Ιστορία και λατρεία

Πριν και πάνω από τη λατρεία conn-x του Κωστάκη, είναι η λατρεία προς τον Αντωνάκη. Το 'γραφα και στις πρώτες πρώτες αναρτήσεις τον Μάρτιο, είναι η αδυναμία μου αυτό το παιδί. Όχι φυσιογνωμικά, όχι καλέ, τι να μου αρέσει από τη βλογιοκομένη φάτσα του, για τη φωνή μιλάμε και τα τραγούδια του. Έχω έρωτα, τι να λέμε τώρα. Έχω ζήσει μεγάλες στιγμές τα τελευταία χρόνια μέσα στην Αρένα (φέτος εκεί παίζει μονομάχος η Βίσση και οι τσούλες της). Ηρωικές στιγμές. Κι όσο θυμάμαι πέρσυ προς το τέλος μια βραδυά που ήμουν πρώτο τραπέζι πίστα και ήμουν στο τσακ να στείλω τα άπειρα πανέρια στο "σύζυγο" με πιάνει ίλιγγος. Γι'αυτό και μετά το'χα ρίξει στις σουίτες, πιο πίσω μεν, πιο πριβέ και προστατευμένη δε. Γιατί, αλλιώς θα χαμε δράματα. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος ή ποια κάθεται στο διπλάνο πρώτο τραπέζι.
Φέτος το αγόρι εμφανίζεται στο Διογένη και γαμώ την τύχη μου γαμώ η πρεμιέρα είναι την Παρασκευή. Που εγώ πετάω για Λονδίνο. Δηλαδή, το φελέκι μου. Pet Shop Boys και πρεμιέρα LOVE STORIES την ίδια μέρα. Κι εγώ "θέλω να πετάξω τώρα". Είμαι, ρε παιδί μου, γκαντέμω. Ωστόσο, μίλησα με το ίνδαλμα και την απείλησα να κάνει τα κουμάντα της γιατί από next week κερνάω μπουκαλάκι. Το είπα και στην κολλητή, να κάνει κι αυτή τα δικά της, με τον άνδρα της ή όχι, την έχω απαγάγει και βουρ. Τώρα, αν θέλει να ακολουθήσει και κανείς άλλος... γκουχ γκουχ... παρακαλείται να στείλει άμεσα τα διαπιστευτήρια του. Η σεζόν άρχισε, σε περίπτωση που δεν το πήρατε πρέφα. Και έχω σοβαρούς σκοπούς φέτος, ειδικά για τις Κυριακές, μετά την επιστρoφή από τo snowboard, έτσι χύμα στο κύμα με snow pants και fleece.
Κι αν δεν το πήρατε είδηση, το αγόρι έβγαλε και καινούριο single, ΤΕΡΜΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ. Οι φαν της ελληνικής μουσικής όπως σπεύσουν να το τουμπάρουν (για τους λοιπούς μουσικόφιλους, next week θα επανέλθω με Nouvelle Vague και Madeleine Peyroux). Μέχρι τότε, ο επιμένων ελληνικά και δυναμικά λέμε "τέρμα όμως τώρα η καρδιά, θα μιλήσει η λογική... έσπασαν όσα μας ένωσαν κι απ'τα κομμάτια αγάπη μου φεύγω... Μια μνήμη να μην μείνει γιατί η αγάπη σου ήταν χέρι που πνίγει όποιον τολμάει να σ'αγαπάει...". Τα λόγια είναι περιττάααααα, όπως λέει και η άλλη κυρία του τραγουδιού (respect). Τέρμα, λοιπόν, στη λούφα, ανασκουμπωθείτε αγάπες μου, ξεκινάμε δυναμικά Ρέμο. Το άλλο "στέκι" το χαρίζω Πέμπτες στους ανήλικους, Παρασκευές στους γωνιακούς, Σάββατα απόγευμα στους μαμάκηδες. Οι λοιποί μαζί μου. Φιλιά.