Καλό μήνα! Άντε, μετράμε μέρες για τις γιορτές! Δεν έχω θέματα με κατάθλιψη και άλλα κουλά που ακούω κατά καιρούς ότι και καλά προκαλούν τα Χριστούγεννα σε φίλους και γνωστούς. Είμεθα σοβαροί; Κατάθλιψη η πιο χαρούμενη περίοδος του χρόνου; Θεωρώ πως όσοι λένε τέτοιες παπαριές, τις λένε για τους εξής λόγους: 1. φοβούνται να παραδεχτούν ότι περιμένουν πώς και πώς το δώρο Χριστουγέννων και να βγουν στα μαγαζιά και να λυσσάξουν στα ψώνια - μετά πώς να σε κοιτάξουν κατάματα και να σου πούν για εκατομυριαστή φορά πως δεν έχουν μία (δύσκολο, έχοντας σηκώσει το μισό golden κι εχοντας πιάσει limit up στην Καλογήρου). 2. φοβούνται να παραδεχτούν ότι καραγουστάρουν να περνάνε γιορτές με μαμά και μπαμπά (και θείους και γιαγιάδες και μπατζανάκηδες) γιατί και καλύτερα τρώνε αυτές τις μέρες και δεν μπαίνουν σε έξοδα, αφού μου είναι από σπίτι σε σπίτι για μπλακτζακ. 3. φοβούνται να παραδεχτούν ότι έχουν ήδη βάλει ringtone το last christmas των wham και τρελλαίνονται να ακούνε και το hit της Βανδή 4. φοβούνται να παραδεχτούν ότι ζηλεύουν κάργα όλους όσους έχουν ήδη κανονήσει να πάνε διακοπές σ'άλλη γη, σ'άλλα μέρη. Συνεπώς βγάζουν τον κομπλεξισμό τους και συνοψίζοντας το προαναφερθέντα δηλώνουν με στόμφο "απαπαπα, τα χριστούγεννα εμένα με πιάνει η ψυχή μου, δεν τα μπορώ απαπαπα". Μωρέ, δε μας παρατάτε, με τα κολλήματα σας.
Εγώ έχω να στολίσω δέντρο. Και φέτος αν και πιο single από ποτέ, ευθαρσώς δηλώνω πως θα το κάνω με περισσή χαρά, όχι σαν πέρσυ που ξεροστάλιαζα περιμένοντας τον φίτσουλα να το στολίσουμε μαζί. Θα βάλω μουσικές τρελλές στη διαπασών, θα βάλω και τα καινούρια legwarmers μου, ένα ουισκάκι με πάγο και τραλαλά θα το υψώσω το δίμετρο οικολογικό μου ελατάκι. (τι ελατάκι, τρομάρα του τεράστιο είναι). Αααα και θα βάλω όπως όλοι οι γείτονες τρελλό λαμπιόνι στο μπαλκόνι. Έτσι, ετοιμάζομαι για μεγάλες στιγμές γιατί αυτά είναι Χριστούγεννα. Και σε όσους απορήσουν γιατί τόσο νωρίς ο στολισμός, απαντώ πως φέτος θα φύγω εκτός Ελλάδος για μια βδομάδα, οπότε τουλάχιστον να το χαρώ το ρημάδι φορτωμένο και στολισμένο τις μέρες μέχρι τις 24/12.
Και όπως θυμάμαι και όλα τα χρόνια που στολίζαμε δέντρο στο πατρικό μου (εκτός απο τη χρονιά που "έφυγε" ο μπαμπάς μου και δεν έπαιξε στολισμός) στα παλιά και πολυφορεμένα στολιδάκια, πάντα είχαμε να προσθέσουμε κι ένα καινούριο touch. Κάθε χρόνο, όλο και κάποιο new entry (συνήθης ύποπτος το αγγελούδι της κορυφής, γιατί πολλές φορές το περσινό κάποια στιγμή έτρωγε τα μούτρα του κι έσπαγε - πορσελάνινο γαρ). Άσε που η μαμά με καμιά αγορά skip, ariel,cocacola κάποια αηδία θα κέρδιζε δώρο και την κότσαρε κι αυτή στο χρυσοποίκιλτο δεντρίλιο. Το δικό μου είναι πάντως σε πορτοκαλί αποχρώσεις και δε σκοπεύω φέτος (που είναι ο δεύτερος χρόνος ζωής του) να προσθέσω κάτι άλλο. Πέρσυ έσκασα 500 ευρώ σε στολίδια και φωτάκια, νησάφι.
Αν υπάρχει εθελοντής εκεί στο κοινό, να βοηθήσει στην ανέγερση παρακαλώ καλέστε για ραντεβού. Ένας ένας, με τη σειρά, για όλους έχει μπιχλιμπίδια να κρεμάσουν. Βέβαια, το ζόρι είναι το ίδιο το έλατο, είναι από αυτά που βάζεις ένα-ένα τα (υποτιθέμενα) κλαδιά, που έχουν σειρά και αριθμό μεγέθους. Πέρσυ, η εξυπνίδου αγόρασα πανάθεμαμε το πιο ψηλό, και ξεκίνησα να βάζω απο κάτω τα κλαριά, για να συνειδητοποιήσω στο τέλος ότι δεν έφτανα η πάνκοντη να βάλω αυτά της κορυφής (είπαμε, ο φίτσουλας όταν τελικά ήρθε, το βρήκε έτοιμο και στην πρίζα - τι τους θέλω τους ψηλούς τελικά άμα είναι άχρηστοι ακόμα και σε αυτό). Οπότε, φέτος θέλουμε εθελοντές με μπόϊ και μυαλό, γιατί εγώ δε διαθέτω ούτε το'να, ούτε τ'άλλο. Βασικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, φέτος θέλουμε απλά εθελοντές. Κερνάω ποτό, σοκολατάκια, ξηροκάρπια και πίτσα. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, αλλά μετά το "τέταρτο", παρακαλείστε να βρείτε την έξοδο μόνοι σας. Φιλιά κι αναμένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου