Στο νησί με τη μαμά

Μύκονος για άλλη μια φορά, αλλά family style. Κοινώς a weekend with mama @ the hottest island in Greece. Πολύ καλή φάση, τη συστήνω ανεπιφύλακτα, δοκιμάστε να περάσετε καλά με γονείς, μία στο τόσο it makes all the difference in the world. Εντάξει, καμιά φορά σου πρήζουν τα αρχ#&$%. Καμιά φορά θέλουν να πάνε για ύπνο από τις 23.00, αλλά από την άλλη πόσο συχνά βγαίνεις μαζί τους για μπάνιο/καφέ/φαγητό/ποτό/shopping όλα μαζί; Εγώ πάντως έχω να πω: πόσοι από εσάς πήγατε πρόσφατα seasatin για φαγητό και ξεσάλωμα πάνω στις καρέκλες, μετά καπάκι caprice για ατελείωτα daquiries, την επόμενη μπάνιο στο super paradise, φαγητό στη ελιά, ξεπάτωμα στο Ματογιάννι, shopping στο soho soho, καφέ στην αίγλη και katerinakia στο Galeraki? Να δω χέρια ψηλά απο εσάς που τα κάνατε μαζί με τη μαμά σας... ουδείς ε; I did it!
Να μη μιλήσω για τα σχόλια και τα κοπλιμέντα που εισέπραξε η μαμά... άντε, μακάρι όταν θα φτάσω στην ηλικία της να έχω τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της. Αυτό που οι Άγγλοι λένε perfect skin complexion και οι Γάλλοι la joie de vivre. Όλα σε πακέτο για την Mrs L. To απίστευτο ήταν που δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση πώς και είχαμε πάει μάνα και κόρη weekend στο νησί, αυτό που τους έκανε εντύπωση ήταν ότι they couldn't do the math. Κοινώς, τους εξέπληττε η ηλικία της!!! Όλοι υπέθεταν πωε είμασταν φίλες (βέβαια, αυτό ίσως να είναι και λίγο αρνητικό για μένα, αλλά χέστηκα, είμαι όσο φαίνομαι!!!)
Λοιπόν, κάναμε τα ωραία μας, αγοράσαμε τα ακόμα πιο ωραία μας, γενικά όλα κατά το δοκούν, αν εξαιρέσεις ότι είχαμε κλείσει δωμάτιο σε κυριλέ ξενοδοχείο στον Ορνό που χρεώνει 235ευρώ το απλό δωμάτιο και τελικά το δωμάτιο ήταν μικρότερο κι απο το ensuite μπάνιο στο σπίτι μου. Τραγικό, αλλά λές OK όλα μέσα στο παιχνίδι είναι, high season, κλπ. όμως το θέμα με το ξενοδοχείο δεν τελείωσε εκεί. Θεωρώ απαράδεκτο, ελεεινό, αντι-επαγγελματικό να εργάζονται στη reception ενός ξενοδοχείου άνθρωποι ανάγωγοι, χωρίς παιδεία και το κυριότερο ανίκανοι να χειριστούν ειδικές περιπτώσεις/αιτήματα πελατών. Όταν είσαι hotel 4*superior ή 5* κάνε την προσπάθεια να προσλάβεις άτομα που έχουν τουλάχιστον τελειώσει μια σχολή ξενοδοχοϋπαλλήλων αλλά και να έχουν και μια στοιχειώδη ευγένεια. Τους αλλοδαπούς κράτα τους για bell boys και να οδηγούν το transfer van. Και προς θεού, η τσιγγουνιά σε μισθό για κατάλληλο προσωπικό που μεταφράζεται σε χρήση της θείας, ανηψιάς, εγγονής για την κάλυψη της θέσης στο front desk, δεν ταιριάζει με το lounge κλίμα που προσπαθείς να περάσεις. Τελειώνοντας, από την καυστική μου κριτική δε γλίτωσε ούτε ο ανίκανος maitre του "δήθεν" εστιατορίου που στεγάζεται στον ίδιο χώρο, συγνώμη, αλλά αν ζητάνε 80-100 ευρώ το κεφάλι για φαγητό εκεί, να έχουν και την υπομονή να ακούσουν τις παρατηρήσεις του πελάτη. Η θέα, η τοποθεσία, η μουσική, η διακόσμηση όλα πήγανε στράφι μόνο και μόνο και από τις κακές επιλογές ανθρώπων... Λυπάμαι πολύ και βάλε ότι από την επόμενη εβδομάδα οι τιμές αυξάνονται σε όλες τις παροχές τους!!! Τεσπά, σταματώ εδώ με την επίθεση στο ξενοδόχο, γιατί δε θέλω να περάσω κανένα μήνυμα του στυλ όλα ήταν χάλια, γιατί όλα ήταν τέλεια. Εκτός από αυτό δηλαδή.
Το κλου του σαββατοκύριακου ήταν ο καιρός. Σε αντίθεση με όλους όσους λιώσανε στην πρωτεύουσα (ή στην κίνηση καθοδόν για παραλίες), εμάς μας φρέσκαρε ένα καταπληκτικό αεράκι, αυτό to seabreeze το οποίο είναι γαργαληστικό και διασκεδαστικό: καπελάκια και σαμπρελίτσες να παρασέρνονται προς άγνωστη κατεύθυνση στο πέλαγος, ανεπαίσθητο κυματάκι που σε κάνει να χοροπηδάς όσο κολυμπάς, μουσικές που διαχέονται από όλα τα bars της παραλίας, μπερδεύονται και δημιουργούν ένα συνοθύλευμα και εν τέλει η μόνη μελωδία που ακούς ξεκάθαρα είναι αυτή που ηχεί στα ακουστικά του i-phone. Κακά τα ψέματα, χωρίς το γνώριμο αεράκι (δικαίως ο χαρακτηρισμός νησί των ανέμων) θα είχα απλά παραδώσει. Ακόμα και το βράδυ στη little venice ήταν just, όχι πολύ, ώστε να κάθεσαι άνετα στα τραπεζάκια και να μη βρέχεσαι από το κυματάκι, αλλά αρκετό ώστε να μη βγάζεις τη μπέμπελη νυχτιάτικα. Να μπορείς να λικνιστείς μέσα στο μπαράκι χωρίς... να ιδρώνουν οι γύρω σου...
Άλλο ένα κορυφαίο ήταν το thai massage στην παραλία. Από αυτούς τους συμπαθέστατους Ασιάτες (άντρες - γυναίκες) που κυκλοφορούν στην παραλία ντυμένοι από την κορφή ώς τα νύχια με βαμβακερά για να μην τους πιάσει ο ήλιος, κρατώντας αυτοσχέδιες πινακίδες στις οποίες έχουν αναρτήσει πληροφορίες για το είδος των υπηρεσιών που προσφέρουν (thai, shiatsu, reiki, reflexology) και τα μόνα ελληνικά που μπορούν να ψελλίσουν είναι "trianta euro, egko kani masaz, ego kani poly kalo, fharisto kyria". Τελοσπάντων, αν δεν έχετε θέματα με την υποτυπώδη υγιεινή, σας προτρέπω να δοκιμάσετε. Είναι απλά τέλειο. Αράζεις στην ξαπλώστρα, κατά προτίμηση στη σκιά, κι αφήνεσαι χαλαρά στα έμπειρα χεράκια τους. Προσωπικά χθες, μπορώ να πω ότι μέχρι που που πονούσα σε κάτι σημεία πίεσης που ασκούσε ο κυριούλης, ήταν όμως τόσο ευχάριστη η αίσθηση, ένιωθα να φεύγουν από τη σπονδυλική μου στήλη ένα ένα τα βάρη της καθημερινότητας. Αεράκι, παφλασμός κύματος στην αμμουδιά, cuban ήχοι από το beach bar, mojitaki στο τραπεζάκι δίπλα στην ξαπλώστρα, μασαζάκι με αιθέρια έλαια, αν δεν είναι αυτό ο παράδεισος...
Και μετά να σκέφτεσαι πόσο πιο ωραία όλα αυτά αν στο σκηνικό προσέθετες και το αγόρι σου. Να αράζει στη διπλανή ξαπλώστρα με το δικό του mojitaki ανα χείρας και να ρεμβάζει το απέραντο γαλάζιο. Χμ..., μάλλον όχι δε θέλες τέτοιο σκηνικό, γιατί το αγόρι: α) δε θα ήθελε να σε πασπατεύει ο συμπαθής ταιλανδέζος, β) θα είχε τρελλαθεί στο οφθαλμόλουτρο με τις ημίγυμνες τουρίστριες και τις θεικές καμπύλες των Ελληνίδων (το πόσο τάγκα κυκλοφορεί, δεν περιγράφεται) γ) από τις 16.00 θα σου'πρηζε τα συκώτια να πάει να φάει (μην του πέσει το παιδί), δ) θα διάβαζε όλη την ώρα αθλητικές εφημερίδες, ε) πολύ πιθανόν να μην έπινε καν το εξωτικό κοκτεηλάκι και να ρούφαγε με μένος τη φραπεδιά, στ) θα μίλαγε όλη την ώρα φωναχτά στο κινητό με τον κολλητό, του οποίου η γκόμενα τον είχε εγκλωβίσει σε έτερο νησί και θα ανταλλάζανε τις εμπειρίες τους και ζ) (αν δεν είχες ήδη ξενερώσει αρκετά) θα είχε πάει στο bar να βρει κάνα γνωστό να πιούνε καμιά τεκίλα που εσύ ούτως ή άλλως σιχαίνεσαι. Η απόλυτη φαντασίωση δηλαδή. Εμ, αυτά, λοιπόν, σκέφτομαι και πάω Μύκονο με τη μαμά.