Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Keep calm and be patient



Υπομονή... κατ' εμέ το μεγαλύτερο επίτευγμα ενός ανθρώπου. Θέλει πολλά κότσια και κόπο για να την τιθασεύσεις, αλλά αν το καταφέρεις, το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει εφ' όρου ζωής.  Ανέκαθεν είχα ιώβια υπομονή και διαβεβαίωνα τον εαυτό μου πως τα καλύτερα έπονται, αρκεί να περιμένω λιγάκι. Δεν έχω διαψευστεί ούτε μια φορά. Αντίστοιχα, έχω επιβεβαιωθεί πως στη ζωή όλα είναι ρόδα και γυρίζουν κι εκεί που αισθάνεσαι πως όλα σου πάνε στραβά, πως σε έχουν μουτζώσει, πως σε έχουν γλωσσοφάει, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και τσουπ φέγγει άσπρη μέρα για σένα και ένα αγγούρι τόοοοοοοοοοσοοοοο με το συμπάθειο υποδέχεται όλους τους πικρόχολους κακεντρεχείς. Αργά ή γρήγορα, θα έρθει όλων η σειρά. Άλλωστε, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος και προσωπικά δε βαριέμαι ποτέ να περιμένω, να περιμένω, να περιμένω...καμιά φορά ξεχνάω και τι είναι αυτό που περίμενα εξαρχής, αλλά πάντα στο τέλος έρχεται η ικανοποίηση.
Όλοι μας έχουμε φάει πολλά σκατά κι έχουν περάσει από δίπλα μας πολλά άχρηστα υποκείμενα και χαμένα κορμιά, άντρες - γυναίκες. Κάποιοι μας πάτησαν, κάποιοι μας ζούμισαν, κάποιοι μας μαχαίρωσαν πισώπλατα. Κάποιοι μας αγνόησαν, μας ειρωνεύτηκαν, μας απαξίωσαν. Μας έπνιξε το παράπονο κι ο καημός αλά Ξανθόπουλο ότι δεν αξίζαμε τέτοια συμπεριφορά,, εμείς που είμασταν πάντα σωστοί, εμείς που τα δώσαμε όλα (και μείναμε στον άσσο), εμείς που αφελέστατα πιστέψαμε στην ακεραιότητα τους. Γίνεται η στραβή, έρχονται τα πάνω κάτω, χάνουμε τη γη κάτω απ΄ τα πόδια μας κι αναζητούμε διακαώς την ελπίδα, την εξιλέωση, την εκδίκηση.  Μας πιάνει κωλοπιλάλα. Μα για ποιο λόγο; Για να αισθανθούμε καλύτερα, για να ανταποδώσουμε, για να προχωρήσουμε. Θεμιτό, αλλά με λίγη παραπάνω υπομονή όλα θα έρθουν στα ίσα τους από μόνα τους, όλα θα διορθωθούν και το σύμπαν θα φροντίσει για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
Και για να το κάνω πιο προσωπικό, χωρίς ποτέ να έχω επιδιώξει η ίδια την οποιαδήποτε αποπομπή ή τιμωρία, επιλέγοντας την ασφαλή επιλογή του κοινωνικού αποκλεισμού ή απλά της γραπτής αποδοκιμασίας από το βήμα της φωκίτσας κι επιδεικνύοντας υπομονή, πάντα στο τέλος έχω αποζημιωθεί ηθικά, έστω και με καθυστέρηση μηνών, χρόνων, δεκαετιών. Ακούραστα, αβίαστα, αβασάνιστα. Τον πούλο όλοι όσοι στάθηκαν λίγοι. Αφού είναι κανόνας: η πληρωμή έρχεται με το ίδιο νόμισμα. Και δε χρειάζεται να σκάμε πώς να επιστρέψουμε εμείς την αδικία, θα φροντίσει γι' αυτό στην πορεία η ίδια η ζωή. Relax, θα γυρίσει ο τροχός... θα γαμήσει κι ο φτωχός. Just carry on. Φιλιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου