Η ελευθερία του λόγου και οι συζητήσεις ψυχανάλυσης

Καλεσμένη χθες σε φιλικό σπίτι για dinner και drinks δέχθηκα την κριτική ότι το blog μου δεν πρέπει να είναι μέσον για αναφορές σε κοινούς γνωστούς, ειδικότερα όταν έχω να κάνω επικριτικά σχόλια αναφορικά με την ανατροφή των. Διαφωνώ κάθετα, φυσικά, το blog δεν είναι ημερολόγιο να γράφω τι έφαγα, τι ήπια και τι αγόρασα προχθές από το Golden. To blog είναι ένα μέσο που σου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεις τις απόψεις σου για θέματα που σε απασχολούν εσένα τον ίδιο και που ενδεχομένως θες να μοιραστείς και με 2-3 ανθρώπους.
Τώρα, αν οι απόψεις μου ενοχλούν ή αν θεωρούνται κακόβουλες, δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό, παρά μόνο να ζητήσω θερμά εφεξής να μη γίνεται ανάγνωση των αναρτήσεων του fwkia-kota.
Συνεχίζοντας ακάθεκτη την αναφορά μου στις κουλές ανθρώπινες συμπεριφορές, ένα θέμα που με απασχόλησε τελευταία είναι η επανασύνδεση με κάποιον γνωστό με τον οποίο η roller-coaster διαπροσωπική επαφή με έφτανε πολλές φορές στα όρια μου. Άνθρωπος κι αυτός των άκρων, χτυπημένος κι αυτός από τη μοίρα σε επίπεδο οικογενειακό, ξεχώρισε από πολύ νωρίς στον κύκλο των λοιπών χαμένων ποιητών. Βαθιά στοχαστικός, κυκλοθυμικός και παθιασμένος θα ήταν οι λέξεις που θα διάλεγα να τον χαρακτηρίσω. Οι συζητήσεις πάντα σε επίπεδο εκμυστηρεύσεων και οι αναλύσεις για τις σχέσεις (εργασιακές, οικογενειακές, φιλικές) μακροσκελείς. Κι ενώ λοιπόν με τέτοιους ανθρώπους χαίρεσαι να μιλάς και να επιχειρηματολογείς, τραβάνε σε κάτι ανύποπτες στιγμές το ζόρι τους, καίνε τον σκληρό και κάνουν crash. Κοινώς εξαφανίζονται, χωρίς λόγο κι αφορμή, απλά άντε γειά.
Ο εν λόγω γνωστός ήταν ανέκαθεν ένας άνθρωπος με τον οποίο η ανταλλαγή σκέψεων ήταν πάντα ψυχοκαθαρτική, σε σημείο να αναρωτιέμαι πολλές φορές αν έχει το κληρονομικό χάρισμα της ενόρασης ή τελικά αν εγώ είμαι τόσο άνοιχτό βιβλίο. Δεν ξέρω τι από τα δυο συμβαίνει, ξέρω ότι χαίρομαι πολύ όταν κουβεντιάζουμε και μου ξεδιπλώνει τις απόψεις του γιατί αισθάνομαι πως είναι από τους λίγους με τους οποίους μπορώ να κάνω και μια κουβέντα πέρα από τις συνήθεις μαλακίες για τα ποτά, τις γκόμενες, τα στέκια και τα ψώνια. Φτάνει μόνο, να μην τον πιάνουν οι αυτοκαταστροφικές του τάσεις και να μην κάνει σταυροφορίες. Δεν υπάρχει λόγος! Δίνει τόσα στους γύρω του κι άμα αισθανθεί ότι δεν παίρνει, την κάνει με ελαφρά. Θα πω όμως αυτό που έχω ξαναπεί: στη φιλία πρέπει να είσαι ανιδιοτελής και να μην περιμένεις ανταλλάγματα. Στον έρωτα κάντα όλα πουτάνα, δε βαριέσαι, σήκω φύγε, γάμησε τα. Αλλά στους ανθρώπους που εκτιμάς, δείξε υπομονή και όλα θα ρθουν εκεί που θες. Trust me on this, είμαι απο τους αθεράπευτα υπέρμαχους της δεύτερης ευκαιρίας. Και στο φίλο σου που έβγαλε ζήλεια και κακία, να δώσεις ελαφρυντικά, γιατί ξέρεις... μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, dear passajero.