Το μυστήριο της χαμένης κλήσης

Και να που σήμερα τελικά αποκαλύφθηκε ο ένοχος των πρωινών ανώνυμων κλήσεων στο κινητό. Τράπεζα forever. Εντάξει, ο νους μου εκεί είχε πάει αρχικά. Ψιλο-ντρέπομαι, ωστόσο, που υποψιάστηκα και έβαλα με το νου μου κάτι κουλά σενάρια. Αλλά, όταν έχεις μπλέξει μ'έναν άνθρωπο σαν τον fitsoula, τόσο χωμένο στο ψέμα και την υποκρισία, τα conspiracies theories που κατά καιρούς έβαζα στο μυαλό μου, έμοιαζαν παιδικά παραμυθάκια μπροστά στα μούσια που άκουγα από εκείνον.
Επιβεβαίωσα με την κατά τα άλλα ευγενικότατη κυρία που με κάλεσε εκ μέρους της τράπεζας ότι όντως εκείνη με καλεί εδώ και μέρες με απόκρυψη αριθμού και μάλιστα ήταν εκείνη η οποία με ζήτησε με το ονοματεπώνυμο τη Δευτέρα και κατόπιν μου το έκλεισε στεγνά στα μούτρα.
Αυτό που φυσικά δε διευκρίνησα είναι ποιος άρρωστος με κάλεσε Κυριακή προς Δευτέρα ξημερώματα να ακούσει τη γαιδουροφωνάρα μιας ταλαίπωρης ψυχής. Άβυσσος. Ο κόσμος έχει πολλά ζόρια τη σήμερον ημέρα!
Πάντως, μιλώντας για ζόρια, προσφάτως αποφάσισα να κάνω ξεκαθάρισμα σε διαφόρων ειδών "αποστήματα": από εδώ και στο εξής όλες οι ανοικτές πληγές που μου προκαλούσαν περαιτέρω φλεγμονές, τα "βαρίδια" που με τραβούσαν στον πάτο και γενικώς τα σημεία του παρελθόντος να τα αφαιρέσω με χειρουργική μέθοδο, λαπαροσκοπικά μία κι έξω. Όπερ σημαίνει ότι διαγράφω πρόσωπα που με κρατούσαν πίσω, άτομα με τα οποία είναι πλέον άκυρο να κρατάω και την παραμικρή επαφή. Δηλαδή ξαδέρφες, κολλητοί και πρώην να πάνε στην ευχή του θεού.
Δεν αντέχω άλλο να ανοίγω το φατσοβιβλίο μου και πάνω πάνω στο newsfeed να βλέπω τη φάτσα του κολλητού του fitsoula να έχει αναρτήσει δεκεπέντε φωτογραφίες με τον fitsoula κι άλλους δέκα παρατρεχάμενους αγκαζέ, σε εκστασιακές στιγμές μέσα στο Rock. Δεν αντέχω να ανοίγω το msn και να βλέπω την κάθε κατακαημένη δήθεν φίλη να γράφει στο status της πόσο ωραία πέρασε με την άλλη δήθεν κολλητή στο τάδε μαγαζί. Ουστ. Αφαιρείται άμεσα - χωρίς αναισθητικό.