Να'μαι κι εγώ, απορώ πως μου πήρε τόσο καιρό να αναρτήσω το δικό μου ιστολόγιο, δεν μπορεί να θεωρώ πως είμαι μέσα σε όλα εκτός από το latest trend...
Τεσπαααα... αφορμή να πω πως είναι φυσικά το γεγονός ότι προσφάτως έπιασα πάτο; Ε, ναι λοιπόν, αυτή είναι η αφορμή, ουφ να το το ΄πα. My name is Efie and I am an alcooholic... κάπως έτσι δεν πάει η πρώτη συνάντηση στους Α.Α.;
Πιάσαμε πάτο, φιλενάδα, μαύρισε η ψυχή μας... Τώρα περισσότερο από ποτέ έχει δίκιο ο fitsoulas: κατάντησα "ψυχοκαμένη".
Πάει ένας χρόνος από τότε που μου το ξεστόμισε για πρώτη φορά. Κάτσαμε τόσα μυαλά να βάλουμε κάτω τον όρο και να δούμε αν είναι δόκιμος, άκρη δε βγάλαμε. Τι σημαίνει, ρε παιδιά, "ψυχοκαμένη"; Αφού δεν καταφέραμε να προσδιορίσουμε το χαρακτηρισμό, το ρίξαμε στο αστείο: "πόσο ψυχοκαμένη είσαι", "μα καλά, είσαι τελείως psychoburnt" και άλλα όμορφα ανεκδοτάκια.
Έκτοτε, παρήλαυσαν ακόμα πιο χαριτωμένες προσφωνήσεις, "ανήθικη", "youhou", "φώκια", "κότα", "τσουλάκι" και -να μη ξεχνιόμαστε- πάντα πρώτο συνθετικό το "μωρή". Και καλείσαι εσύ να τα δέχεσαι ώς φιλοφρονήσεις ή ως δείγμα αγάπης. Ε, δε σε είπε και "πουτάνα" πώς κάνεις έτσι; Ναι, δε με είπε, όχι στα μούτρα μου, το είπε σε άλλους. Σε όλους.
Το ότι ας πούμε με ενοχλεί αφάνταστα να με αποκαλούν "μωρή", πόσο μάλιστα ακολουθούμενο από άλλα προσδιοριστικά, δεν παίζει καθ'ολου ρόλο, ε; Το ότι κατά γενική ομολογία το να αποκαλείς μια γυναίκα "φώκια" παραπέμπει σε τεραστιαίων διαστάσεων θηλαστικό, δεν παίζει ούτε κι αυτό ρόλο; Ε, πες τη και "φακλάνα", δε νομίζω να παρεξηγηθεί.
Αλλά, είμαι παράλογη: η φώκια είναι γλυκύτατη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου