφυγή, βαλλόμεθα από παντού. Εντάξει, αυτά με τις περικοπές στο δημόσιο με βρίσκουν σύμφωνη, γιατί η κατασπατάληση των ταμείων έφτασε στο αμήν. Αλλά, φοβούμαι πως αργά ή γρήγορα θα πάει ντόμινο και στον ιδιωτικό τομέα και τότε κλάφτα χαραλάμπε. Ωστόσο, δεν μπορώ να μπω στο κλίμα της καταστροφολαγνείας και να αρχίσω να τυλίγω μασουράκια. Αφενός δεν έχω λεφτά για τύλιγμα κι αφετέρου, είμαι άνθρωπος που πάντα δέχομαι τις συνέπειες των πράξεων μου. Συνιστώ, λοιπόν, σε όλους τους "καρεκλάτους" φίλους και μη να κάνουν τουμπεκί με τα μέτρα που επιτάσουν οι Αλμούνιες και οι Ολιρένες, γιατί τόσα χρόνια τρώγανε με χρυσά κουτάλια, ας φάνε τώρα και με τα δάχτυλα, καλό θα τους κάνει. Ο άσωτος βίος και η σπατάλη πάντα take their toll on you.
Από την άλλη, βγαίνει το βίντεο της Τζούλιας και σταματάει για λίγο ο χρόνος. Εκεί που όλος ο κόσμος περίμενε με τα δόντια να τρίζουν και τα γόνατα να τρέμουν τις ανακοινώσεις του Μογγόλου για τα νέα οικονομικά μέτρα, σκάει μούρη το ξανθό τρελλό μωρό και γαμιούνται τα πάντα. Κυριολεκτικά. Και άντε εσύ να πιστέψεις στην κρίση όταν η άλλη λούζεται πατώκορφα με σαμπάνια και χώνει μέσα της μπουκάλια Dom Perignon (κάντο Cair Rodos, ρε κοπέλα μου, να συμπάσχει μαζί σου κι ο φτωχός πολίτης, τι μοστράρεις χαϊλίκια). Αλλά, όπως λέει και η ίδια στο 10:49' "δεν κατάλαβα πάλι τίποτα από αυτό". Sold out μέσα σε λίγες ώρες, αυτό θα πει καλό marketing. Και ζεστά ζεστά τα ευρώπουλα. Όμως, καλή μου, έφτιαξες που έφτιαξες το στήθος, εμάς πάλι γιατί μας φάνηκε τρισάθλιο για 24χρονη; Ελπίζω να πήρες τουλάχιστον απόδειξη από τον χειρουργό, θα σου χρειαστεί, γιατί κάτι με τις πωλήσεις του dvd, κάτι με τη νέα βίλλα, κάτι με τις βίζιτες, κάτι με τις εμφανίσεις στην επαρχία, εισοδηματάκι θα δηλώσεις πάνω από 100,000 και θα πάρεις μια ωραιότατη πίπα κι από την εφορία. Μάζευε, λοιπόν, καλή κι ας είν' και ρώγες...
Και με τέτοιες αποκαλυπτικές καταστάσεις που ταρακούνησαν συθέμελα τα πανελλήνιο, πέρασε απαρατήρητο το χτύπημα του εγκέλαδου στην άλλη άκρη του πλανήτη. Εμ, πώς, μπουχτήσαμε με τις ανθρώπινες συμφορές και τις βιβλικές καταστροφές, πόσα κλικ πια να κάνουμε να στέλνουμε λεφτά στους σεισμόπληκτους. Ας στείλουν ο Bono κι ο Clooney. Ο ελληνάρας προς το παρόν ασχολείται με πιο "καυτές" ζημιές. Ούτε που πήρε πρέφα το γεγονός ότι ο άξονας της γης πήρε κλίση από τη τρανταχτή μετακίνηση της πλάκας και άλλαξε η κατανομή της μάζας του πλανήτη. Ως αποτέλεσμα, η διάρκεια της ημέρας μειώθηκε κατά 1,26 microseconds. Fuck, εδώ δε μας φτάνανε οι 24ώρες, μας τρώνε τώρα και 1,26msec??? Θα διαμαρτυρηθώ, αλλά ποιος θα με ακούσει. Εδώ ο κόσμος καίγεται, και το μ... (της Τζούλιας) χτενίζεται.
Μιλώντας για φλογερά ζητήματα, πρέπει να αποκαλύψω ότι χθες έκανα κι εγώ μια μικρή τόση δα ζημιά. Η υπογράφουσα πλέον πέρα από φώκια, κότα και τσουλάκι είναι και εμπρηστής. Εξηγούμαι: είχα βγει στο Central με φίλους και καθώς έφτασα τελευταία (κατά την προφιλή μου συνήθεια) παρατήρησα ότι όλοι είχανε ακουμπήσει τα παλτό τους πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι γύρω από το οποίο πίνανε νωχελικά και ποζεράτα το ποτό τους. Οπότε δίπλωσα κι εγώ το δικό μου και το εναπόθεσα πάνω στα άλλα. Προφανώς, όμως, από το βάρος του, ο σωρός από τα πανωφόρια μετακινήθηκε και έπεσαν όλα πάνω στα διακοσμητικά ρεσώ που ήταν διάσπαρτα στο τραπέζι, αλλά εγώ ουδόλως είχα παρατηρήσει. Επειδή ορισμένα ήταν φτιαγμένα από ιδιαιτέρως εύφλεκτα υλικά (τώρα να πω τη λέξη plastic, να πω vinyl, κάτι τέτοιο πάντως) αρπάξανε αμέσως φωτιά. Μπουρλοοοοοοοότοοοοο! Έντρομοι οι θαμώνες τα αρπάξανε και τα πετάξανε στο πάτωμα, κι άρχισαν να τα ποδοπατούν για να σβήσουν τις φλόγες. Επικές στιγμές, δεν το συζητώ, προκάλεσα μια μικρογραφία της κόλασης του Δάντη. Ευτυχώς, δεν είχαμε ολοσχερή καταστροφή, όπως το μαγαζί του Σάκη (ποιά είναι πάλι η Μητσοτάκης της παρέας, δεν ξέρω, που'χαμε κράτηση για το Σάββατο, τρελλή γυναικοπαρέα, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και θα μιλήσω σε άλλη ανάρτηση). Η κολλητή πάντως τα πήρε με την πάρτη μου που κάηκε το μπουφάν της, ναι λες και το έκανα επίτηδες. Και μετά να έρχονται κάτι κουμπάροι και να σου λένε πως είσαι γυναίκα που ανάβει φωτιές. Τι να τους πεις;