Αυτό, όμως, με τα ρεζερβέ έχει καταντήσει λίγο αηδία. Πέρα από το μέσον δηλαδή που πρέπει να βάλεις για να μπορέσεις να δια-δικτυωθείς, πρέπει τον Αύγουστο να έχεις την προνοητικότητα να κάνεις κράτηση σε σχεδόν τα πάντα: από τις ξαπλώστρες στην παραλία, το μεζεδοπωλείο-ουζάδικο δίπλα στα κύμα, το lounge μπαράκι για το πρώτο cocktail της μέρας, έως το αγαπημένο σου νυχτερινό μαγαζί για ένα σκαμπώ στο bar ή τη μπουζουκερί για το πρώτο τραπεζάκι πίστα. Έλεος, παιδιά, στο νησί είμαστε. Πάμε να γίνουμε χειρότερα και από Αθήνα; Κράτηση για το ένα, κράτηση για το άλλο, το λέω και στα παιδιά που φιλοξενώ κάθε φορά και με κοιτάζουν σαν ούφο: «τι, εννοείς πως πρέπει να κλείσουμε από σήμερα για να φάμε αύριο» με ρωτούν. Εννοώ πως αν σκάσεις παραλία οποιαδήποτε ώρα μετά τις 12.30, ξαπλώστρα δε βρίσκεις ούτε αν σε λένε Καραμανλή, άρα κάνε κράτηση στον Αλβανό επόπτη της παραλίας από την προηγούμενη. Εννοώ πως αν θες σώνει και καλά να φας κάποια στιγμή στην απολύτως λογική ώρα των 21.00 σε κάποιο από τα εστιατόρια της Ναούσης, πάρε και κλείσε από σήμερα για την επόμενη εβδομάδα. Όχι, δε κάνω καθόλου πλάκα.
Και δεν κατακρίνω την τακτική της προκράτησης ως σημείο νεοπλουτισμού και δηθενιάς (όπως ας πούμε συμβαίνει στην Ψαρρού). Το αναφέρω πλέον ως επιτακτικότητα για να μπορέσει να περάσει κανείς καλά στο νησί εν μέσω high season. Τι να κάνουμε, τα πλήθη συρρέουν κατά ορδές – και δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο Δεκαπενταύγουστο. Κάτι η πιτσιρικαρία που μόλις τελείωσε το λύκειο και σπεύδει να ξεσαλώσει στο punda beach σαν δεύτερη πενταήμερη, κάτι η ένδοξη οικογένεια Χωραφά με το ταπεράκι και τη σακουλίτσα jumbo, κάτι οι Ιταλοί Mr Loverman, κάτι οι celebs και οι απανταχού ρεπόρτερ του star, ε δε θέλει και πολύ για να βουλιάξει το νησί. Και επειδή, ως γνωστόν, τα καλά μέρη (για μπάνιο-φαγητό-ποτό) είναι λίγα και επειδή το word of mouth δίνει και παίρνει, να τες οι ουρές και να τες οι απογοητεύσεις για όσους απλά αρνούνται να πάνε για μπάνιο στις 11.00 το πρωί και να φάνε στις 19.00 το απόγευμα. Μεγάλε, next time make a reservation.
Αν υποψιαστώ, βέβαια, ότι του χρόνου θα θέλω κράτηση και να φάω τους τέλειους λουκουμάδες με nutella και παγωτό striacciatella, καήκαμε. Καλύτερα να τηγανίζω μόνη μου ;-)
Το χειρότερο, ωστόσο, δεν το είπα. Την ταινία "πανικός στο υπαίθριο παρκινγκ" την έχετε δει; Εγώ φέτος την είδα σε επανάληψη. Κάθε μέρα, πρωί βράδυ. Πανικός να βρεις να παρκάρεις στην παραλία, πανικός να βρεις να παρκάρεις στη Νάουσα το βράδυ για να βγεις για ποτό. Ο θάνατος σου η ζωή μου ένα πράμα. Κορναρίσματα, φρεναρίσματα, φωνές κακό, κάνε εσύ όπισθεν, βγες εσύ, μπες εσύ, μεγάλε εγώ περιμένω τόση ώρα και λοιπά ευτράπελα. Έζησα σκηνικό στο Φάραγγα να θέλω να βγω έξω από το σαραβαλάκι μου καi να χτυπάω τον τύπο ανελέητα. Γιατί θεώρησε πως ως γυναίκα είμαι ανίκανη να βρω θέση πάρκινγκ μέσα στην αλάνα που επικρατούσε το σώσε και ήθελε ο εξυπνίδης να εγκαταλείψω εγώ, για να παρκάρει εκείνος. Ρε ουστ, παλιο μπουρτζόβλαχε, να φύγεις εσύ, να πας αλλού, που μάγκας ξέρεις να το παίζεις μόνο μέσα από το παράθυρο. Σε τι κόσμο ζούμε, ρε πούστη μου. Πάντως εγώ και το αμαξάκι το’χωσα σε θεσούλα πριν από τον μαλάκα, και στη Νάουσα εξασφάλισα καβάντζα για το βράδυ και τέλοσπαντων σε θέματα οδηγικά δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Αυτοί που θίγονται από τους καλύτερους οδηγούς και τους ανθρώπους με μεγαλύτερη παιδεία γενικότερα, να κάτσουν σπίτια τους, ρεζερβέ στον καναπέ τους. Ουστ.
Το μόνο ρεζερβέ που δεν πέτυχα στην Πάρο και απορώ πως δεν έχει φτάσει ακόμα εδώ η χάρη του από τη γειτονική και πολυαγαπημένη Μύκονο, είναι το ρεζεβέ για massage στην παραλία. Μη γελάς φίλε μου καθόλου. Σε προηγούμενη ανάρτηση έγραψα για το υπέροχο thai massage που απήλαυσα αραγμένη στην ξαπλώστρα στο super paradise, αυτό όμως που αμέλησα να γράψω είναι ότι είχα μπει σε λίστα αναμονής από τον συμπαθέστατο Ασιάτη μασέρ (δεν παίρνω όρκο για την ακριβή του προέλευση). Ναι, ναι, κάναμε ραντεβού για το session μας, κυρία εγκο ερτι κάνι μασάζ μετά από κύριο εκεί και μετά από κυρία πιο κει (το ίδιο ακριβώς και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος έτυχε σε φίλες μου που απήλαυσαν κι εκείνες τις περιποιήσεις έτερης Ασιάτισσας - μασάζ κατόπιν ραντεβού). Στην Πάρο λοιπόν δε χρειάζεσαι κρατηση για τέτοιες απολάυσεις. Καταρχάς, οι ευγενέστατοι Ασιάτες είναι μιλούνια και περιπλανιούνται στις παραλίες δέκα –δέκα (άλλος για massage, άλλος για henna tattoo) και κατά δεύτερον και κυριότερον, ουδείς δε φαίνεται να διαθέτει χρήματα για τέτοιου είδους πολυτέλεια. Χαχαχα, λεφτά μόνο για φραπόγαλα και σφηνάκια.
Μιλώντας για σφηνάκια, θα ολοκληρώσω το σημερινό beach report, έχω να αναφέρω πως το έθιμο του κεράσματος αναβιώνει στο νησί. Μιλάμε για πολύυυυυυυ κέρασμα. Δεν το’χω ξαναδεί, δηλαδή στην Αθήνα απλά δεν παίζει τέτοιο σκηνικό. Εδώ σε κερνάει ο barman μια γύρα σφηνάκια για κάθε γύρα ποτά που παραγγέλνεις. Αν παραγγείλεις κι εσύ σφηνάκια, σου έρχονται καπάκι δυο γύρες σφηνάκια κέρασμα από το bar. Αν ξέρεις ή σου έχουν πρόσφατα συστήσει τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, άλλη μια γύρα κερασμένα από τη διεύθυνση. Αν σου την πέφτουν τίποτα γκομενάκια, άλλα σφηνάκια από εκεί, άλλα από εδώ, καταλήγεις να έχεις πιει τρια ποτά δικά σου και κάτσε να κάνω τη σούμα… … … δέκαπεντε north ή jagermeister ανάλογα τι πίνεις. Βέβαια, όπως με διαβεβαίωσαν οι φίλοι που φιλοξενούσα, αυτά συμβαίνουν λέει μόνο όταν είσαι γυναίκα. Αν είσαι άνδρας λέει, το μαγαζί δε σε κερνάει nada. Ε, τι να κάνουμε ρε παιδιά, ο θεός μας έδωσε β-ζ-ά και όχι α-χ-δ-α (αν και επί της ουσίας διαθέτουμε μπόλικα κι από αυτά). Οπότε, next time ρεζερβέ στο μπαρ με τις φίλες σας, αλλιώς πάρτε δικό σας μπουκάλι North.
To be continued.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου