Μαμόθρεφτη κοινωνία

Χθες είδα τον Κυνόδοντα, με μεγάλη καθυστέρηση το ομολογώ, αλλά πού να βρεθεί χρόνος να κάτσεις με την ησυχία σου σπίτι να δεις μια ταινία της προκοπής. Η ταινία ήρθε καπάκι σε μια συζήτηση που είχα προσφάτως για τους μπούληδες και τα μαμόθρεφτα, που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Πέρα από το ότι είναι ταινία εντελώς κουκουρούκου και γυρισμένη με έναν περίεργο τρόπο (πολλά out of focus καρέ), μου φάνηκε πολύ to the point, γιατί αντικατοπτρίζει πολύ πετυχημένα την ελληνική οικογένεια, που πλέον κακά τα ψέματα έχει φτάσει σε σημείο αυτισμού, με την υπερπροστασία, την υπερβολή, την κατρακύλα, την κατάντια. Ακούγομαι αυστηρή ε; Πώς να μην είμαι, ρε παιδιά, όταν ο μισός κόσμος γύρω μου είναι πάνω από 30χρονών και μένουν ακόμα με τη μανούλα και τον πατερούλη, έχουν βρει τη βολή τους και δεν τους νοιάζει να αυτονομηθούν, να φύγουν από το καβούκι, να φάνε τα σκατά στη μάπα (από το να τρώνε γονείς στη μάπα, καλύτερα τα σκατά) ή τέλοσπαντων να ζήσουν.
Δηλαδή, έλεος, με τους 30something που προτιμάνε το καθεστώς ελέγχου, επιβολής όρων, προγράμματος, συνηθειών από το να είναι ανεξάρτητοι, να έχουν το χώρο τους, να μπαίνουν και να βγαίνουν όποτε γουστάρουν, να τρώνε ό,τι θέλουνε, να αφήνουνε όλα τα φώτα ανοιχτά, να πετάνε τα ρούχα τους στο πάτωμα, να μην πλένουν ποτέ τα πιάτα, να φέρνουν σπίτι όσες γκόμενες θέλουν, να κάνουν πάρτυ, να κλειδαμπαρώνονται στην ησυχία τους, να ορίζουν βρε αδερφέ τη ζωή τους. Θέλουνε τη μανούλα να τους πλένει, να τους καθαρίζει, να τους ταϊζει, να τους φιλάει το βράδυ στο μέτωπο πριν πάνε για ύπνο, τον πατερούλη να τους πληρώνει όλα τα πάγια έξοδα (ΔΕΗ, νερό, τηλέφωνα, κοινόχρηστα, σούπερμάρκετ) κι εκείνοι απλά να μην κουνάνε το δαχτυλάκι τους. Α και φυσικά, το μισθό τους τους να τον δίνου τον μισό στη δόση του πανάκριβου αυτοκινήτου (εμ βέβαια, άμα έχεις τα πάντα πληρωμένα από γονείς, είναι δυνατόν να μη σου περισσεύουν λεφτά για Porsche;) και τον άλλο μισό στην καλοπέραση, ρούχα, τσιγάρα, καφέδες, ξύδια.
Σόρρυ, αλλά δε θα πάρω. Και προφανώς δε θα πάρουν ούτε κι αυτοί, γιατί μόνο εξηγείται το γεγονός ότι έχει γεμίσει ο τόπος με ευθυνόφοβους, με ανίκανους να σταθούν στα πόδια τους και με εντελώς κότες. Γιατί, όταν έχουν καλομάθει στη μασημένη τροφή γιατί να μπούνε σε ταλαιπωρίες και περιπέτειες; Γι' αυτό κι έχουμε πήξει στους αναποφάσιστους και σε ανθρώπους που δεν κάνουν βήμα μπροστά αν δεν τους κρατάει η μανούλα από το χέρι. Και για αυτό οι περισσότερες γυναίκες παραπονιούνται ότι οι άνδρες δε θέλουν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Μωρέ χαζοί είναι, να φύγουν από τα έτοιμα και να πάνε να βάζουν από την τσέπη τους; Κάτσε εσύ κυρά μου να περιμένεις πότε ο άλλος θα καταφέρει να ενηλικιωθεί (πνευματικά, οικονομικά) για να σε αποκαταστήσει και προς το παρόν συμβιβάσου με ξεπέτες τα Σαββατοκύριακα στο εξοχικό.  Λεφτά υπάρχουν μόνο για να σε πάει σινεμά, άντε και στα μεγάλα κέφια να σε βγάλει έξω για φαγητό (στα πολύ μεγάλα κέφια ή άν έχει πάρει καμιά προαγωγή).
Εντάξει, θα μου πεις είναι η κρίση τώρα, τα πάντα στοιχίζουν, πού να φύγει ο άλλος από την οικογενειακή εστία, να βρίσκει διαμέρισμα, να το χρυσοπληρώνει, να έχει έξοδα, εφορίες, ίκα, σύκα.
Εδώ λέει ακόμα και κόσμος που έμενε μόνος γυρίζει σιγά σιγά στο πατρικό για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές δυσχέρειες. Δικαιολογίες. Αν πραγματικά θες να είσαι ανεξάρτητος αλλά να γλιτώσεις λεφτά υπάρχει τρόπος, νοίκιασε φτηνότερο διαμέρισμα, πάρε αμάξι με μικρότερες δόσεις, βγάλε κάρτα πολλαπλών διαδρομών στα ΜΜΜ, κόψε το delivery, τα ουίσκια, το κάπνισμα. Αλλά, είμαι πεποισμένη, το θέμα δεν είναι τα λεφτά. Το θέμα είναι να μην κουράζονται, να μην καταβάλλουν τον ελάχιστο κόπο, να κάνουν τα πάντα στις πλάτες των γονιών. Γι'αυτό και δεν κόβουν τον ομφάλιο λώρο. Και καταντάνε φλώροι, μπούληδες και μαμάκηδες (άνδρες-γυναίκες, το ξεκαθαρίζω). Γιατί το να βγάλουν τον δεξί κυνόδοντα και να μπορέσουν να περάσουν το φράχτη θέλει ΜΟΝΟ κότσια και δυστυχώς δεν τα'χουν.Φιλιά.