Μάλλον με "πάει" πολύ το θέμα του τουρισμού, δεν εξηγείται αλλιώς το πώς γράφω σχετικά σε τρίτη συνεχόμενη ανάρτηση. Που μα το θεό αυτή τη φορά είναι από αγανάκτηση. Ο λόγος; Αντιμετώπιση και συμπεριφορά Γαλλίδας τουρίστριας προς εμένα κατά τη διάρκεια ταξιδιού από το νησίιιιιιιιι προς Πειραιά. Που δηλαδή έτοιμη ήμουν να ξεχάσω τους τρόπους μου και την ανατροφή μου και να αρχίσω να της μιλάω τα γαλλικά του λιμανιού μπας και συνέλθει η τύπισα και ξαναποκτήσει επαφή με το περιβάλλον, γιατί ντε φάκτο ήταν σε ένα κόσμο διαφορετικό. Να 'φταιγε ο ήλιος που τη βάρεσε κατακούτελα, να 'φταιγαν οι πολλοί οι μπάφοι που κάπνισε στο νησί, να της έκατσε μουχλιασμένη φέτα στη χωριάτικη, δεν ξέρω τι, πάντως ένα χέρι βρωμόξυλο το χρειαζόταν ο μινιόν οργανισμός της για να έρθει στα ίσα της.
Ανεβαίνω η καλή σου στο πλοίο της επιστροφής έχοντας το αριθμημένο εισιτήριο, κατάκοπη και κατα-ιδρωμένη - γιατί ως γνήσια φώκια έτρεχα σαν την παλαβή με δουλειές μέχρι τελευταία στιγμή - θεωρώντας πως η θεσούλα μου θα ήταν εκεί και θα με περιμένει, φευ όμως το πλοίο απέπλευσε μακράν υπεράριθμο και γινόταν της κακομοίρας. Τουρίστες στοιβαγμένοι παντού, τσαρδάκια, καρέκλες του γύφτου και βρώμικες πατούσες όπου έφτανε το βλέμα σου. Φτάνω η δόλια στη θέση μου, έχοντας πατήσει επί πτωμάτων για να τη βρω φυσικά κατειλημμένη από μια 20χρονη Γαλλίδα. Ευγενικά της ζητάω να σηκωθεί για να μου παραχωρήσει τη θέση μου, αλλά δυστυχώς τα οξφορδιανά μου αγγλικά παραήταν τυπικά για την αφεντιά της, η οποία με αγνοεί και συνεχίζει να μιλάει στη διπλανή της. Δυστυχώς για εκείνη μιλάω και τα λουικενζ γαλλικά, οπότε αυτή το φορά της το ζητάω στη μητρική της. Μου απαντάει: "και τι να κάνω;" Κοινώς είναι μεν η θέση σου, αλλά σε γράφω στα παπάκια μου γιατί είμαι τουρίστας και δεν καταλαβαίνω γιοκ.
Αρχίζουν να δυσανασχετούν και κάτι άλλοι επιβάτες που καταφτάνουν των οποίων οι θέσεις είναι πιασμένες από τις φίλες της εν λόγω κυρίας, κι αρχίζει μια άνευ προηγουμένου μανούρα από τους πιο ηλικιωμένους που έχουν χάσει την υπομονή τους. Εγώ μέχρι εκείνη την ώρα ακόμα ψύχραιμη. Της ζητάω ευγενικά το εισιτήριο να δούμε πού επιτέλους κάθεται εκείνη μπας και χάθηκε κάπου στο δρόμου ή τελοσπάντων δεν ξέρει να διαβάζει σωστά τους αριθμούς. Αφού για κάνα δεκάλεπτο έπαιζε την κολοκυθιά μαζί μας και σημειωτέον ούτε ΚΑΝ έχει κουνηθεί από το κάθισμα, μας δίνει το εισιτήριο της και διαπιστώνουμε πως ούτε αυτή ούτε και καμιά από τίς φίλες της κάθονταν στα συγκεκριμένα καθίσματα, αλλά είδανε φως, μπήκανε εκεί, βολεύτηκαν, είχαν ανοίξει τα back packs τους, είχανε απλώσει την πραμάτια και δεν είχανε καμιά διάθεση νε ξεβολευτούν. Τους ζητούμε να σηκωθούν και τους προτείνουμε να βρούμε λύσεις ούτως ώστε κάποιες από αυτές να κάτσουν δίπλα διπλα σε άλλες θέσεις, φτάνει να υπάρχουν πρόθυμοι άνθρωποι σαν κι εμένα που ήμουν μόνη μου, να μετακινηθώ σε άλλη εξασφαλισμένη θέση. Ακλόνητη η Γαλλίδα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εκεί να μας αγνοεί συστηματικά, να κάνει την κινέζα, να νομίζει ότι με το να μας βρίζει στη γλώσσα της ουδείς την καταλαβαίνει, κούνια που την κούναγε όμως γιατί οι περισσότεροι στην αίθουσα αποδείκτηκαν και γαλλομαθείς αλλά και ιδιαιτέρως εύθικτοι.
Χρειάστηκε, όπως αντιλαμβάνεστε, η επέμβαση του λοστρόμου για να μπει μια τάξη, γιατί αν συνεχιζόταν το βιολί, θα είχαμε του Συντάγματος στη γέφυρα του Bluestar. Ηρθε ο καψερός να τα βάλει με την τύπισα, αλλά όταν η γυναίκα είναι και επιμένει να είναι καριόλα, η κατάσταση είναι apaleftable. ΟΚ, φταίει ο πράκτορας κυρία μου ή το σύστημα κρατήσεων που δεν μπορείτε να κάθεστε δίπλα δίπλα με τις φίλες σας. Κάντε μας τη χάρη, πηγαίνετε στη θέση σας και αν υπάρχουν επιβάτες solo να δούμε αν μπορούμε να σας εξηπηρετήσουμε. Σκασίλα της. Θέλει να μη σηκωθεί από τη θέση (μου). Κυρία μου όμως παρεμποδίζετε τους άλλους επιβάτες. Στο νινί της. Κυρία μου ποια η θέση σας τουλάχιστον να στείλουμε το Εφουλίνι εκεί; Α, ξέχασα να σας πω, κάθονται εκεί οι άλλοι επιβάτες των οποίων τη θέση οικειοποιήθηκαν οι φιλενάδες της. Αμετακίνητο το παχύδερμο και να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και Αγγλικά. Ω ρε γλέντια, λέω μέσα μου, δεν καθόμουν άλλη μια μέρα στο νησί να δω και τα πανηγύρια, που είμαι εδώ πανάθεμα με να διαπληκτίζομαι με το επίπεδο δάπεδο;
Η 20χρονη νεαρά κατάφερε να κάνει ένα ολόκληρο κατάστρωμα πουτάνα, γιατί εντός ολίγου ανακατεύτηκαν περίεργοι, νταήδες, κατίνες, λογιστές, όλος ο κόσμος σε μια Βαβέλ άνευ προηγουμένου, μια φασαρία για το αυτονόητο που ήταν πολύ απλό. Να πάει ο καθένας να κάτσει στη θέση του και στα αυγά του και να φτάσουμε σώοι κι αβλαβείς στον προορισμό μας. Μία ώρα κράτησε η κατάσταση, με μένα να είμαι όρθια και φορτωμένη, με μια οικογένεια με παιδάκια που πραγματικά είχανε ανάγκη να κάθονται μαζί να είναι ο ένας στη δύση κι ο άλλος γονιός στην ανατολή, με κάτι παππούδες να έχουν ενοχληθεί από την οχλαγωγία, μόνο και μόνο επειδή η τουρίστρια από το κωλοχώρι στα Πυρηναία έπαθε overdose από το μανζέ, γκουρμέ, φρουϊ ζελέ αλλά ένα σ'ιλ βου πλε της έπεφτε βαρύ να το προφέρει. Με μισή καρδιά μον ντιε, ξεκουβάλησε μετά από πολύωρη σύσκεψη με τις υπόλοιπες σουφραζέτ, κι αφού μας κρέμασε κάτι μούτρα και μας έλουσε με τα ωραία της γαλλικά. Ε, λοιπόν, αντί να καθόμαστε με τις ώρες να τους υποδεχόμαστε στα λιμάνια και να σκιζόμαστε να τους εξυπηρετήσουμε, κάτι δαύτους πρέπει να τους στέλνουμε στους καταυλισμούς για τους λαθρομετανάστες. Στα τσακίδια και μπον βουαγιάζ, πουτέν ντε μερντ.
Ανεβαίνω η καλή σου στο πλοίο της επιστροφής έχοντας το αριθμημένο εισιτήριο, κατάκοπη και κατα-ιδρωμένη - γιατί ως γνήσια φώκια έτρεχα σαν την παλαβή με δουλειές μέχρι τελευταία στιγμή - θεωρώντας πως η θεσούλα μου θα ήταν εκεί και θα με περιμένει, φευ όμως το πλοίο απέπλευσε μακράν υπεράριθμο και γινόταν της κακομοίρας. Τουρίστες στοιβαγμένοι παντού, τσαρδάκια, καρέκλες του γύφτου και βρώμικες πατούσες όπου έφτανε το βλέμα σου. Φτάνω η δόλια στη θέση μου, έχοντας πατήσει επί πτωμάτων για να τη βρω φυσικά κατειλημμένη από μια 20χρονη Γαλλίδα. Ευγενικά της ζητάω να σηκωθεί για να μου παραχωρήσει τη θέση μου, αλλά δυστυχώς τα οξφορδιανά μου αγγλικά παραήταν τυπικά για την αφεντιά της, η οποία με αγνοεί και συνεχίζει να μιλάει στη διπλανή της. Δυστυχώς για εκείνη μιλάω και τα λουικενζ γαλλικά, οπότε αυτή το φορά της το ζητάω στη μητρική της. Μου απαντάει: "και τι να κάνω;" Κοινώς είναι μεν η θέση σου, αλλά σε γράφω στα παπάκια μου γιατί είμαι τουρίστας και δεν καταλαβαίνω γιοκ.
Αρχίζουν να δυσανασχετούν και κάτι άλλοι επιβάτες που καταφτάνουν των οποίων οι θέσεις είναι πιασμένες από τις φίλες της εν λόγω κυρίας, κι αρχίζει μια άνευ προηγουμένου μανούρα από τους πιο ηλικιωμένους που έχουν χάσει την υπομονή τους. Εγώ μέχρι εκείνη την ώρα ακόμα ψύχραιμη. Της ζητάω ευγενικά το εισιτήριο να δούμε πού επιτέλους κάθεται εκείνη μπας και χάθηκε κάπου στο δρόμου ή τελοσπάντων δεν ξέρει να διαβάζει σωστά τους αριθμούς. Αφού για κάνα δεκάλεπτο έπαιζε την κολοκυθιά μαζί μας και σημειωτέον ούτε ΚΑΝ έχει κουνηθεί από το κάθισμα, μας δίνει το εισιτήριο της και διαπιστώνουμε πως ούτε αυτή ούτε και καμιά από τίς φίλες της κάθονταν στα συγκεκριμένα καθίσματα, αλλά είδανε φως, μπήκανε εκεί, βολεύτηκαν, είχαν ανοίξει τα back packs τους, είχανε απλώσει την πραμάτια και δεν είχανε καμιά διάθεση νε ξεβολευτούν. Τους ζητούμε να σηκωθούν και τους προτείνουμε να βρούμε λύσεις ούτως ώστε κάποιες από αυτές να κάτσουν δίπλα διπλα σε άλλες θέσεις, φτάνει να υπάρχουν πρόθυμοι άνθρωποι σαν κι εμένα που ήμουν μόνη μου, να μετακινηθώ σε άλλη εξασφαλισμένη θέση. Ακλόνητη η Γαλλίδα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εκεί να μας αγνοεί συστηματικά, να κάνει την κινέζα, να νομίζει ότι με το να μας βρίζει στη γλώσσα της ουδείς την καταλαβαίνει, κούνια που την κούναγε όμως γιατί οι περισσότεροι στην αίθουσα αποδείκτηκαν και γαλλομαθείς αλλά και ιδιαιτέρως εύθικτοι.
Χρειάστηκε, όπως αντιλαμβάνεστε, η επέμβαση του λοστρόμου για να μπει μια τάξη, γιατί αν συνεχιζόταν το βιολί, θα είχαμε του Συντάγματος στη γέφυρα του Bluestar. Ηρθε ο καψερός να τα βάλει με την τύπισα, αλλά όταν η γυναίκα είναι και επιμένει να είναι καριόλα, η κατάσταση είναι apaleftable. ΟΚ, φταίει ο πράκτορας κυρία μου ή το σύστημα κρατήσεων που δεν μπορείτε να κάθεστε δίπλα δίπλα με τις φίλες σας. Κάντε μας τη χάρη, πηγαίνετε στη θέση σας και αν υπάρχουν επιβάτες solo να δούμε αν μπορούμε να σας εξηπηρετήσουμε. Σκασίλα της. Θέλει να μη σηκωθεί από τη θέση (μου). Κυρία μου όμως παρεμποδίζετε τους άλλους επιβάτες. Στο νινί της. Κυρία μου ποια η θέση σας τουλάχιστον να στείλουμε το Εφουλίνι εκεί; Α, ξέχασα να σας πω, κάθονται εκεί οι άλλοι επιβάτες των οποίων τη θέση οικειοποιήθηκαν οι φιλενάδες της. Αμετακίνητο το παχύδερμο και να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και Αγγλικά. Ω ρε γλέντια, λέω μέσα μου, δεν καθόμουν άλλη μια μέρα στο νησί να δω και τα πανηγύρια, που είμαι εδώ πανάθεμα με να διαπληκτίζομαι με το επίπεδο δάπεδο;
Η 20χρονη νεαρά κατάφερε να κάνει ένα ολόκληρο κατάστρωμα πουτάνα, γιατί εντός ολίγου ανακατεύτηκαν περίεργοι, νταήδες, κατίνες, λογιστές, όλος ο κόσμος σε μια Βαβέλ άνευ προηγουμένου, μια φασαρία για το αυτονόητο που ήταν πολύ απλό. Να πάει ο καθένας να κάτσει στη θέση του και στα αυγά του και να φτάσουμε σώοι κι αβλαβείς στον προορισμό μας. Μία ώρα κράτησε η κατάσταση, με μένα να είμαι όρθια και φορτωμένη, με μια οικογένεια με παιδάκια που πραγματικά είχανε ανάγκη να κάθονται μαζί να είναι ο ένας στη δύση κι ο άλλος γονιός στην ανατολή, με κάτι παππούδες να έχουν ενοχληθεί από την οχλαγωγία, μόνο και μόνο επειδή η τουρίστρια από το κωλοχώρι στα Πυρηναία έπαθε overdose από το μανζέ, γκουρμέ, φρουϊ ζελέ αλλά ένα σ'ιλ βου πλε της έπεφτε βαρύ να το προφέρει. Με μισή καρδιά μον ντιε, ξεκουβάλησε μετά από πολύωρη σύσκεψη με τις υπόλοιπες σουφραζέτ, κι αφού μας κρέμασε κάτι μούτρα και μας έλουσε με τα ωραία της γαλλικά. Ε, λοιπόν, αντί να καθόμαστε με τις ώρες να τους υποδεχόμαστε στα λιμάνια και να σκιζόμαστε να τους εξυπηρετήσουμε, κάτι δαύτους πρέπει να τους στέλνουμε στους καταυλισμούς για τους λαθρομετανάστες. Στα τσακίδια και μπον βουαγιάζ, πουτέν ντε μερντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου