Οι φίλοι οι καλοί στην ανάγκη φαίνονται ή μήπως όχι;

Άντε, σήμερα πρωινή πρωινή, μη χάσω τρομάρα μου.

Διάβασα προχθές τη στήλη με τα ζώδια στην Athens Voice, ενώ γενικά προσπερνώ αυτή τη σελίδα, γιατί απλούστατα οι μελλοντικές προβλέψεις με αφήνουν παγερά αδιάφορη.
Και ομολογώ πως για πρώτη φορά πήρα ένα φωσφοριζέ stabilo και υπογράμμισα δυο τρείς γραμμούλες που μιλήσανε απευθείας στην ψυχή μου.
And I quote : "...κάποιοι άνθρωποι που πόνταρες πάνω τους εξαφανίστηκαν. Είναι σίγουρο, όμως, ότι αφού η φύση απεχθάνεται τα κενά, θα μπουν στη ζωή σου καινούριοι. Κι αν χαθεί για λίγο το νόημα της ζωής ή το νόημα των σχέσεων, ε υπάρχει πάντα ο καθρέπτης, εσύ και η λακ."
Θεωρώ πως οι ανθρώπινες σχέσεις κάνουν κύκλους (όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή). Σήμερα είσαι κοντά με έναν δυο ανθρώπους, αύριο είσαι και με κάνα δυο ακόμα, μεθαύριο ο ένας από τους πρώτους την έχει κάνει με ελαφρά, σε μερικούς μήνες έχεις κουραστεί από το τρελλό παρεάκι που έχει μαζευτεί στην αυλή σου και μετά από ένα χρόνο μένεις εσύ και το τηλεκοντρόλ. Οι φίλοι πάνε κι έρχονται. Οι γνωστοί γίνονται άγνωστοι εν ριπή οφθαλμού και κάποιο κολλητοί καταντούν αυτοκόλλητοι.
Χρόνια άκουγα από άνδρες γνωστούς ότι οι γυναικείες φιλίες είναι "λυκοφιλίες" και ότι πάντα υπάρχει ενδιάμεσα κάποιο συμφέρον. Χμ, περίεργο να το ακούς αυτό από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να πηδήξουν την πρώην του κολλητού τους, που μιζεριάζουν αν ο κολλητός έχει περισσότερα άλογα ή spoiler στο αμάξι, που κατηγορούν πισώπλατα τον καλύτερο φίλο ότι κάνει μπίζνα με τα λεφτά του μπαμπά.
Συγνώμη, αλλά επειδή η κολλητή μου έχει γκόμενο αυτή την περίοδο ή επειδή η άλλη κολλητή παντρεύτηκε τον Οκτώβριο, πρέπει να τους κρατάω μούτρα που δε βρισκόμαστε; Όταν θα μείνουν χωρίς γκόμενο, το οποίο φυσικά κι απεύχομαι, εγώ θα είμαι εδώ και θα τους δώσω τον ώμο μου να κλάψουν και να αρχίσουμε τις βόλτες. Κι από εκείνες που παραπονιόντουσαν ότι τις έχω αμελήσει ελέω fitsoula, περίμενα κατανοήση κι υπομονή. Αυτό είναι φιλία : και στα καλά και στα δύσκολα.
Τώρα, για τους ανθρώπους που είναι "μικροί" στην ψυχή και τα αισθήματα, που είναι απλά κομπλεξικοί και που προβάλλουν τις δικές τους αδυναμίες πάνω σου και θεωρούν τον εαυτό τους πιο έξυπνο, πιο μάγκα, πιο σωστό και -για να πω και την αγαπημένη έκφραση του blog μου- πιο ηθικό, ένα έχω να ευχηθώ: περαστικά σας παιδάκια!