Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Bridemobile Tours


Να προσπαθείς να εξηγήσεις σε υπάλληλο βενζινάδικου στην επαρχία ότι ο λόγος που βλέπει οκτώ γυναίκες μέσα σε ένα mini van να κακαρίζουν και ακούνε Παντελίδη στη διαπασών είναι επειδή είναι σε road trip ένεκα bachelorette και να σε κοιτάει σαν χάνος... priceless. Δε σου φταίει βέβαια και ο χριστιανός που εσύ και οι κολλητές σου αποφασίσατε να κάνετε στα πατημένα πρώτα "άντα" σας μια επανάληψη της πενταήμερης της τρίτης Λυκείου. Ούτε φυσικά θα πρέπει να γνωρίζει σωστά αγγλικά (πες κυρά μου μπάτσελορ πριν το γάμο, τι πας και του το λες σωστά, αφού στο ελάντα όλοι οι άσχετοι το λένε έτσι, φαντάσου να τους πετάξεις και κάνα hen night... say what?) Και φυσικά, να στραβώνει ο τύπος που του ζητάς και τιμολόγιο για τη βενζίνη... "ουστ από' δω πρωτευουσιάνες" το λιγότερο που θα μας έσουρε.
Ό,τι εντύπωση πάντως και να του κάναμε, εμάς ουδόλως μας επτόησε και το κέφι μας κάναμε και την Πορταριά όλη τη σηκώσαμε στο πόδι, και τον κόσμο κάναμε αναρωτιέται πού πάνε αυτές οι παλαβές με τα καπέλα και τις σφυρίχτρες. Εμ, πώς, το παρεάκι ήταν dream team με τα όλα του, χορηγό την continental, φανταστικά γλυκά από το cap cap & τα max perry, ποτά, mini σαμπάνιες, bridesmaid pouches (που με κόπο και υπομονή συνέλεξα ένα ένα τα περιεχόμενα τους), μουσικάρες, warning signs, keep calm pins εύστοχα φτιαγμένα από την planner μου, σόκιν αφηγήσεις αποσπασμάτων από το 50 shades of grey, ντέφια,  διαρκείς πόζες και φωτογραφίες για το instagramm και πολλά, πάρα πολλά μπαγκάζια στο πορτ μπαγκάζ... γυναίκες!
Η αφορμή ήταν η ονομαστική γιορτή μου, η δικαιολογία στου συζύγους ήταν ότι θα γιορτάσουμε τις τελευταίες μέρες μου ως single και το extra κίνητρο η συμμετοχή στο project των πιο αγαπημένων μου ανθρώπων: μαμά, αδερφή (heavily εγκυμονούσα), κουμπάρα #1, κουμπάρα to be, παιδικές φίλες. Για την κοπάνα, τις σκανταλιές και το τραλαλό όλες πρόθυμες! Και τις ευχαριστώ απέραντα για το καλύτερο δώρο που μου κάνανε. Που είναι δίπλα μου και με ανέχονται τόσο καιρό, που έχουν ζήσει πλάι μου τα καλύτερα και τα χειρότερα, που μου έχουν σταθεί, που μου έχουν γκρινιάξει όταν δεν ήμουν συνεπής, που με έχουν εκλογικεύσει όταν τα 'χα εντελώς χαμένα, που μου 'χουν φωνάξει όταν ήμουν άτακτη, που μου 'χουν χαμογελάσει όταν τους έκανα τον παλιάτσο, που έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους κάθε φορά που χαιρόμασταν ή πονούσαμε για κάτι. Και μόνο αυτά από μόνα τους συνιστούν λόγο επετειακών εορτασμών.
Κι επειδή ένα "μπάτσελορ" δε θα ήταν επαρκές και decent χωρίς τη μπουζουκερί του, το κάναμε και αυτό the Volos style. Αν δεν έχεις πάει μια φορά σε μπουζούκια στην επαρχία (ή στην εθνική), δεν έχεις περπατήσει νύχτα. Κι αν δεν έχεις κάτσει τραπέζι κάλτσα, δίπλα στην ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου που πανηγύριζε την άνοδο του στη super league, αν δεν έχεις ρίξει μερικά πανέρια λέλουδα στην από φωνή κορμάρα τραγουδιάρα, δεν έχεις ζήσει έξοδο εκστασιασμένων γυναικών. Ε και αν δεν σε έχει σηκώσει ο Στάμος στην πίστα  να σε χορέψει ταγκό ενώ σου τραγουδάει "σήμερα γάμος γίνεται..." ε τότε μάλλον κυρά μου δεν είσαι ακόμα έτοιμη να βάλεις κουλούρα. Οπότε, δώσε και σπάστα. Cheers to you!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου