Υψηλοί Στόχοι

Και μιλώντας για εμμονές στην προηγούμενη ανάρτηση, μου ήρθε στο μυαλό μια κουβέντα που κάναμε με την κολλητή για τους άνδρες. Θυμηθήκαμε πως η άλλη φιλενάδα μας κορόϊδευε πιο παλιά ότι έχουμε αμφότερες μια κλίση προς τους ξενέρωτους κολλεγιόπαιδες, θεωρώντας πως μόνο εκείνη είχε το χάρισμα να επιλέγει μάγκες και αρσενικά μάχιμα. Η τέταρτη της παρέας επιλέγοντας πάντα trendsetters, καλοντυμένους και πάνω από όλα λεπτοκαμωμένους, ανήκε σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία. Η κολλητή ωστόσο προχθές αντιπαρερχόταν πως δεν έχει κανένα θέμα με την εξωτερική εμφάνιση του άνδρα, ότι μετράει ο χαρακτήρας τους, να είναι οξυδερκείς, να έχουν χιούμορ, να είναι sexy, να σε κοιτάζουν με βλέμα σπινθηροβόλο.  Σκατούλες, λέω εγώ, έχουμε πιάσει όλες την καραμελίτσα του "έξυπνου, χιουμορίστα"... αφού κατά βάθος όλες έχουμε στο μυαλό μία εικόνα, μια μανία με κάποιο χαρακτηριστικό, το οποίο ασυναίσθητα αναζητούμε όταν σκανάρουμε το χώρο για eligible αγόρια. Εγώ, πάντως, ομολογώ πως έχω θέμα με το ύψος. Το όριο του 1,95 είναι το απόλυτο φετίχ.
Και γιατί να ντρέπομαι δηλαδή που έχω προτιμήσεις, το αντίθετο μάλλον θα με καθιστούσε άβουλη και κενή. Δεν κατάλαβα, οι άνδρες δηλαδή γιατί προτιμάνε τις ξανθιές από τις καστανές, το μεγάλο στήθος και τις καμπύλες γενικότερα; Κάτι σε αυτό το γαμημένο μάταιο κόσμο δεν πρέπει να είναι που κάνει το "κλικ"; Αν κάτσεις και το αναλύσεις, όλοι μπορούν με τον τρόπο τους να αποδειχτούν καλοί συνομιλητές, να είναι ευγενικοί, περιποιητικοί και λένε αστεία με έναν τρόπο μοναδικό. Κι εγώ έχω πέσει στη λούμπα πολλές φορές ερωτηθείσα τι είναι αυτό που κοιτάζω σε ένα άνδρα να απαντήσω ότι μου αρέσει να με κάνει να γελάω, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν εννοώ να γελάω με την εμφάνιση του. Κακά τα ψέμματα, το apparence είναι αυτό που κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις κι εμμένοντας στην προηγούμενη ανάρτηση, η πρώτη εντύπωση είναι το Α και το Ω. Απλά, οι περισσότερες γυναίκες στην προσπάθεια τους να πετάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά ότι τους τρέχουν τα σάλια όταν βλέπουν απολλώνιους κοιλιακούς, καταφεύγουν στην ντρίμπλα να μιλάνε για την προσωπικότητα του ιδανικού συντρόφου και την αίσθηση του χιούμορ.
Μπούρδες, νησάφι με τους απανταχού αστειάτορες. Αφού όλες κατά βάθος ξέρουμε πολύ καλά τις μας ελκύει, μια αναδρομή στο ερωτικό παρελθόν μας σίγουρα ίσως δώσει τις ενδείξεις, αλλά ακόμα και για όσες κυρίες έχουν να επιδείξουν ένα τεράστιο εύρος στις επιλογές, κάτι κοινό θα διέπει όλους τους πρώην. Εγώ ανέκαθεν είχα μια έφεση στους ψηλούς. Δε θα πω στους όμορφους, δε θα πω στους έξυπνους, δε θα πω στους σφίχτερμεν, ούτε καν στους κοινωνικά/οικονομικά/πολιτικά ισχυρούς. Μα στους δίμετρους, ε ναι λοιπόν! Δώσε μου μπόϊ και πάρε όλα τα άλλα. Δεν ξέρω τι μπορεί να υποβόσκει πίσω από αυτή την αδυναμία, ο Φρόϋντ ίσως να μιλούσε για κόμπλεξ που εγώ γεννήθηκα μετρίου αναστήματος, δε με νοιάζει και πολύ. Με νοιάζει, όμως, να μπορώ να φοράω άνετα τα δωδεκάποντα και να χρειάζομαι και κάνα σκαμνάκι ακόμα για να αγκαλιάσω τον καλό μου.  Μου αρέσει να διακρίνω το κεφάλι του να ξεχωρίζει, να εποπτεύει από ψηλά το τι παίζει στα χαμηλά. Άσε που οι διαθέτοντες ένα άλφα ύψος περνάνε και καλύτερα στα μαγαζιά με φαινόμενα σαρδελοποίησης, δε χρειάζονται αναπνευστήρα όπως εμείς οι λοιποί.
Το ύψος βέβαια δεν αποτελεί πάντα προσόν. Η προσωπική μου εμπειρία έχει αποδείξει περίτρανα, πως τα "ρετιρέ" σπάνια κατοικούνται, επειδή ίσως "φυσάει" πολύ εκεί πάνω. Κοινώς, η πλειοψηφία των ψηλών πάσχει λίγο στο θέμα της νοημοσύνης, γιατί ενώ ο θεός τους χάρισε απλόχερα μπόϊ, έκανε περικοπές στο νιονιό, για να το δώσει σε τύπους Τομ Κρουζ. Δε θέλω να θίξω κανέναν από τους φίλους και γνωστούς μου κυρίους, αλλά είναι εξακριβωμένη αλήθεια.  Μη στενοχωριέστε, όμως, υπερέχετε σε άλλα, αλλάζετε λάμπα χωρίς να ανέβετε σε καρέκλα, κατεβάζετε με ευκολία πράγματα από τα πάνω πάνω ράφια στο σουπερμάρκετ, είστε εντυπωσιακοί χωρίς καν να χρειάζεται να είστε όμορφοι!!! Αλλά, προσωπικά, θαυμάζω την αύρα και το εκτόπισμα των ψηλών, η κορμοστασιά τους ασχέτως από όγκο και κιλά μου φαίνεται τόσο μα τόσο στοιβαρή, πού όσο να'ναι αποπνέει μια σιγουριά. Κι αυτό από μόνο του αρκεί να σε αιχμαλωτίσει.
Ευτυχώς για την πάρτη μου, οι περισσότερες φίλες μου δεν ασπάζονται το κόλλημα μου, καλύτερα να σου πω, λιγότερος ανταγωνισμός, γιατί είπαμε, εμείς οι γυναίκες υπερέχουμε αριθμητικά και μας αναλογεί μόνο το ένα τρίτο κάθε άνδρα. Θέτοντας τον πήχη πάνω από το 1,95 νομίζω ότι ίσως ανεβάσω λιγάκι τα ποσοστά επιτυχίας, αν και τα τελευταία χρόνια κάτι με τους πούστηδες, κάτι με τους ανδρόγυνους, τα αποθέματα μειώνονται δραματικά, βάλε και τη μόλυνση του περιβάλλοντος που επιδρά λέει με τρόπο ανασταλτικό στην εξέλιξη του είδους χμ... πάλι για βρούβες με βλέπω. Fuck. Έχει πάρει σύνταξη και ο Προκρούστης, την τύχη μου μέσα... Και δυστυχώς την ανακύκλωση την επικροτώ μόνο αναφορικά με τα σκουπίδια, για τους άνδρες ισχύει ό,τι λέει και η τραγουδιάρα η Ηλιάδη ("Δεν κοιτάζω πίσω ξανά... Προχωράω, φεύγω μπροστά" ). Συνεπώς, το έχω πάρει απόφαση. Όταν έχεις απαιτήσεις και υψηλά standards, πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις υπομονή. Και μη σας περνάνε ιδέες ότι το θέμα λύνεται με παπουτσάκια δίσολα σαν κι αυτά που φορούσε ο αοιδός Τριαντάφυλλος. Ψυχραιμία, κάποια στιγμή θα αναφωνήσω κι εγώ Οοοο Sultaaaannnnn...