Πολιτική συνείδηση

Είπα να γράψω σήμερα καλύτερα και όχι αύριο, γιατί αύριο μπορεί να συμβαίνουν τα εξής τινά: α. να έχω εκνευριστεί με την άθλια εμφάνιση του balaidor και να κλαίω τα λεφτά μου β. να έχω εκνευριστεί επειδή θα έχει ακυρωθεί η εν λόγω παράσταση λόγω βροχής γ. όλα να έχουν πάει smooth με το μάστορα του φλαμένγκο αλλά εγώ να έχω εκνευριστεί λόγω ανυπέρβλητου φόρτου εργασίας. Όπως και να έχει, επειδή τα έχω φρέσκα μέσα στο μυαλό μου σήμερα κι επειδή καλό είναι να μην αφήνεις για αύριο αυτά που μπορείς να γράψεις σήμερα, δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για politics.
Είχα αναφέρει παλιότερα ότι δεν είμαι ιδιαιτέρως fan της πολιτικής, τουλάχιστον όπως αυτή νοείται στη χώρα μας. Έχω άποψη, την οποία και είμαι σε θέση να τεκμηριώσω σε οποιονδήποτε έχει διάθεση για τέτοιου είδους κουβέντες, ωστόσο δεν καταβάλλομαι από κανένα πάθος και καμία κομματική εμμονή. Δεν έχω ουδέποτε προσπαθήσει να γαλουχήσω κάποιον στα πολιτικά μου πιστεύω, δεν έχω απορρίψει κανέναν για τα δικά του. Η ελεύθερη πολιτική έκφραση είναι θεμελιώδες δικαίωμα κάθε Έλληνα. Αλλά, δε δέχομαι επ'ουδενί κι από κανέναν να νουθετεί υπέρ των πολιτικών του πεποιθήσεων και μάλιστα σε χώρο και χρόνο που δεν του δόθηκε η άδεια. Αν θέλει κάποιος να κάνει διαφήμιση για την πολιτική του παράταξη, είναι βεβαίως ελεύθερος να το πράξει στο χώρο του και χωρίς να παρενοχλεί τους υπολοίπους. Γι'αυτό, λοιπόν, δε θα ξαναδεχτώ εισηγήσεις για την κατεύθυνση της ψήφου μου, ούτε παρεμφερή κομματικά σχόλια στον τοίχο του φατσοβιβλίου μου.
Έχει γεμίσει ο κόσμος κομματόσκυλα όλων των παρατάξεων, που σε αυτή την άκυρη προεκλογική περίοδο στην οποία μόλις εισήλθαμε, έχουν βαλθεί να συλλέξουν πιστούς από παντού. Αυτή η σταυροθηρία από τους πολιτκούς εκπροσώπους και η εκλογολαγνεία από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορους αν όχι όλους, σίγουρα το 80% των Ελλήνων. Οι υπόλοιποι 20% είναι οι λακέδες των υποψηφίων, που προσπαθούν σαν τα παράσιτα που κουρνιάζουν σε πολλά ζώα να φάνε όσο περισσότερο μπορούν και για όσο προλάβουν. Οπότε, δικαίως, αυτοί έχουν την κάψα και την αγωνία να στρατολογήσουν ψηφοφόρους και να σύρουν το χορό της ρουσφετολογίας. Ο υπόλοιπος κοσμάκης απλά αναρωτιέται τι του επιφυλάσσει η επόμενη μέρα, την 5η Οκτωβρίου πόσο θα πονέσει η τσέπη του. Δεν έχει άγχος για το ποιός θα τον ξεσκίζει για την επόμενη τετραετία (αν σώσει για τόσο η νέα κυβέρνηση), αφού το το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό αναξερτήτως αιμοχαρούς πρωθυπουργού.
Καλά, μη μιλήσω για την παπαρολογία που έχει προκύψει τις τελευταίες μέρες με τα debate και τους live διαξιφισμούς των υποψηφίων. Δηλαδή, υπάρχει έστω και ένας νοήμων Έλληνας που να αναμένει την τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ των δύο επικρατέστερων ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΩΝ για την πρωθυπουργία ούτως ώστε να αποφασίσει ποιον θα φηφίσει; Αν είναι ποτέ δυνατόν! Περίμενα εγώ το παιδοβούβαλο να διαπληκτιστεί με το μογγόλο για να δω ποιος είναι λιγότερο αυτιστικός και μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τους άλλους 150 μαλάκες με τους οποίους θα συγκροτήσουν την αυριανή κυβέρνηση. Έλεος, παιδιά! Λίγη αιδώς δε βλάπτει. Κανείς δε νοιάζεται, βάλτε το καλά στο μυαλό σας, και οι μεν και δεν τα ίδια σκατά είστε. Και δε βγάζω ούτε τους "μικρούς" απ'έξω, κι αυτοί σαν τα σκυλάκια περιμένουν να φάνε τα ψίχουλα. Άσε που εν προκειμένω παίζει να αποδειχθεί πως αυτοί είναι και οι πιο σάπιοι απ'όλους - γιατί σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας θα είναι σε θέση να παζαρέψουν τα πάντα, να πουλήσουν τη μάνα και τις κόρες τους που λέει ο λόγος για μια υπουργική μερσέντα.
Και θα πείτε εύλογα, "τότε τι μας λες ρε fwkia, αφού τους κράζεις όλους, πώς διατείνεσαι ότι έχεις πολιτική άποψη και πώς μπορείς να τάσεσσαι υπέρ μιας παράταξης". Απαντώ, λοιπόν, ότι το να αναγνωρίζω ποια πολιτική παράταξη θεωρητικά εκφράζει καλύτερα τις απόψεις μου και εκπροσωπεί πιο αξιοπρεπώς την κοσμοαντίληψη μου, δεν αναιρεί το δικαίωμα μου να καυτηριάζω τις αδυναμίες της και να εκφράζω τις αντιρρήσεις μου για τις τακτικές τις οποίες ακολουθεί σε διάφορα θέματα. Αν δεν προσεγγίζει τα κοινωνικά προβλήματα με τον τρόπο που εγώ θεωρώ αποτελεσματικότερο, τότε θα είμαι η πρώτη που θα τους μαυρίσω. Αλλά άκυρο/λευκό να ρίξω δεν παίζει. Δεν τη χαρίζω την ψήφο μου έτσι αγόγγυστα στον επόμενο χαραμοφάη. Άσε που ένα από τα μεγάλα μου πιστεύω είναι πως η αποχή ισούται ανοχή. Είπαμε, κι αν ακόμα είναι όλοι τα ίδια σκατά, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιλέξουμε κάποιον να μας βγάλει από το βόθρο. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσει. Έχουμε επιλογή. Αν είναι με την αποχή να δηλώνουμε πως δε μας νοιάζει ποιος μας διακυβερνά, τότε ρε παιδιά ας γυρίσουμε και στη δικτατορία, να αποφασίζουν άλλοι για μας. Αυτό θέλετε;