Γκουγκλάρω, άρα υπάρχω

Είναι απίστευτη η τεχνολογία, ότι θες σήμερα να μάθεις βρίσκεται μόλις ένα κλικ μακριά. To google και οι λοιπές μηχανές αναζήτησης είναι -κατά την ταπεινή μου άποψη- τα σημαντικότερα εργαλεία αυτή τη στιγμή που μας προσφέρει ο θαυμαστός κόσμος του internet. Ε ναι, δεν είναι, φίλε μου, μόνο το φατσοβιβλίο και το msn. Ακόμα και τον Μπαμπινιώτη τον κόβω να σπεύδει να εντάξει τον όρο «γκουγκλάρω» στο λεξικό του (ο μεγαλύτερος υπεύθυνος για την άλωση της ελληνικής γλώσσας κατ΄ εμέ, αλλά αυτό σε άλλη ανάρτηση, κύριε Πρύτανη θα έρθει κι η δική σου ώρα να στα χώσω, άντε γιατί πολλά σου χρωστάω ). Εγώ λοιπόν γκουγκλάρω τα πάντα, από τον ορθογραφικό έλεγχο μιας λέξης, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που κλείσαμε με την κολλητή στα Κύθηρα, στίχους τραγουδιών, αναζήτηση φωτογραφιών, ονόματα πρώην συμφοιτητών (μπας και έχει πιάσει κανείς τους δουλειά στη NASA και μπορέσω να επικοινωνήσω να μάθω επιτέλους αν τα conspiracy theories αληθεύουν), πληροφορίες για παραστάσεις, βιβλία, τα πάντα … όλα.
Φυσικά, τρελαίνομαι όταν το πρώτο αποτέλεσμα της αναζήτησης προέρχεται από τη Βικιπαίδεια. Δεν παίζεται αυτή η virtual εγκυκλοπαίδεια στην οποία ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει γράφοντας άρθρα ή συμπληρώνοντας νέα πεδία σε υπάρχουσες πληροφορίες. Και λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; Είπα προχθές να ενδώσω κι εγώ στον πειρασμό να εμπλουτίσω με τις ταπεινές γνώσεις μου ένα άρθρο που θεώρησα κάπως ελλιπές. Αλίμονο, όμως, ή είμαι ξανθιά (respect στις οξυζεναρισμένες φίλες) ή η διαμόρφωση κειμένου είναι τόσο εύκολη όσο να κατασκευάσω ατομική βόμβα… R.T.F.M. θα σχολίαζε μια γνωστή μου. Ναι, κοπελιά, να το διαβάσω το manual αλλά συγνώμη εγώ η κακομοίρα να γράψω κάτι για την Πολυξένη, την κόρη του Πριάμου, ήθελα, όχι να αναλύσω τη θεωρία της σχετικότητας. Οπότε, όπως ήταν αναμενόμενο, εγκατέλειψα την προσπάθεια. Δεν μπορώ μέσα σε αυτό τον καύσωνα να βάλω το μυαλό μου να δουλεύει υπερωρίες, αρκετό κάρβουνο έκαψε.
Το πιο αστείο απ΄ όλα πάντως όταν googlάρει κανείς είναι τα πόσα σκουπίδια μπορεί να ανασύρει μαζί με τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες και εκεί είναι που καλείσαι να κάνεις το φιλτράρισμα. Πρόπερσι, παρακολούθησα κάτι σεμινάρια υποτιτλισμού σε μια φοβερή σχολή που λέγεται «γλωσσολογία» και το πρώτο πράγμα που σε μαθαίνουν εκεί είναι πώς να κάνεις σωστή χρήση του internet για τους σκοπούς της μετάφρασης και της εξακρίβωσης στοιχείων (καλέ, όχι προσωπικών δεδομένων, μην τρελαίνεστε, αλλά κι από αυτό έχει ο μπαχτσές) . Το Α και το Ω είναι να αξιολογείς την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων της μηχανής αναζήτησης και την τελική χρησιμότητα τους (was this information useful to you, oeo). Γι’ αυτό λοιπόν την επόμενη φορά που θα με googlarete, απορρίψτε όλα τα στοιχεία που δεν αναφέρουν πως μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα είμαι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας (Ντόρα μου, συγνώμη, αλλά you suck). Οτιδήποτε λιγότερο διαβάσετε, θα είναι τουλάχιστον κακεντρέχεια. Μπουαχαχαχαχαχα
Παρεπιπτόντως, η Βικιπαίδεια και το πόνημα του προαναφερθέντος filologue-glossologue, (δικοί μου οι όροι, μην αποπειραθείτε να κάνετε proof reading) θέλουν λίγο φρεσκάρισμα στα λήμματα για τον fitsoula, τους όρους ψυχοκαμμένη και youhou, και την κατηγορία θηλαστικών Otinanai. Με πολύ χαρά θα συνδράμω στον εμπλουτισμό της εγκυκλοπαίδειας, παρέχοντας ένα wiki που θα το ζήλευε κι η κουτσή μαρία. (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα υπαρκτά σας διαβεβαιώ ΔΕΝ είναι φανταστική). Και όχι μόνο αυτό: μπορώ να προσφέρω και οπτικό υλικό με παραπομπές σε φωτογραφίες για όλες τις aforementioned κατηγορίες. Το νου σας, λοιπόν, και τοίχο τοίχο, μη σας πετύχω.
Πάντως -για να ολοκληρώσω με το σημερινό μου παραλήρημα- η αλήθεια είναι ότι όσο χρήσιμες είναι οι αναζητήσεις μέσω του παγκόσμιου ιστού, άλλο τόσο επικίνδυνες φαντάζουν στα μάτια κάθε νοήμονος ανθρώπου. Είμαστε εκτεθειμένοι στην περιέργεια, τους μεγάλους αδερφούς και την ill-will του κάθε κατακαημένου. Δυστυχώς είναι φαύλος κύκλος, όσο αποδεκτό είναι να ψάχνεις εσύ, άλλο τόσο είναι να ψάχνουν για σένα εκατομμύρια άλλοι χρήστες. Τι να κάνουμε, όμως. Είναι ένα τίμημα κι αυτό. Πρέπει κι οι κουτσομπόλιδες να δουλέψουν σε αυτό τον κόσμο. Τουλάχιστον, διατηρώ ακόμα τη ψευδαίσθηση ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού googlάρει για να επιμορφωθεί, να ενημερωθεί, να εξακριβώσει, να διασταυρώσει, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι στην τελική. Ναι, καλά... σκατούλες.