Στο νησί μετά το Πάσχα

Χριστός Ανέστη! Και ναι, είμαι ακόμα στο νησί! Δεν το περίμενα, έλεγα ότι θα βαριόμουν και ότι θα την έκανα με ελαφρά από Δευτέρα, όμως πέρασα τελικά πολύ όμορφα και οικογενειακά. Με ευχάριστη παρένθεση την παρουσία στο νησί 2-3 γνωστών και ακόμα 2-3 celebrities, το πενθήμερο πέρασε γρήγορα, τόσο γρήγορα που τελικά αποφάσισα να παρατείνω τη διαμονή μου (συνετέλεσαν βέβαια κι άλλοι λόγοι, τους οποίους θα παραθέσω πιο κάτω)...
Το νησί είχε κόσμο, όχι βέβαια σαν τη λαοθάλασσα που συρρέει το δεκαπενταύγουστο, καθόλου τουρίστες (χμ, ελέω οικονομικής κρίσης ή επειδή το Πάσχα των Καθολικών προηγήθηκε μια εβδομάδα;), οι περισσότεροι επισκέπτες θα έλεγα πως ήταν κόσμος που έχει σπίτι εδώ κι έρχονται με τις παρέες τους. Και το λέω αυτό με σιγουριά γιατί, ενώ τα πλοία ήταν ασφυκτικά γεμάτα τη Μ. Εβδομάδα, παραδόξως στα μαγαζιά και στα σοκάκια δεν είδα τον αντίστοιχο κόσμο. Προφανώς, όλοι κάτσανε στις βίλλες τους, ήπιανε τις σούμες δίπλα στις πισίνες τους και σουβλίσανε στον κήπο τους. Κι από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, μάλλον, προτίμησαν να αράξουν στις ξαπλώστρες τους παρά να βγουν στη Νάουσα και να χαλάσουν ένα σωρό κερατιάτικα λεφτά στα 4-5 μαγαζιά που άνοιξαν μόνο και μόνο για τις αρπαχτές, ούτε να ρισκάρουν κάνα πρόστιμο από τους ντόπιους Ουγκ (είπαμε, το είδος απαντάται σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη).
Μιλώντας για αρπαχτές, είναι απίστευτο το τι χρεώνουν τα γραφικά ουζερί-μεζεδοπωλεία στο παλιό λιμάνι της Νάουσας. Εξυπηρέτηση κάτω του μετρίου, καθότι κανείς δεν μπήκε στο κόπο να προσλάβει προσωπικό για τις 4 μέρες που θα λειτουργήσει το κατάστημα, επιστρατεύθηκαν συγγενείς και παραπαίδια να σερβίρουν. Φαγητό, ΟΚ, στο επίπεδο ποιότητας που προσφέρουν πάντα (και τα γούστα φυσικά διαφέρουν για το ποιος απ’ όλους έχει το καλύτερο) που σημαίνει ότι δεν έχεις απαιτήσεις επιπέδου chef βραβευμένου με αστέρια Michelin, αλλά να φας πιάτα που έχουν ετοιμαστεί με φρέσκα υλικά και να είναι εύγευστα.
Τεσπά, και φάγαμε σε Σιγή Ιχθύος & Χάλαρη, και ήπιαμε στο Fotis & το Agosta και χορέψαμε με τους Γιώργηδες στο Linardo, και το ήλιο από το μπαλονάκι πεταλούδα ήπιαμε, και τις εκδρομούλες μας σε Κώστο κ Λεύκες κάναμε, και στα μοναστήρια πήγαμε και στις εκκλησιές προσκυνήσαμε (τς τς τς η μαμά, όχι η υπογράφουσα, αυτή είπαμε είναι άθεη...). Και τα ψώνια μας στο Angels του Παναγιώτη/Κωνσταντίνου κάναμε, και δωράκια από τη melissa, όλα κομπλέεεεε. Ο καιρός ήταν καλός, οι μέρες ηλιόλουστες, για αραλίκι στον ήλιο μέχρι τις 18.00 pas mal, πιο αργά άρχιζε η υγρασία να τρυπάει τα κόκαλα. Οπότε, μπανάκι ΔΕΝ κάναμε, μαυρίσανε ωστόσο τα μπρατσάκια και τα μαγουλάκια μας.
Και όλα θα ήταν τέλεια, αν δε χάλαγε και το τουτούνι μας. Ναι, ρε γαμώτο, έλεγα και τις προάλλες ότι κάποιο Μητσοτάκη έχουμε στην παρέα, δεν ξέρω, ίσως να είμαι εγώ η γκαντέμω; Χαλάσανε τα φρένα στο ματιζάκι και είχαμε κάτι μικροδράματα Κυριακή βράδυ, κάτι μικρο-ταλαιπωρίες αλλά τέλος καλό. Το αμαξάκι είναι στο συνεργείο και αναμένω την επισκευή του. Αυτός είναι κι ο ένας λόγος που παρέτεινα την παραμονή στο νησί.
Δε σε χάλασε, ε; όπως μου είπε κι ένας φίλος προ ολίγου στο αιφόνι. Όχι, δε με χάλασε διόλου. Εγώ τη μοναξιά τη χαίρομαι, επωφελούμαι, δράττομαι της ευκαιρίας να αφήνω τις σκέψεις μου να πλανούνται χωρίς όρια σε μέρη που δεν μπορούν όταν είναι δέσμιες της καθημερινότητας. Δεν έχω γκρίνια για το τι ώρα θα ξυπνήσω (sorry mum, αλλά μας τα έκανες τσουρέκια με την αφύπνηση), κάνω όλη μέρα βόλτες με το νοικιάρικο atos-patos, έχω μπει σε όλα τα τουριστικά μαγαζιά προφασιζόμενη την τουρίστρια και έχω μάθει τιμές για όλες τις κιτς κορνίζες και τα παραδοσιακά προϊόντα Πάρου... Είδα απίστευτο ηλιοβασίλεμα με το bluestar να απομακρύνεται στο βάθος, εκεί παραδίπλα από τις Πόρτες, και τώρα που γράφω είμαι σε παραδοσιακό καφενείο με wi-fi μέσα στα σοκάκια. Εσένα θα σε χάλαγε;
Είναι πολύ όμορφα στο νησί μετά το Πάσχα. Σήμερα έφυγαν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών, έχει όμως κρουαζιερόπλοιο με Αμερικάνους και κάπως δίνεται η αίσθηση ότι υπάρχει ακόμα κόσμος. Ηρεμία, άνοιξη, λουλουδάκια στους καταπράσινους αγρούς, σαγιοναρίτσες δερμάτινες που αγόρασα χθες, freddo και jazz ακούσματα από το spa απέναντι. Τέτοιες ώρες η μοναξιά είναι επιλογή. Η καλύτερη...