OSFP & Antonis rock big time

Ακόμα χαχανίζω με τους φίλους μου τους βάζελους, sorry guys (γυναίκες βαζελίνες = είδος υπό εξαφάνιση). Δηλαδή, το χθεσινό σκηνικό απλά priceless. Να μας τα έχουν κάνει τσουρέκια μέεεεερες τώρα, να ακούμε αυτή την παραφιλολογία περί καλύτερης ομάδας κλπ αλλά ακόμα κι εγώ που δεν είμαι μέσα στα πράγματα τα χάλια του Τεντά δεν μπορώ να μην τα χλευάσω. Περαστικά σας αγάπες μας κι όπως λέει ένα λαικό άσμα ... πρωτάθλημα ξανάααα στον Πειραιάααα :-))) Και έρχεται μετά καπάκι και το μπάσκετ (το μωρό μου, call me Παπαλουκάς, τους έκλεισε το σπίτι) και απλά συνειδητοποιείς πόσο άκυρους οπαδούς έχει ο ΠΑΟ. Φυσικά και παραδέχομαι πως έχουν καλύτερη ομάδα από μας, αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Tough luck, mates.
Ήταν η καλύτερη κορύφωση για ένα πουσουκού που ούτως ή άλλως ήταν πολύ ζωντανό. Από Παρασκευή, συναυλιακό mood στους sold out Nouvelle Vague (εντελώς παρακμή ο κόσμος μέσα στο gagarin, θα το σκεφτώ να ξαναπάω), κυρίλα και δηθενιά στο καπάκι μέσα στο Baraonda, Σάββατο γραφείο παρά τον καταπληκτικό καιρό, Βουλιαγμένη για μεσημεριανό φαγητό με εορτάζοντα κολλητό και τις κολλητές του (μπιφτεκάκι κορυφαίο στη Σχάρα), καφές στο waffle's house και ύπνος από νωρίς, Κυριακή ηλιοφάνεια καλοκαιρινή, βόλτα στην κατάμεστη Μαρίνα του Φλοίσβου, φαγητό στα TGI's, καφέ κάπου στο Καλαμάκι (?!), ματς, Rock με κολλητή. Τι άλλο να ζητήσω η γυναίκα;
Εντάξει, θέλω κι άλλα πολλά από τη ζωή μου, call me αχάριστη, αλλά καταρχάς θέλω Αντωνάκη. Είναι αστείο, εγώ κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει. Το ίνδαλμα πήγε το Σάββατο out of the blue (να θυμηθώ να της αλλάξω παρατσούκλι, γιατί με αυτά που κάνει εσχάτως, δεν είναι ίνδαλμα, το καλό παράδειγμα πλέον το δίνω για όλες σας ΜΟΝΟΝ εγώ, κολλητή-αδερφή λαμβάνει;) και με έπαιρνε τηλέφωνα μέσα στα άγρια χαράματα για να σπεύσω στο Διογένη, φευ όμως κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου, λόγω κούρασης και άλλων διαταραχών. Μου άφησε η καλή μου, όμως, αφιερώσεις στον τηλεφωνητή (κι έχω πει στον ταχυδρόοοοομοοοο... εντελώς λατρεμένο άσμα). Θέλω να πιστεύω ότι το αργοτερότερο μέχρι την Παρασκευή θα έχει διευθετηθεί το τραπεζάκι, ώστε να ράνω το αγόρι μου με γαρύφαλλα όσο θα (μου) τραγουδάει "μόνος μου το πέρασα κι αυτό". Αχχχ.
Κατά δεύτερον, θέλω να πετάξω τώρα. Θέλω jet set για τα Χριστούγεννα, κι ας μην έκατσε η πολυπόθητη Νέα Υόρκη (δε θα δω και τιτινομωρό, γαμώτο). Θα κάνουμε όμως την υπέρβαση and will hit the slopes. Details to follow soon. Αρχίζω, ωστόσο, και μετανιώνω που δεν έκανα την αγορά νέου σανιδιού, έλεγα τι να το πάρω το ρημάδι και να σκάσω άλλα 500 έουρος, αφού χιόνι στο Ελλάντα δε θα δούμε ούτε το Φλεβάρη. Ο θεός όμως είναι μεγάλος κι έχει και για μας τους άχιονους. Παίζει πάντα γυρίσω με 2 σανίδια στις αποσκευές (άσε που μπορεί να χτυπήσω και καλύτερο από burton)... Αααα και apres ski Chanel, όπως αρμόζει σε μια γαλαζοαίματη.
Και μιλώντας για βασιλικές καταγωγές και τζάκια, ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα το έκανε το θαύμα του. Ο Μητσοτάκης πρέπει δηλαδή να έχει φάει τα λυσσακά του από χθες βράδυ. Ε, μα, να βγει ο προδότης με 50%; Έλεος... Τώρα αν καταφέρει και συσπειρώσει ο Tony τα γαλάζια παιδιά, it remains to be seen. Θε φέρει πίσω, λες την πλέμπα που έχει καταφύγει στο στρατόπεδο του Καρατζαφύρερ; θα δούμε, πάντως τον ΓΑΠ τον κόβω να κοιμήθηκε ανακουφισμένος χθες. Πολιτικοί... τς τς τς.
Με αυτά και με αυτά, σήμερα μαζεύομαι στο καβούκι μου, δεν έχει περαιτέρω χώσιμο, λυπάμαι. Αν και να πω το κρίμα μου, υπάρχουν εκεί έξω 2-3 τύποι που τη μέρα που θα τους περιλάβω και τους ξεμπροστιάσω εδώ στο fwkia, δε θα τους ξεπλένει ούτε ο Δούναβης. Και για τους 3 τους ισχύει βέβαια το όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν, για το υπέρμετρο κόμπλεξ τους δεν μπορώ (και ούτε θέλω) να κάνω τίποτα. Πόσο θέλω να έρθει το button "στ'αρχίδια μου" δίπλα στο "I like" στο facebook, έχω να ρίξω μερικά να είναι όλα δικά τους, γιατί καταπώς φαίνεται, το μήνυμα ακόμα να το λάβουν. ΟΥΣΤ!