Κι έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη μέρα, της προβολής της πολυαναμενόμενης κινηματογραφικής συνέχειας της πιο αγαπημένης σειράς όλου του γυναικείου πληθυσμού ανά την υφήλιο. Sex and the city μέρος δεύτερον. Και σπεύσαμε οι τρεις από τις τέσσερις κολλητές να τη δούμε από την πρώτη κιόλας μέρα, έχοντας κάνει κράτηση εισιτηρίων καιρό τώρα. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, η αίθουσα ήταν τίγκα! Στις γυναίκες! Πραγματικά χθες όλοι οι κινηματογράφοι ανά την Ελλάδα πρέπει να δίνανε την αντίστροφη αίσθηση από τις κατάμεστες καφετέριες τις βραδυές Champions league. Ξεμωραμένες σαραντάρες, έφηβες πιτσιρίκες, χειραφετημένες τριαντάρες, περίεργες πενηντάρες, όλες οι ηλικίες και όλα τα κοινωνικά στρώματα, σύσσωμο το Girl Power να απολαύσει τις καινούριες περιπέτειες της SJP και της παρέας της. Και φυσικά, να σχολιάσει τις ενδυματολογικές κατευθύνσεις της τρελιάρας Patricia Field (να ξέρουμε τι να περιμένουμε δηλαδή του χρόνου από την Απόλυτη).
Η πιο ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν που οι τίτλοι αρχής έπεσαν συνοδεία Alicia Keys και Empire State of Mind. Το τραγούδι αυτό το έλιωσα στο Ipod πριν φύγω για NY, κατά τη διάρκεια της πτήσης, της προσγείωσης στο JFK και καθόλη την παραμονή μου στο Manhattan. Χθες, λοιπόν, η μισή αίθουσα σιγοτραγουδούσε in New York... concrete jungle where dreams are made of... και βλέπαμε καρέ-καρέ τα πιο αγαπημένα κτήρια σήμα κατατεθέν του Big Apple. Κι όπως αποδείχτηκε, ουσιαστικά ήταν οι μόνες εικόνες της πόλης που προβλήθηκαν στην ταινία, γιατί το 80% εκτυλίσσεται στο εξωτικό Abbu Dabi. Οπότε, η ταινία θα πρεπε να είναι dubbed : sex and the emirate. Η Νέα Υόρκη έπαιξε μονάχα ως αναφορά και ουσιαστικά την είδαμε φευγαλέα στα τέσσερα μικρά flash backs στη ζωή των πρωταγωνιστριών (μάθαμε επιτέλους και πώς γνωρίστηκαν οι φιλενάδες). Ακόμα κι ο γάμος της χρονιάς έλαβε χώρα εκτός, στο βουκολικό (κατ'εμέ) Connecticut.
Οι τέσσερις κυρίες μου φάνηκαν γερασμένες και κουρασμένες. Δεν ξέρω αν the age took its toll on them ή ήταν ο σκοπός των παραγωγών να μας δείξουν με αυτό τον τρόπο πως έχουν περάσει 2 χρόνια από τις προηγούμενες περιπέτειες τους, αλλά ειλικρινά απογοητεύτηκα από τα προγούλια, τους μαύρους κύκλους και τα χαλαρά μπρατσάκια. Η κυρία Bradshaw ήταν τραγικά αδυνατισμένη, έως αποστεωμένη, τα χεράκια, όμως, της αποκαλύπτανε περίτρανα πως δεν είναι πλέον 20χρονών. Περίμενα κάτι παραπάνω από τους μακιγιέζ τους. Να μου πεις, γιατί οι κύριοι της σειράς πηγαίνανε καλύτερα; O Big ήταν ένα στάδιο πριν τον Κωστάκη (τον Καραμανλή εννοώ, αμέσως εσάς ο νους σας αλλού, μη χάσετε και δεν κάνετε συσχέτιση), ο κοντός της Miranda είχε ασπρίσει λες και του πέρασαν την κώμη με ασβέστη και ο Εβραίος... χμ... εντάξει αυτός είχε ανέκαθεν τα χάλια του, πόσο πιο καραφλός ή πιο χοντρός να γίνει. Οι δυο γκεϋ πρωταγωνιστές μου θύμισαν έντονα Φασουλή στο κλουβί με τις τρελλές. Οι μόνοι τύποι που πραγματικά ήταν σα να μην τους άγγιξε ο χρόνος και μπορώ να πω πως ήταν hotter than ever, ήταν ο Aidan κι ο Smith Jerrod. Τον πρώτο τον έχει βάλει κάτω τα τελευταία χρόνια η Vardalos και του χει πετάξει τα μάτια έξω δείχνοντας του τι εστί βερύκοκο στα ελληνικά, τον έχει κάνει πύραυλο. Ο άλλος ήταν πάντα τούμπανο, τι να λέμε τώρα.
Εξίσου απογοητευτική ήταν η ενδυματολογική υπερβολή. ΟΚ, η Carrie αναδείχθηκε μέσα από τη σειρά ως το απόλυτο fashion icon, δημιούργησε τάσεις και μανίες. Αλλά, άλλο να εξυμνείς τον Louboutin και τον Jimmy Choo κι άλλο να φοράς πάνω σου την Άρτα και τα Γιάννενα. Ακόμα κι εγώ, που δηλώνω ενημερωμένη για τη μόδα, κόντεψα να κάνω εμετό βλέποντας τες να είναι ντυμένες σαν το τσίρκο Medrano, ειδικά στη σκηνή με τις καμήλες και τους Βεδουίνους. Δηλαδή, πόσο τραβηγμένο να φοράς το δωδεκάποντο περπατώντας στην έρημο; Πόσο αβυσαλλέο ντεκολτέ να αντέξει ο αραβικός ανδρικός πληθυσμός; Να μου πεις, αυτό όμως πέρασε μέσα από τη σειρά, οι χειραφετημένες οικονομικά ανεξάρτητες ξεμωραμένες ΝεοΥορκέζες, που ντύνονται στην τρίχα, που πάνε από πρεμιέρα σε πρεμιέρα, που χαλάνε τα άπειρα λεφτά στα beaute και που πηδιούνται ασύστολα.
Εντάξει, η ταινία μου άρεσε πολύ. Και γέλασα αρκετά και συγκινήθηκα αλλά και θύμωσα. Και το ότι βίωσα συναισθήματα των δύο άκρων ήταν πολύ θετικό, γιατί κατά κάποιο τρόπο κατάφερε να τηρήσει κάποιες ισορροπίες. Δηλαδή, μας πέρασαν και το μήνυμα ότι στη ζωή τελικά δεν είναι μόνο τα ακριβά ρούχα, το εξεζητημένο lifestyle, τα εξωτικά ταξίδια και οι φέτογλου άνδρες. Οι λαμπερές ζωές και των 4 είχανε πολλά προβλήματα και βρέθηκαν αντιμέτωπες με τα οικογενειακά βάρη, με την επαγγελματική πίεση, την απιστία,τη σεξουαλική λήθη, την εμμηνόπαυση. Κάτι που θα αντιμετωπίσουμε όλες μας αργά ή γρήγορα, όσα λεφτά κι αν έχουμε, όσα bottox κι αν χτυπήσουμε, όσα rolex και birkin κι αν αγοράσουμε. Χάρηκα που τα περισσότερα δημοσιεύματα αναφορικά με την πλοκή της υπόθεσης πέσανε έξω (όχι, ο Big δε φαλήρησε, η Carrie δεν έμεινε έγκυος και η Penelope δεν της έφαγε τον άνδρα - αν και να συνέβαινε κάτι τέτοιο... δε θα παρεξηγούσε κανείς τον John, οι Λατίνες είναι πάντα οι πιο sexy γυναίκες στον πλανήτη, πώς να τους αντισταθείς). Με την κολλητή συμφωνήσαμε στο τέλος πως τα media μας είχανε κατά κάποιο απατηλό τρόπο προετοιμάσει να δοούμε μια άλλη ταινία. Όπως και να'χει, χαλάλι οι 2,5 ώρες. Θα την ξαναδώ, για να γράψω κι άλλα. Φιλιά.
"Εντάξει, η ταινία μου άρεσε πολύ." ???????
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οτι σχολιάζουμε και καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα δε σημαίνει ότι δε μας διασκέδασε σαν ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι X-MEN ήταν υπερβολή και ψιλοσαχλαμαρίτσα, αλλά στις επαναλήψεις τους στο star τους βλέπω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση από ταινίες του Κισλόφσκι.