Καταρχάς, να ομολογήσω πως μερίδιο στην ευθύνη έχω κι εγώ που μόνη μου έκανα τα εύκολα δύσκολα. Θα μπορούσα εξ αρχής να έχω ακολουθήσει την πεπατημένη πολλών κουμπάρων που λένε στους γονείς διαλέχτε εσείς τα πάντα κι εγώ απλά θα φέρω το πορτοφόλι. Οι περισσότεροι άνδρες φίλοι μου έτσι κάνανε, είπανε στη μάνα του εκάστοτε μωρού να "κλείσει" εκείνη τα βαπτιστικά και τα διάφορα και να τους πει το ποσόν να το καταθέσουν στο λογαριασμό. Εντάξει, αυτό μου κάνει λίγο ψυχρό και λίγο κονσερβοποιημένο. Εγώ αφενός έχω στυλιστικές ανησυχίες κι από την άλλη θεωρώ πως χάνεις το νόημα με το είσαι απλά χορηγός της εκδήλωσης. Συνεπώς, λούστηκα συνειδητά το μανίκι της αναζήτησης σταυρού, ρούχων, παπουτσιών, λαμπάδας. Κι εκεί που όλοι λέγανε πως το μόνο εύκολο είναι να μπεις σε ένα Lapin, να διαλέξεις ένα πακετάκι, να πληρώσεις και να φύγεις, εγώ είχα άλλη άποψη. Κι εκεί άρχισαν τα πανηγύρια.
Από την αρχή ήξερα πως δεν ήθελα να αγοράσω στο παιδί κουστουμάκι και να το ντύσουμε σαν κουμπαράκι, ούτε είμαι fan της παραδοσιακής ναυτικής στολής, γιατί το μυστήριο δεν είναι καρναβάλι. Δε μου αρέσουν τα σατέν, τα γυαλιστερά και γενικά τα κουμπαρέξ ρούχα σε κανέναν άνδρα, πόσο μάλλον να τα αγοράσω για τον καινούριο άνδρα της ζωής μου. Ήθελα, λοιπόν, κάτι πιο casual, κάτι που ενδεχομένως το παιδάκι να ξαναφορέσει για κάνα 2-3 μήνες ακόμα και να γίνει τουλάχιστον μια απόσβεση στην επένδυση. Θα είμαι ανειλικρινής αν πω πως οι κουμπάροι μου ενστερνίστηκαν με χαρά τη δική μου κουλαμάρα, αλλά το έκαναν γαργάρα. Τιμής ένεκεν, όμως, έκανα την πρώτη έρευνα αγοράς μαζί με τη μαμά του μωρού, τουλάχιστον να δούμε αν τα γούστα μας στο ύφος πάνε πακέτο. Πήραμε σβάρνα όλα τα καταστήματα με παιδικά ρούχα, καταλήξαμε σε ένα συγκεκριμένο στυλ και φτάσαμε κοντά στο να διαλέξουμε ένα τυποποιημένο συνολάκι. Η μαμά έμεινε με την εντύπωση ότι το θέμα έκλεισε, κι εγώ έκανα του κεφαλιού μου, άρχισα την αναζήτηση για mix and match κατάσταση. Που εν τέλει, μου κόστισε τα διπλάσια.
Το πόσο έτρεξα, το πόσα χιλιόμετρα διένυσα, το πόσα λεφτά χάλασα σε πάρκιγκ πηγαίνοντας από Golden Hall - Γλυφάδα κι από Κολωνάκι - Πειραιά δεν περιγράφεται. Το πόσα τηλέφωνα για να μου βρουν το συγκεκριμένο πουκαμισάκι στο νούμερο του παιδιού από άλλο κατάστημα, το πόσες φορές να πάω σε όλες τις Καλογήρου να βρω το παπουτσάκι που είχα ήδη εντοπίσει σε κάποιο site και το πόσες ώρες πέρασα στον υπολογιστή για να βρω από πού θα αγοράσω online ένα γαμημένο jockey καπελάκι, εντάξει, δικό μου να 'ταν το μωρό, δε θα 'χα ασχοληθεί περισσότερο. Ας μη μιλήσω για το κοσμηματοπωλείο, που από το καλοκαίρι είχα ξεκινήσει την έρευνα αγοράς για το σταυρό, που ρε πούστη μου, πιο περιττή αηδία για αγοράκι δεν πρέπει να υπάρχει, δηλαδή ποιος άνδρας φοράει τη σήμερον ημέρα το βαπτιστικό του σταυρό, να κάνω εμετό τώρα. Οπότε, κι εκεί όφειλα να κάνω έξυπνη αγορά, να είναι κάτι απλό και unisex που στο μέλλον να μπορεί να το φορέσει η κουμπάρα, μην πάνε και τσάμπα τα λεφτά.
Να μη μιλήσω και για το παραεμπόριο των βαπτιστικών ειδών. Που είναι κάποιες παραδόσεις, την τύχη μου μέσα, που πρέπει λέει να τις τιμάς και σε βάζουν σε ένα λούκι και πρέπει να τα ακολουθείς. Αυτό με τα λαδόπανα, τα κεράκια, τα σαπουνάκια, τα μπουκαλάκια, τα εσωρουχάκια, τα μαρτυρικά, δηλαδή, έλεος, μια βιομηχανία στημένη. Λεφτά να έχεις να χαλάς για πράγματα που η χρήση τους είναι μόνο στιγμιαία και μετά θα αποθηκευτούν ως κειμήλια και θα σκονίζονται στην αποθήκη. Πανάκριβα κι εντελώς ανούσια. Πετσέτα, πετσετάκι, σεντόνι και κουραφέξαλα. Και κάθε πράγμα να ανεβάζει το λογαριασμό ανά 100 ευρώ, γιατί τα έχουν κάνει όλα ταρίφα. Να σου λέει μαρτυρικό που κάνει 2,5ευρώ το καθένα κι εσύ να υπολογίζεις 150 καλεσμένους και να λες δεν τα πίνω 2 μπουκαλάκια στον Αντωνάκη ρε πούστη μου τα 380ευρώ!!! Και το αποκορύφωμα είναι να σε κάνουν σώνει και καλά να δώσεις και θέμα στη βάφτιση, κοινώς να παίρνεις σεταρισμένα πράγματα με χαρακτήρες disney, πρίγκηπες, καραβάκια, αρκουδάκια κι αυτοκινητάκια. Η ιδέα μου είναι ή έχουμε χάσει εντελώς το νοήμα πίσω από το μυστήριο...
Δεν ξέρω, ίσως από την υπερβολική προσπάθεια να παραμείνω πιστή στην κοσμοθεωρία μου που λέει Less is More, κατέληξα να ταλαιπωρηθώ περισσότερο. Γιατί το απλό τελικά αποδείχτηκε πιο ακριβό. Δεν υπήρχαν λιτά πράγματα και όλα έπρεπε να γίνουν ειδικές παραγγελίες για να είναι όσο λιγότερο επιτηδευμένα. Εκεί που όλος ο κόσμος πάει για το μπούγιο, την υπερπαραγωγή, εγώ ήθελα να δώσω δωρικό ρυθμό. Τώρα, αν το τελικό αποτέλεσμα θα είναι και του γούστου των κουμπάρων, θα δείξει σε λιγότερο από 24ώρες. Ο γέγονε, γέγονε. Στην τελική, όπως μου είπε σε ανύποπτη φάση η μαμά, έχουν και το δεύτερο μωράκι να βγάλουν τα απωθημένα τους σε στυλιστικές επιλογές, μπορεί η επόμενη νονά να είναι πιο ανοιχτόμυαλη ή τέλοσπαντων οπαδός του mainstream burberry. Ο φασολάκος πάντως ξέμεινε με την τρελοκαμπέρω νονά φώκια... Ας προσέχαμε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου